ฉันกลับจากหัวหินบ่ายๆของวันอาทิตย์ ฉันรู้ว่าพี่เตดักรอฉันอยู่ จึงเลือกที่จะกลับบ้านตัวเอง รู้ได้ยังไงว่าพี่เตดักรอ ฉันมีสายข่าวและเพื่อนที่ดีอย่างนิชา ที่คอยส่งข่าวเสมอ ตั้งวันที่ออกจากผับแล้ว ช่วยวางแผนเอาคืนพี่เตด้วย ฉันปิดเครื่องก็จริง แต่นิชาจะส่งข้อความทิ้งไว้เสมอ ฉันก็แอบเข้ามาอ่าน ต้องการป่วนประสาทพี่เตเล่นๆ ตอนนี้ฉันมาถึงที่บ้านแล้ว
"วันนี้ลมอะไรหอบลูกสาวแม่กลับบ้านได้เนี่ย" แม่ฉันแซวขึ้นมาทันที
"ก็ลมแห่งความคิดถึงงัยคะ" ฉันเดินเข้าไปกอด และอ้อนคุณนายวรา
"อย่ามาโกหกแม่ แม่ไม่เชื่อ ทุกทีแม่โทรตามก็บอกว่าไม่ว่างตลอด" ฉันหอมแก้มคุณนายวรา คุณแม่ของฉัน นานๆท่านกับคุณพ่อจะอยู่บ้าน ส่วนมากพวกท่านที่ไปทำงานที่ต่างประเทศ
"โอ๋ๆคุณนายวราคะ น้อยใจลูกสาวแสนสวย เดี๋ยวสูกสาวคนสวย จะกลับบ้านมาอยู่ด้วยแล้วน้า" ฉันแค่อยากมาหลบพี่เต แค่นั้นเอง ขืนกลับไปตอนนี้ แผนที่วางไว้กับนิชาเป็นอันล้มไม่เป็นท
