“ขอบคุณคุณหนูอวี้ที่มอบไมตรีแก่ข้า แต่โชคร้ายที่ข้าแพ้เครื่องประทินโฉม ท่านชายเองก็เป็นกังวลเรื่องนี้เป็นอย่างมาก จึงสั่งให้ตรวจสอบสิ่งของทุกชนิดที่ข้าใช้ หากสินค้านั้นมิได้มาตรฐานก็จะถูกนำไปทำลายทิ้งทั้งหมด ข้าคิดว่าท่านนำกลับไปด้วยเถิด อย่างน้อยก็จะได้ไม่ถูกทำลายด้วยน้ำมือของท่านชาย” เมื่อกล่าวจบก็ลอบสังเกตสีหน้าของสตรีตรงหน้าด้วยความสุขุม นางเอ่ยถึงเพียงนี้แล้วก็น่าจะรู้ตัวว่านางเป็นที่โปรดปรานของไท่ซือเฉินมากเพียงใด
แม้อวี้เจินจะเป็นบุตรีของขุนนางเก่าแก่ แต่จ้าวหลันคือสตรีที่ไท่ซือเฉินเลือกแล้ว ไม่ว่าอย่างไรตำแหน่งของนางก็ยังอยู่สูงเกินกว่าที่อวี้เจินจะเอื้อมถึงอยู่ดี อย่างน้อยก็จนกว่าจะมีคนมานั่งในตำแหน่งท่านหญิงแห่งไท่โหว
อวี้เจินตัวชา ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย เพราะนางไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะเดินหมากพลาดจนพ่ายแพ้ยับเยินเช่นนี้ สตรีตรงหน้าช่างร้ายกาจอย่างที่เล่าลือจริงๆ หากนางไม่ใจร้อ
