หลังจากออกเดินทางอีกครั้ง เมื่อใกล้ถึงเวลาพลบค่ำ ขบวนของท่านชายใหญ่ก็เดินทางมาถึงจวนสกุลเซี่ย จวนขุนนางเก่าที่ถูกสหายสนิทใส่ความจนต้องอยู่อย่างหวาดระแวง สุดท้ายก็ปลีกตัวออกห่างจากราชสำนัก ด้วยความที่พวกเขาทั้งสองไร้บุตรชายสืบสกุล มีเพียงบุตรสาวผู้เดียวที่หวังจะให้ออกเรือนอย่างมีความสุข ทว่าบุตรสาวของเซี่ยเจียงจู่ เซี่ยหลีเจินกลับตกหลุมรักท่านชายตั้งแต่แรกพบ หวังจะได้ครองคู่ท่ามกลางเสียงคัดค้านจากคนทั้งสกุล
ไท่ซือเฉินเห็นเซี่ยหลีเจินเป็นเพียงน้องสาวที่เติบโตมาด้วยกันไม่คิดเป็นอื่น แต่กระนั้นก็ยังรู้ดีว่าเซี่ยหลีเจินคิดเช่นใดกับตน การมาพักแรมในจวนสกุลเซี่ยครั้งนี้ก็เพื่อเปิดเผยว่าตนมีอนุแล้ว ไม่ต้องการสตรีใด หวังจะให้นางตัดใจเสีย อย่างน้อยก็เพื่อไม่ให้เซี่ยเจียงจู่กลายเป็นศัตรู เพราะนั่นอาจทำให้ชีวิตในบั้นปลายไร้ความสงบสุข
“หลันเอ๋อร์ตื่นได้แล้ว หรือเจ้าอยากให้ข้าอุ้มเจ้าไปข้างใน” ไท่ซือเฉ
