บทที่ 18
ไปส่งของให้สามี
ข่าวการแยกบ้านของบ้านหลินดังไปทั่วหมู่บ้าน และดังไปถึงหมู่บ้านของบ้านหลินสายหลักด้วยสืบเนื่องจากพี่ชายทั้งสองคนของฉันไปตามผู้นำหมู่บ้านมาพร้อมกับเพื่อเป็นพยาน
ก็มีชาวบ้านมาร่วมฟังด้วยมากมาย จะว่าเป็นการแยกบ้านก็ไม่ใช่ เพราะบ้านหลินแยกตัวออกมานานแล้ว เพียงแต่ต้องส่งอาหาร ธัญพืชให้บ้านหลักเพื่อเลี้ยงดูพ่อแม่ แต่สิ้นพ่อแม่แล้ว บ้านหลักกลับทำนิ่งเฉย มาเอาอาหารจากบ้านหลินของพ่อฉัน จึงต้องมีการคุยกันให้ชัดแจ้ง
หลังจากอ่านสัญญาแยกบ้านแล้วผู้นำทั้งสองหมู่บ้านก็ตัดสินว่าต่อไปนี้บ้านหลินของพ่อแม่ฉันจะไม่ได้ส่งอาหารให้บ้านหลักอีกต่อไป ทำให้ป้าสะใภ้คร่ำครวญอย่างหนัก จนฉันต้องพูดขู่ว่าถ้าทำให้บ้านของเธอเสียหาย เธอจะเรียกร้องของที่พ่อเธอส่งให้บ้านหลักในระยะเวลา 2 ปีกลับคืนมา
ทำให้ป้าสะใภ้รีบหุบปากและก็กลับบ้านแทบไม่ทัน นี่ล่ะหนาที่เขาว่ากันว่า ขโมยไก่ไม่ได้[1] ยังเสียข้าวสา
