การเดินทางไปยังเมืองไท่โหวเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งหลังจากต้อนรับกันด้วยอาหารมื้อเช้า แม้จะขัดตาเซี่ยหลีเจินที่ต้องทนเห็นภาพบาดหัวใจ แต่นางก็ยังเก็บอาการได้สมกับเป็นบุตรีสกุลผู้ดี ทว่าหลังจากเห็นใบหน้าของจ้าวหลันเต็มตาก็ต้องยอมจำนน ว่ากันว่าไท่ซือเฉินนิยมชมชอบสตรีผู้มีใบหน้าสวยคม แต่สตรีที่นั่งปรนนิบัติอยู่ข้างกายเขานั้นกลับมีใบหน้างดงามหวานล้ำตรงข้ามกับข่าวลืออย่างสิ้นเชิง อีกทั้งยังมีกิริยามารยาทราวกับได้รับการสั่งสอนมาจากสังคมชั้นสูงเป็นอย่างดี ไม่แปลกใจที่นางจะสามารถมัดใจท่านชายผู้นี้ได้
หากแต่ก็ยังรู้สึกสงสารสตรีผู้นั้น แม้ว่าจะได้เป็นภรรยาของท่านชาย แต่ก็เป็นได้เพียงแค่อนุเท่านั้น ต่อให้ได้สวมอาภรณ์สีแดง ก็ไร้วาสนาจะได้สวมมงกุฎหงส์อยู่ดี ช่างน่าเวทนาเพราะสักวันท่านชายก็จะต้องสมรสกับสตรีที่เพียบพร้อมและเชิดชูคู่บารมี
ในเมื่อคิดได้ดังนั้นเซี่ยหลีเจินก็ตัดใจทันที นางเป็นบุตรีคนเดียวของสกุล
