บทที่ 15

1936 คำ

“ที่บอกว่าทบทวน…ตกลงคุณจะใช้ชีวิตคู่กับผมใช่ไหม” ชายหนุ่มจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ น้ำผึ้งเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย “อืม…” เธอทำเสียงในลำคอเบา ๆ แต่มันทำให้คนตัวสูงถึงกับยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว “ผมบอกแล้วไงว่าจะทำให้คุณหลงผมจนโงหัวไม่ขึ้น” ชายหนุ่มยกคำพูดที่เขาเคยพูดไว้ก่อนหน้าขึ้นมา น้ำผึ้งหันหน้ามาหาเขาก่อนจะทำหน้ามุ่ย “เอ้อ! โงไม่ขึ้นแล้วมันยังไง” เธอหลุดปากยอมรับ ก่อนจะกลอกตาไปมาอย่างไม่รู้ไม่ชี้ “หึ กินเถอะ ตัวเล็กคงยังไม่อิ่ม” ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีที่เธอเริ่มจะมีน้ำโห ชัยย์นั่งมองหญิงสาวตาไม่กะพริบไม่คิดว่าเธอจะยอมเขาง่ายขนาดนี้ แต่มันก็ทำให้เขายิ้มออกมาไม่หยุด หญิงสาวก้มหน้ากินอาหารจนหมดเกลี้ยง เธอรับรู้ว่าเขามองอยู่ไม่ละสายตา มันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก เสียงเพลงคลาสสิกบรรเลงขึ้นท่ามกลางเสียงพูดคุยของผู้คนที่มาดินเนอร์ในค่ำคืนนี้ บรรยากาศสุดแสนโ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม