โดยปกติแล้วเรือนวสันต์จันทรานั้นเป็นเรือนที่เงียบและเต็มไปด้วยบรรยากาศอึมครึมจนไม่มีผู้ใดกล้าเข้าใกล้ ยกเว้นแต่ปี้เหยาและบ่าวรับใช้ที่มาทำความสะอาดเป็นประจำเท่านั้น ทว่าเวลานี้กลับมีเสียงเจื้อยแจ้วของเหล่าข้ารับใช้ที่ถูกสั่งให้มาปรนนิบัติเจ้าของเรือนคนใหม่ ทำให้บรรยากาศในเรือนนั้นสดใสขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน โดยคนที่เป็นศูนย์กลางของความสดใสนั้นกำลังดีดพิณด้วยทำนองสนุกสนานท่ามกลางเสียงชื่นชมของสตรีทั้งสี่
ด้วยสายเลือดอันเข้มข้นของนักดนตรี แม้ว่าขลุ่ยจะเป็นเครื่องดนตรีที่นางถนัดที่สุด แต่นอกจากขลุ่ยแล้ว นางยังสามารถเล่นพิณได้อย่างชำนาญอีกด้วย หากทว่าไม่ค่อยมีโอกาสได้แสดงฝีมือเท่าใดนัก เนื่องจากต้องซ่อนความสามารถเหล่านี้เอาไว้ แต่เวลานี้นางมีโล่กำบังนามว่าไท่ซือเฉินแล้ว ผู้คนต่างให้ความเคารพและยำเกรง นางจึงไม่จำเป็นต้องปิดบังความสามารถของตนเองอีกต่อไป
“นายหญิงเล็ก บทเพลงนี้มีชื่อว่าอันใ
