เธอได้ยินเสียงนิโคไลตอบ “ไม่นานเกินรอ...”
หญิงสาวแค่นยิ้มสมเพชตนเอง นึกว่าคีริวเปลี่ยนไป...แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม เขายังเป็นคนเย่อหยิ่ง และถือตัวเหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิด เธอถอยหลังกลับ ก่อนที่คนทั้งคู่จะรู้ตัว...
คีริวเดินหาแอนนาเกือบทั่ว...เขาไม่เห็นแม้แต่เงาเจ้าหล่อน จนกระทั่ง!!
ชายหนุ่มเขม่นตามองสองหนุ่มสาวคุ้นตา ตรงหน้าด้วยดวงตาลุกเป็นไฟ
ความสนิทสนมที่มองเห็นผ่านแก้วตา คือความสนิทเกินคนทั่วไป... รอยยิ้มบนเรียวปากนั่นก็เช่นกัน มันหวานเยิ้มเหมือนจงใจยั่ว และเพราะความโมโหจนขาดสติ คนที่สุขุม จึงนอตหลุดเป็นครั้งแรก!!
แอนนามองชายหนุ่มที่เดินลิ่วๆ มาด้วยสายตาหวั่นวิตก เธอทำเกินไปหรือเปล่า ในใจเธอคิดเช่นนั้น
“มากับผมเดี๋ยวนี้!!” คีริวออกคำสั่งเสียงกึ่งๆ คำราม
“อะไรกันครับ” หนุ่มดวงตก แต่ยังไม่รู้ตัวรีบกระโจนเข้าขวาง
“ถอยไป!!” คีริวคำรามเสียงแหบต่ำ ยกมือดันแผ่นอก พร้อมกับรั้งแอนนา จนเหมื
