บทที่ 15
เตรียมส่งของให้สามี
นี่ก็ครบเดือนแล้วสินะที่ฉันเข้ามาอยู่ในยุคอดีต ซึ่งฉันก็พอที่จะปรับตัวเข้ากับสภาพที่นี่ได้เป็นอย่างดีถึงแม้ว่าฉันจะเดินไปทางไหนจะมีสายตาดูหมิ่นฉัน แต่ฉันเข้าใจพวกเขาเพราะหลินซูมี่คนก่อนได้สร้างวีรกรรมอันโหดร้ายไว้เยอะ แต่เอาเถอะหลินซูมี่คนนี้จะพยายามแก้ไขและให้ทุกคนยอมรับเธอ โดยเฉพาะสามีและลูกๆ ของเธอ
“แม่ขา” ลี่เหมยเรียกแม่ ทั้งที่นอนทับหน้าท้องระบายสีในกระดาษสีน้ำตาล
“ไงลี่เหมย” ฉันทักลูกสาว ทั้งที่สาละวนตัดผ้าอยู่บนพื้นพรมนุ่มๆ กลางบ้าน ใกล้ลูกสาวที่อยู่ข้างๆ ส่วนลูกชาย กินอิ่มแล้วก็นอนหลับ
“สวยไหมคะ” เด็กน้อยหยิบเอากระดาษที่ตัวเองระบายสีให้แม่ดูอย่างภาคภูมิใจ
“ค่ะ สวยมาก” ฉันมองเห็นเจ้าหญิงเอลซ่าในยุคของเธอ ที่ตอนนี้กลายเป็นตัวอะไรไม่รู้ ซึ่งฉันยิ้มแหยๆ แล้วเอ่ยชมลูกสาวตัวน้อย
ซึ่งลี่เหมยได้รับคำชมก็ยิ้มเขินอย่างน่าเอ็นดูมากในสายตาของฉัน จนฉันอดที่จะ
