งานวันเกิด
1113 คำ
เมื่อถึงสถานที่อบรมเหมยก็ได้เจอผู้คนมากมายที่เข้ามาทักทายและขอถ่ายรูป จนกระทั้งมีเสียงเรียกเธอจากบนตึกก่อนที่เหมยและพี่ชจะเงยหน้าขึ้นไปมอง
"อาเหมยยย"
เหมย: ดีแลนด์!!!
ดีแลนด์: ดีใจที่ได้เจอเธอนะอาเหมย
เหมยรีบวิ่งขึ้นตึกไปหาเพื่อนชายที่เรียนด้วยกันมาในช่วงมัธยม จากนั้นทั้งสองก็แลกไลน์กันไว้
เมื่อถึงดวลาอบรมเหมยก็ยังคงพิมพ์แชทคุยเรื่องอาหารกลางวันกับดีแลนด์จนพีชเริ่มไม่พอใจจึงเอ่ยปากเตือนเธอเบาๆ
พีช: สนใจที่เค้าพูดบ้างไม่ใช่เล่นแต่โทรศัพท์!
เหมยถึงกับรีบปิดหน้าจอและเงยหน้าไปมองที่คณะวิชาการพูด
ถึงเวลาพักกลางวันเหมยเดินออกจากห้องมาก็ไม่เจอพีชเธอจึงเดินไปหาดีแลนด์ก่อนจะไปนั่งทานข้าวด้วยกัน
ด้านพีชเมื่อออกจากห้องวิชาการมาก็ไม่เจออาเหมยจึงเดินตามหาพร้อมกับโทรหาเธอ สุดท้ายพีชก็เดินมายังสถานที่สุดท้ายนั่นก็คือโรงอาหาร แต่เมื่อเจอภาพที่อาเมยตักอาหารให้เด็กหนุ่มคนนั้นก็ทำให้พีชรีบเดินกลับไปทันที
ถึงเวลาช่วงบ่ายพีชแทบจะไม่พูดจาอะไรกับเธอเลย จนทำให้เหมยเริ่มใจคอไม่ดี หลังจากกลับถึงบ้านพีชก็ขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบขับรถออกจากบ้านไปด้วยความเร็ว
เหมย: เป็นอะไรของเค้านะ
วันต่อมา
วันนี้ฉันต้องมาเรียนโดยมีคนขับรถมาส่ง เพราะพี่พีชไม่กลับบ้านตั้งแต่เมื่อคืน พี่เฟิ่งบอกว่าตั้งแต่กลับจากอบรมมาก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ขับรถออกไปเลย
เมื่อสาวน้อยเดินทางมาถึงมหาลัยก็เห็นรถยนต์ของชายหนุ่มจอดอยู่ แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปรบกวนเพราะจู่ๆก็ไม่พูดกับเธอตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
บียอนเซ่: ทำไมไม่มากับอาจารย์ล่ะ
เหมย: ไม่คุยกันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
ผึ้ง: เมื่อคืนฉันเจออาจารย์ที่ร้านเหล้าด้วยนะ มากับเพื่อนฉันเลยชวนมางานคืนนี้ด้วย
เหมย: หรอ..
ผึ้ง: ไปขึ้นเรียนกันเถอะช่วงบ่ายก็คงได้เจอกัน
บียอนเซ่: ไปค่ะสาว
เมื่อเวลาผ่านไปจนถึงคลาสเรียนของชายหนุ่ม ตั้งแต่เข้ามาในห้องเรียนจนเวลาผ่านไปเกือบ20นาที ชายหนุ่มเอาแต่นั่งเงียบไม่พูดอะไรจนนักศึกษาต่างมองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจ
ผึ้ง: ทำไมอาจารย์พีชไม่สอนวะแก
เหมย: ไม่รู้เหมือนกัน
บียอนเซ่: ไปกินรังแตนที่ไหนมาหรือเปล่า
"อาจารย์จะไม่สอนหรอคะ" เสียงนักศึกษาด้านหน้าตะโกนถาม
พีช: ขอโทษทีผมคิดอะไรเพลินไปหน่อย
ชายหนุ่มเริ่มสอนหนังสือและพูดคุยกับนักศึกษาแต่สายตาไม่มองมาทางสาวน้อยเหมือนทุกครั้งเลย
บียอนเซ่: เมื่อไหร่จะหมดเวลาอยากแรดแล้ว
เหมย: อีก10นาทีอดทนหน่อย!
ผึ้ง: อาจารย์มาเงียบ!!
ชายหนุ่มเดินมายืนอยู่ข้างหน้าสาวน้อยที่กำลังจดงานอยู่ นักศึกษาก็ต่างหันมามองบางคนก็แอบถ่ายรูป บางคนก็ซุบซิบกัน
พีช: วันนี้อย่ากลับดึก...พ่อสั่งมา
เหมย: รู้แล้วค่ะแล้วทำไมเมื่อคืนไม่กลับบ้านคะ
พีช: ดื่มหนักไปหน่อยคืนนี้จะกลับตอนไหนก็โทรมาแล้วกัน
ผึ้ง: อาจารย์ไม่ไปด้วยหรอคะ
พีช: เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น!
คำตอบของชายหนุ่มทำเอาผึ้งหน้าเจื่อนไปเลย หลังจากเลิกเรียนทั้งสามสาวก็รีบมาเตรียมตัวที่คอนโดของบียอนเซ่ทันที
วันนี้สาวน้อยถูกจับแต่งตัวในตรีมสีดำตามความต้องการของผึ้ง เพื่อนๆแทบจะหงายหลังกับรสนิยมแปลกๆแบบนี้ ปีที่แล้วตรีมสีขาวยังพอทนมาปีนี้ขอสีดำ หัวจะปวด!!
บียอนเซ่: พร้อมนะทุกคน
เหมย: พร้อมค่ะ!!
ผึ้ง: เดี๋ยว!! ทำไมกูไม่สวยเท่าเหมยว่ะ
บียอนเซ่: มึงต้องโทษกรรมพันธุ์ของมึงค่ะ!!
เมื่อมาถึงคลับหรือที่กบดานของนักศึกษาทั้งสามคนก็รีบตรงไปหาเพื่อนๆที่มารอกันอยู่นานแล้ว เสียงเพลงทำเอาบียอนเซ่ต้องลุกไปเต้นกับหนุ่มๆส่วนฉันเดินมาถ่ายรูปให้ผึ้ง ถ่าย100รูปใช้ได้อยู่รูปเดียว
ผึ้ง: มาฉันถ่ายให้แกมั่ง
เหมย: รูปเดียวพอนะ
แค่เหมยยืนเฉยๆยังไม่ทันได้โพสท่าอะไรเลยผึ้งก็กดถ่ายพร้อมกับดึงหน้าใส่เธออย่างไม่สบอารมณ์
ผึ้ง: ไปกันเถอะ! อ่ะโทรศัพท์แก
เหมย: นี่แกถ่ายแล้วหรอ?
ผึ้ง: อืม!!
สาวน้อยหยิบโทรศัพท์มาดูก็ถึงกับงง นี่เธอยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ สุดท้ายสาวน้อยก็ใช้รูปนั้นโพสลงเฟซบุ๊กก่อนจะเดินกลับเข้างานไป...
"ภาพมันเบลอ…..เหมือนหัวใจตอนนี้เลย :( "
จากนั้นคอมเมนท์มากมายก็เข้ามาให้กำลังเหมยรวมถึงพีชที่ทักมาหาเธอทันที
?พีช: เป็นอะไรทำไมโพสแบบนั้น
?เหมย: เปล่าค่ะ แค่รู้สึกไม่สำคัญไม่มีค่าอะไรเลย
?พีช: ไร้สาระ!
เมื่อบียอนเซ่เห็นเหมยนั่งซึมอยู่คนเดียวก็พอเข้าใจเพราะผึ้งคงพูดอะไรไม่เข้าท่าใส่เหมยอีกแน่ๆ
เหมยซัดแอลกอฮอล์ไปหลายแก้วจนเธอเริ้มรู้สึกมึนๆ จึงรีบทักหาชายหนุ่มก่อนที่จะเมาไปมากกว่านี้
?เหมย: พี่พีชคะ เหมยเมาไม่ไหวแล้ว
?พีช: นั่งรออยู่ตรงนั้นแหละฉันอยู่หน้าคลับแล้วกำลังเดินเข้าไป
เมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาก็พบว่าเหมยกำลังนั่งซึมอยู่กับบียอนเซ่ชายหนุ่มจึงพยุงเหมยกลับมาที่รถ
เหมย: ทำไมมันหน่วงแบบนี้คะ
พีช: เมาก็นอนเลยเดี๋ยวฉันปลุกเอง
เหมย: พี่พีชคะอึก!
สาวน้อยเข้ามาสวมกอดชายหนุ่มก่อนจะระบายเรื่องของผึ้งออกมาอย่างไม่รู้ตัว
ติก!!
เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของเหมยดังขึ้นชายหนุ่มจึงถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดู ก่อนจะพบว่าเป็นแชทของผึ้งที่ส่งเข้ามา
?ผึ้ง: เหมยฉันว่าฉันชอบอาจารย์พีชว่ะ แกช่วยเป็นฉันหน่อยได้ไหมเหมย
ไม่นานแชทนั้นก็ถูกกดยกเลิกไปแต่ไม่ทันเพราะชายหนุ่มอ่านแล้วถึงกับนิ่งไปและได้แต่คิดถึงปัญหาที่จะตามมาหาเหมย..
- ผู้เขียน
