บทที่ 20
สามี? คุณมาทำงานจริงเหรอ
ที่หน้าร้านอาหาร…
พนักงานของร้านปฏิเสธไม่ให้ฉันเข้าไปในร้าน ซึ่งเธอบอกฉันว่า ฉันไม่ได้มากินอาหาร แต่ว่ามาหาคน หล่อนบอกให้ฉันบอกชื่อหรือลักษณะของคนที่ฉันตามหา หล่อนยืนยันห้ามฉันเสียงแข็งว่า
“คุณนาย เข้าไม่ได้จริงๆ ค่ะ”
“แต่ฉันเจอคนรู้จักจริงๆ นะคะ ขอเข้าไปดูแป๊บเดียวได้ไหม” ฉันพยายามบอกกับพนักงานไป
“คุณนายบอกชื่อและลักษณะคนรู้จักมาเลยค่ะ เดี๋ยวฉันไปตามให้ได้” แต่พนักงานก็เริ่มไม่ไว้ใจฉัน จึงถามหาชื่อของคนที่ฉันตามหา
“แล้วถ้าฉันมากินอาหารล่ะคะ” เมื่อบอกไม่ได้ ฉันจึงตัดสินใจเข้าไปในร้านในฐานะลูกค้าเลย จะได้ไม่ต้องยุ่งยาก
“ถ้าคุณนายมีคูปองก็สามารถเข้าไปได้ค่ะ”
แม้จะรู้สึกไม่ไว้ใจ แต่พนักงานก็ไม่ได้ปฏิเสธลูกค้า เพราะผู้จัดการร้านย้ำเสมอว่าให้บริการลูกค้าให้ดี
ฉันโล่งอกเมื่อเช้านี้ตัวเองไปค้นในตู้เสื้อผ้าแล้วเห็นตั๋วคูปองอุตสาหกรรมต่างๆ ที่ฉันคนก่อนซ่อ
