Intro
2123 คำ
งานรื่นเริงถูกจัดขึ้น ณ เมืองแห่งหนึ่งที่มีการปกครองบ้านเมืองด้วยระบอบกษัตริย์ ซึ่งประชาชนทั่วเมืองให้การนับถือและเคารพผู้ปกครองสูงสุดของเมืองด้วยความจงรักภักดี เพราะกษัตริย์ของเมืองนี้ให้การดูแลและช่วยเหลือประชาชนเปรียบเสมือนว่าพระองค์นั้นเป็นผู้ปกครองก็มิปาน
และที่ในวันนี้มีงานรื่นเริงเกิดขึ้น...ก็เป็นเพราะว่าผู้มีอำนาจสูงสุดของเมืองอย่างกษัตริย์นั้น ได้ให้กำเนิดบุตรธิดาสาวที่สวยสง่าดุจเทวดาตัวน้อย ซึ่งองค์หญิงน้อยองค์นั้นมีนามว่า เกรซ (GRACE) ในความหมายของชื่อที่ไพเราะนั้นก็แปลได้ตรงตัวเลยว่าการให้ความสุข
เพราะบุตรธิดาสาวองค์นี้เกิดขึ้นมาด้วยความรักขององค์ราชาและองค์ราชินีแห่งเมืองนี้ และกลับกลายมาเป็นความสุขและรอยยิ้มให้กับประชาชนที่เฝ้ารอการเกิดของบุตรธิดาสาวจากผู้ปกครองอันเป็นที่รักของตน
จึงทำให้เมื่อยามที่เจ้าหญิงโฉมงามองค์นี้กำเนิดขึ้น...มันจึงกลับกลายเป็นความปรีดาจนต้องจัดงานเฉลิมฉลองใหญ่โต ให้สมกับความรักและความสุขที่เธอมอบให้แก่ประชาชนทั่วทั้งเมืองใหญ่
รวมไปถึงบิดาและมารดาขององค์หญิงตัวน้อยที่เป็นถึงกษัตริย์ผู้มีอำนาจล้นฟ้า และสามารถที่จะดูแลบุตรธิดาสาวองค์นี้ให้สุขสบายไปตลอดจวบจนชั่วชีวิตขององค์หญิงเกรซได้...
ถ้าหากเรื่องราวทั้งหมดมันเป็นไปดั่งที่พวกเขา และประชาชนทั่วทั้งเมืองได้คาดหวังเอาไว้...โดยไม่มีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นต่อจากนี้ไปเสียก่อน
และมันกลับกลายเป็นเรื่องราวที่ทำให้องค์ราชาและองค์ราชินี...รวมไปถึงประชาชนคนทั่วไปนั้น
ใจสลายไปตลอดกาล...
อีกฝากฝั่งหนึ่งของเมืองหลวงซึ่งปกคลุมไปด้วยต้นไม้ป่าใหญ่ กลับมีชายวัยกลางคนและหญิงสาวผู้มีอำนาจสูงสุดของผืนป่าแห่งนี้เช่นกันที่ได้ให้กำเนิดบุตรสาวซึ่งมีนามว่า อีธาน (ETHAN) มันคงจะเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจหากเด็กสาวที่เกิดมาแล้วมีนามดั่งชายชาตรีเช่นนี้
แต่ไม่ใช่กับเขาที่เป็นบุตรสาวของผู้มีอำนาจคู่นี้…
เพราะพวกเขาทั้งสองคนนั้นหาใช่มนุษย์เหมือนดั่งคนทั่วไป แต่พวกเขาคือ เซฟซิฟเตอร์ (The Shapeshifter Wolf) หรือเรียกกันในหมู่ชาวบ้านทั่วไปก็คือมนุษย์หมาป่านั่นเอง
การมีชีวิตของเซฟซิฟเตอร์นั้นไม่เคยเป็นปัญหากับพวกมนุษย์ เพราะพวกเขาสามารถแปลงกายเป็นมนุษย์ได้ตามแต่ใจของพวกเขาที่ต้องการ และไม่ได้ออกอาละวาดในคืนที่พระจันทร์เต็มดวงอย่างพวก แวร์วูฟ (Werewolves)
ทั้งพวกเซฟซิฟเตอร์ยังคอยดูแลพวกมนุษย์ในเมืองเสียด้วยซ้ำยามที่คืนพระจันทร์เต็มดวงและพวกแวร์วูฟนั้นออกอาละวาดหากิน เพราะพวกเขาแตกต่างจากพวกเราตรงที่ไม่สามารถนึกคิดได้เฉกเช่นมนุษย์เหมือนดั่งพวกเราชาวเซฟซิฟเตอร์ที่มีความรู้สึกนึกคิดเปรียบเสมือนในร่างของมนุษย์ผู้มีพลังแข็งแกร่ง
เด็กน้อยในวัยแรกเกิดตอนนี้เขาได้กลายเป็นความสุขของผืนป่าแห่งนี้ และอีธานจะได้รับหน้าที่เป็นเจ้าป่าต่อจากบิดาของเขาสืบต่อไปเพราะดวงตาสีฟ้าครามเหมือนดั่งเช่นบิดา...และบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขานั้นเป็นเซฟซิตเตอร์สายเลือดบริสุทธิ์ ซึ่งเกิดได้ยากและมีโอกาสน้อยมาก ๆ ที่จะเกิดขึ้นแต่เขาก็เกิดออกมาด้วยร่างกายที่ครบถ้วนสมบูรณ์แบบ
ชายวัยกลางคนยกยิ้มออกมาด้วยดวงตาปริ่มน้ำใส ๆ เพราะเขากำลังซึ้งใจเป็นอย่างยิ่งกับการเกิดมาของบุตรสาวที่จะมาสืบทอดเขาต่อไปในภายภาคหน้า เขาอุ้มเจ้าเด็กตัวน้อยที่กำลังแหกปากร้องขึ้นมาสบมองดูด้วยความอุ่นใจ ก่อนจะหันเจ้าเด็กตัวน้อยไปให้กับชายชราได้สบมอง...ก่อนที่ชายผู้นั้นจะกระแทกไม้เท้าอย่างรุนแรงให้ทั้งพื้นห้องเงียบสงบไม่ต่างจากเด็กตัวน้อยที่ร้องแหกปากอยู่ในคราแรก
“เกิดมามีบุญนัก เป็นถึงหมาป่าสายเลือดบริสุทธิ์ อนาคตจะเป็นใหญ่เป็นโต มั่งคั่งไปด้วยบริวารและอำนาจล้นมือยากจะหาผู้ใดมาทัดเทียม”
ชายวัยกลายคนผู้เป็นบิดาเมื่อได้ยินดังนั้นก็ยิ่งยกยิ้มออกมาด้วยความยินดีที่บุตรของตนนั้นได้รับคำทำนายที่ดีจากชายผู้เป็นที่เคารพนับถือของเหล่าหมาป่า
และเขาเป็นมุนษย์แต่เพียงผู้เดียวที่อยู่รวมกลุ่มกับพวกเซฟซิฟเตอร์ได้...หรือแม้กระทั่งกับพวกแวร์วูฟในคืนที่จันทร์เต็มดวงและยังไม่โดนพวกนั้นขย้ำเอาเสียก่อน
“แต่หญิงสาวที่เกิดขึ้นมาในวันเดียวกับมันนั้นเป็นตัวกาลกิณีอับโชค หากปล่อยไว้ให้นางอยู่ไกลตา...เมื่อถึงวันที่ไอเด็กนี่อายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์ มันจะได้ถึงคราวสิ้นแล้วไม่ว่าจะเป็นเซฟซิฟเตอร์ หรือแม้กระทั่งพวกแวร์วูฟที่ไร้จิตใต้สำนึก”
รอยยิ้มที่ประดับอยู่ข้างมุมปากของชายผู้เป็นหัวหน้าเผ่าดับวอดลงไปในทันใดเมื่อได้ยินคำทำนายที่ไม่เป็นผลดีต่อเผ่าพันธุ์ของเขาเอาเสียเลย เขารีบหันหน้าไปหาคนสนิทที่ยืนรอรับคำสั่งอยู่ในทันใด ก่อนจะเอ่ยปากขึ้นมาด้วยอารมณ์โกรธแค้นเพราะมันจะเป็นเช่นนั้นด้วยฝีมือของหญิงสาวแต่เพียงคนเดียวไม่ได้เด็ดขาด
“ไปหามาให้ข้า...มันผู้ใดเกิดวันเดียวกับอีธาน!”
“คร...”
“จะไปหาไยให้เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์” ชายที่กำลังจะแปลงกายและพุ่งตัวออกไปทำตามคำสั่งนั้นหยุดการกระทำลงในทันใด
“แล้วมันผู้นั้นเป็นใครกัน หากท่านรับรู้...โปรดบอกเราให้กระจ่างเพื่อแก้ไขให้ตระกูลของเรานั้นยังไม่ถึงคราวสิ้น” เขาเอ่ยถามชายชราในทันใดอย่างร้อนใจ
ก่อนที่ชายชราจะเดินไปหยุดอยู่ทางหน้าต่างให้คนที่ร้อนใจอยู่แล้วนั้นยิ่งร้อนใจมากไปกันใหญ่จนต้องลุกขึ้นยืนตาม เขามองชายชราที่มองออกไปด้านนอกหน้าต่างด้วยการระงับความโกรธเอาไว้เมื่อชายชรานั้นยังไม่ยอมปริปาก
ก่อนที่ไม้เท้าของชายชราผู้นั้นจะยกขึ้นสูง...และชี้ออกไปไกลแสนไกลให้เขาเองต้องเงยหน้าสบมองไปทางนั้นในทันทีว่ามันคือสิ่งใดกันแน่
“ท่านหมายถึงเมือง...หรือวัง?”
เขาครุ่นคิดและเอ่ยถามออกไปแต่ไม่ได้รับคำตอบแต่อย่างใดจากปากของชายชรา ซึ่งเขาก็หันหน้ามาสบมองกับชายวัยกลายคนอีกครั้งพร้อมทั้งวางไม้เท้าลงอยู่ตรงหน้าตามเดิม
“นางจะเป็นกาลกิณีต่อหมาป่าก็ต่อเมื่อนางอยู่ไกลจากพวกเจ้าเท่านั้น...”
“…”
“แต่ถ้าหากนางอยู่ใกล้ตา หรืออยู่คู่บุญบารมีกับบุตรของเจ้าแล้ว...”
“…”
“นางจะพาโชคดีมาสู่เผ่าพันธุ์ของเจ้า และนางจะเปลี่ยนทุกอย่างให้ต่างจากที่เป็นอยู่ ณ ตอนนี้...ไปโดยสิ้นเชิงแบบที่ไม่เคยมีผู้ใดคาดคิดมาก่อนว่าจะเกิดสิ่งนี้ขึ้นได้กับโลกของเรา”
ในคืนหนึ่งที่พระจันทร์เต็มดวงนั้น ชายวัยกลางคนผู้เป็นหัวหน้าเผ่าพันธุ์ได้แต่นั่งถอดถอนหายใจอย่างรอเวลา วันนี้เป็นวันที่พระจันทร์กำลังจะเต็มดวงอีกครั้งในรอบหนึ่งเดือนที่เขาเฝ้ารอคอย
และเขาก็กำลังจะรอให้พวกแวร์วูฟนั้นออกอาละวาด แต่ครั้งนี้เขาจะไม่ปกปักรักษาเมืองเหมือนดั่งที่เคยกระทำแล้ว เพราะเขาตั้งใจที่จะกำจัดแม่นางคนนั้น...คนที่อยู่ในคำทำนายของชายชราที่หายตัวไปอย่างลึกลับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
เขาได้รับรู้หลังจากนั้นไม่นานว่ากษัตริย์ของเมืองนั้นได้ให้กำเนิดบุตรธิดาสาว และมันดันเป็นวันที่ตรงกับบุตรของเขาก็ถือกำเนิดขึ้นมาเช่นกัน
เขาครุ่นคิดอยู่หลายวันว่าจะทำอย่างไรกับคำทำนายของชายชราผู้นั้นดี ส่วนตัวแล้วเขาเชื่อจนหมดใจว่าชายชราผู้นั้นเป็นผู้มีพลังวิเศษ ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่สามารถอยู่กับพวกแวร์วูฟได้อย่างปลอดภัยมาจนถึงทุกวันนี้ในป่าใหญ่ที่มีแต่อันตรายรอบตัวเช่นนี้เป็นแน่
สองความคิดตีกันรวนไปมาระหว่างไปลักพาตัวเด็กหญิงคนนั้นมา...หรือจะปล่อยให้พวกแวร์วูฟจัดการมนุษย์ในเมืองนั้นไปซะให้สิ้นเรื่องคำทำนายของชายชราผู้นั้น
สุดท้ายแล้วความคิดที่สองก็เป็นผลหลังจากที่ถกเถียงกับตัวเองอยู่นานสองนาน วันนี้เขาและตระกูลจึงไม่ได้มีการเตรียมตัวออกไปเพื่อปกปักรักษามนุษย์เหมือนดั่งเช่นทุกวัน
แม้จะได้รับเสียงท้วงจากเซฟซิฟเตอร์คนอื่น ๆ ที่ไม่เห็นด้วยกับการกระทำที่แสนป่าเถื่อนของเขา แต่คำของหัวหน้าเผ่านั้นถือเป็นคำขาด และไม่มีใครเอ่ยปากท้วงติงออกมาอีกเลยเมื่อเขาประกาศออกไปแล้วอย่างชัดเจน
“ข้าไม่เห็นด้วยกับการกระทำที่ท่านพี่กำลังคิดจะทำอยู่ในตอนนี้!”
เขาหันหน้าไปหาเสียงที่คุ้นเคยหลังจากที่กำลังใช้ความคิดอยู่นานสองนาน และตอนนี้ใกล้ถึงเวลาแล้วที่เหล่าแวร์วูฟกำลังที่จะออกอาละวาด...ถ้าหากเขาและพวกพ้องยังไม่ล่วงหน้าออกไปตอนนี้มันจะไม่ทันการเป็นแน่
“ข้าคิดดีแล้ว...จะให้ตระกูลของเราต้องดับสิ้นเพราะเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เด็ดขาด!”
“ถ้าเช่นนั้นข้าจะไปแต่เพียงลำพัง!”
หญิงสาวผู้เป็นคู่ชีวิตของเขานั้นก้าวเดินออกไปในทันใดให้เขาต้องเดินออกไปตามและคว้าแขนของเจ้าหล่อนเอาไว้ไม่ให้ไปทำอย่างที่เจ้าตัวนั้นได้เอ่ยบอก
“ข้าไม่ฟังสิ่งใดทั้งนั้น ท่านพี่ลองคิดว่าเด็กหญิงคนนั้นเป็นลูกของเราสิ ถ้าเป็นท่าน...ท่านจะทำอย่างไร!”
“ข้าเป็นจ่าฝูง และเจ้ามีหน้าที่ฟังคำสั่งของข้า!” เขาเริ่มตะคอกเสียงดังจนเหล่าบริวารต่างพากันออกมาสบมองดูว่าพวกเรานั้นกำลังมีเรื่องอะไรกัน
“แต่ข้าถกเถียงท่านพี่ในฐานะของเมีย!” เธอสะบัดแขนออกด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่มี ก่อนจะหันหน้าไปมองเหล่าผู้คนที่ออกมาสบมองดูเราทั้งสองคน “หากใครมีความคิดเช่นเดียวกันกับข้าก็ขอให้ก้าวออกมา ตระกูลเราปกปักรักษาเมืองและเหล่ามนุษย์มานับพันปี...และมันจะต้องไม่จบลงเพียงเพราะว่าหัวหน้าตระกูลของเรานั้นเป็นพวกขี้ขลาด!”
“เฮเลน!”
“ก้าวออกมา...เราจะไปช่วยเหลือพวกมนุษย์ด้วยกัน!”
“เฮ้!”
เสียงโห่ร้องดังสนั่นมาพร้อมกับที่เหล่าเซฟซิฟเตอร์นั้นก้าวเดินออกมาจากบ้านและกลายร่างเป็นหมาป่า ชายวัยกลางคนผู้เป็นหัวหน้าเผ่าพันธุ์ได้แต่กำมือแน่นด้วยความโกรธจัดที่พวกเขาไม่ฟังคำสั่งของหัวหน้าอย่างเขาเลย
และเพราะบันดาลโทสะของเขา จึงทำให้ชายผู้นั้นกลายร่างขึ้นมาในทันใดพร้อมกับส่งเสียงคำรามไปทั่วผืนป่าจนเหล่าเซฟซิฟเตอร์ที่เป็นเพียงลูกสมุนนั้นเงียบสงบลงในทันใด พร้อมกับก้มหน้าหลุบตาลงต่ำอย่างที่รู้ตนแล้วว่าไม่มีอำนาจมากพอที่จะถกเถียงกับจ่าฝูงอย่างเขา
“กลายร่างแล้วเราก็ไปทำหน้าที่ของเรากันเถอะท่านพี่ ส่วนเด็กสาวคนนั้น...ข้าสัญญาว่าจะดูแลนางให้เปรียบเสมือนกับลูกของข้าคนหนึ่ง”
หญิงสาวที่ยังไม่ได้กลายร่างอยู่เพียงหนึ่งเดียวเอ่ยบอกกับชายผู้ซึ่งเป็นคนรักและสบมองดวงตาสีฟ้าครามของเขาที่กำลังเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธเคืองที่ไม่มีผู้ใดฟังคำสั่งของเขาเลยแม้เพียงคนเดียว
“…”
“ถ้าหากมันเป็นไปตามคำทำนายของชายชรา...ข้าเชื่อว่านางจะต้องตอบแทนสิ่งดี ๆ กลับมาให้กับตระกูลของเราอย่างแน่แท้ ได้โปรดเชื่อฟังความเห็นของข้าเพียงสักครั้งก็เพียงพอ ที่รัก”
- ผู้เขียน
