ระยะเพื่อน

สานต่อ

เกรย์วางกระเพราลงบนเตียงนอนของเธอหลังจากที่อุ้มเธอออกมาจากลิฟต์ และเข้าห้องเรียบร้อยแล้ว หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นแรงถี่ๆ เมื่อเห็นชายหนุ่มค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาเองออกทีละเม็ดอย่างใจเย็น

ดวงตาคมของเขายังจ้องใบหน้าของเธอไม่ละไปไหน จนเธอต้องเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีไปเอง กะเพราหอบหายใจหนักขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเขาปลดเข็มขัดหนังราคาแพงอยู่ใกล้ๆ

แรงยวบของที่นอนนุ่มมันยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงไปใหญ่ เกรย์ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เธอรับรู้ได้ถึงความพ่ายแพ้ แม้จะไม่อยากยอมรับแต่เหมือนว่าเกรย์กำลังพยายามบีบเธอทุกทาง

"เกรย์"

"ฉันไม่ชอบ การไม่มีตัวตน"

" ... "

"อย่ายัดเยียดมันให้ฉัน"

มือหนาจับเรียวขาสวยของเธอแยกออกกว้างเขาบดคลึงปุ่มกระสันของเธอผ่านแพนตี้ตัวบางอย่างเบามือ ก่อนจะเพิ่มแรงกดมากขึ้นสลับกับเบาอย่างเป็นจังหวะ

"อ๊าาา~ ... กะ ... เกรย์"

เกรย์ค่อยๆ ถอดแพนตี้ตัวบางของเธอออกทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ถอดกระโปรงบานสั้นของเธอ เขาถลกเสื้อสีขาวรัดรูปคอเต่าของเธอขึ้นเหนือเนินอกอวบ แล้วโน้มใบหน้าคมสันดูดเลียยอดปทุมถันเบาๆ

เพียงแค่เรียวลิ้นชื้นแฉะแตะโดนปลายยอดปทุมถันสีหวาน มันก็ตอบสนองเขาด้วยการแข็งชันขึ้น ยิ่งเขาใช้เรียวลิ้นแตะสัมผัสมันเท่าไหร่ เขายิ่งกระหายในตัวเธอ

"อ๊าาา~ สะ ... เสียว เกรย์"

กลางหว่างขาของเธอรู้สึกเหมือนเขากำลังทำอะไรบางอย่างที่มันสั่นๆ อยู่ตรงนั้น กะเพราเหลือบตาลอบมองดูอีกครั้ง พบว่าเกรย์กำลังกำชักรูดแก่นกายใหญ่ที่กำลังผงาดแข็งชัน

เพียงแค่ได้เห็น ร่างกายของเธอก็ตอบสนองด้วยการปลดปล่อยน้ำเมือกเหนียวออกมาจนเปียกแฉะ นิ้วกลางเรียวยาวถูกสอดเข้าร่องสวาทของเธออย่างช้าๆ ราวกับว่าเกรย์กำลังจะทรมาณเธอให้ดิ้นพล่านเพราะเขา

"ฉันจะสานต่อให้เสร็จ"

"อ๊าา~"

เกรย์ขยับนิ้วกลางเรียวยาวเข้าออกในขณะที่เรียวลิ้นก็แตะสัมผัสหยอกเย้ากับยอดปทุมถันแข็งชันอย่างเพลิดเพลิน เขาเพิ่มนิ้วนางเรียวยาวเข้าไปในช่องทางรักของเธออีกครั้งพร้อมกับกระแทกกระทันมันอย่างป่าเถื่อน

"ฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกอย่างเพรา"

"ระ ... เรากลับมาเป็นเพื่อนกันได้ไหมเกรย์ นายไม่ต้องทำแบบนี้กับฉันก็ได้"

"เพื่อนงั้นเหรอ เพื่อนกันมันทำแบบนี้ไม่ได้หรอกนะเพรา"

ปึก!!

เกรย์ยอมถอดนิ้วออกจากช่องทางรัก แล้วเปลี่ยนเป็นจับแก่นกายใหญ่ถูไถ่กับปุ่มกระสันของเธอจนหัวเห็ดแดงก่ำมันวาว ก่อนกดมันเข้าไปแล้วกระแทกทีเดียวจนสุดความยาวของมัน

"อ่าาา ... คนที่ทำแบบนี้ด้วยกันมันเป็นเพื่อนกันไม่ได้หรอกเพรา อย่าโลกสวย อย่ามานิยาย"

มือหนาลูบไล้หน้าท้องแบนราบของเธออย่างเบามือ ไออุ่นร้อนจากฝ่ามือมันทำให้เธอเสียวซ่าน เขาลูบไล้เธอไปจนทั่วท้วนพร้อมกับจับต้นขาขาวอวบของเธอแยกออกกว้างแล้วรั้งมันเข้าหาตัว

เขาสะบัดสะโพกเข้าออกในเธออย่างบ้าคลั่ง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องสอดประสานกับเสียงครางทรมาณของหญิงสาวไปทั่วทั้งห้องนอน

หยาดเหงื่อไหลซึมตามกรอบหน้าคมสันเกาะกองรวมกันไหลหยดลงบนหน้าท้องบางของเธอหยดแล้วหยดเล่า

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"กะ ... เกรย์ ชะ ... ช่วยเร็วกว่านี้หน่อย"

"คนที่จะสั่งฉันได้มีแค่แม่กับเมียเท่านั้น เธอสั่งฉันในฐานะอะไรละ"

สะโพกหนาสาดความเสียวซ่านใส่เธออย่างบ้าคลั่ง เขาจงใจใช้แก่นกายใหญ่ของเขาเสียดสีกับปุ่มกระสันของเธอซ้ำๆ ความคับแน่นจากช่องทางรักของเธอมันทำให้เขาพึงพอใจ

"ตอบฉันซิเพรา เธอสั่งฉันในฐานะอะไร"

หญิงสาวเชิดหน้าเปล่งเสียงครางหวานเมื่อชายหนุ่มใช้นิ้วหัวแม่มือบดคลึงกับปุ่มกระสันของเธอพร้อมกับแก่นกายใหญ่ที่เสียดสีมันทำให้เธอแทบคลั่ง ร่างกายของเธอเริ่มกระตุกเกร็งเธอกำลังจะปลดปล่อยความสุขออกมาอย่างสุขล้น

"งะ ... งั้น ระ ... เรา ค่อยเป็นค่อยไปได้ไหม"

น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นของเธอฟังแทบไม่ได้ศัพท์เพราะถูกคนบนร่างกระแทกกระทั้นอย่างไร้ความปรานี

"เริ่มจากสถานะอะไรละ"

"ระ ... เราก็เริ่มจากเพื่อนก่อนได้ไหม อ๊าาา~ กะ ... เกรย์ ระ ... แรงกว่านี้หน่อย"

เกรย์ไม่รอช้าตอบสนองความต้องการของเธอด้วยการเพิ่มความรุนแรงอย่างบ้าคลั่ง เขารับรู้ได้เมื่อภายในกายสาวกระตุกตอดรัดแก่นกายใหญ่อย่างหนุบหนับ เขาชะลอการกระแทกกระทั้งลงแต่ยังคงขยับอย่างเนิบนาบเพื่อต้องการบังคับให้เธอสมยอม

"ฉันไม่ได้อยากเป็นเพื่อนเธอ"

"อ๊าาา~"

"ฉันอยากเป็นผัวเธอ"

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

เขาสะบัดสะโพกด้วยความรุนแรงอีกครั้งเมื่อรับรู้ได้ถึงปลายทางสวรรค์อีกไม่ไกลนัก ดวงตากลมโตของเธอจ้องมองเขาด้วยสายตาเว้าวอน ราวกับกำลังร้องขอให้เขาสาดความบ้าคลั่งใส่เธอด้วยความรุนแรง

สองหนุ่มสาวร่างกายกระตุกเกร็งพร้อมๆ กันเมื่อชายหนุ่มสะบัดสะโพกเข้าออกอย่างบ้าคลั่ง เขาปลดปล่อยสายธารน้ำรักเข้าไปในกายเธอทุกหยาดหยด พร้อมกันกับเธอที่ปลดปล่อยสายธารน้ำหวานออกมาชโลมแก่นกายใหญ่จนมันวาว

"อ๊าาาาาาา!! / อ่าาาาาาาา!!"

เกรย์ขยับสะโพกเข้าออกอีกสองสามครั้งเพื่อรีดน้ำรักที่คั่งค้างออกให้หมด เขาหอบหายใจ ก้มหน้ามองใบหน้าหวานชุ่มเหงื่อใต้ร่างที่หอบหายใจไม่ต่างกัน

ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบ เขาตั้งใจไว้แล้วว่าหากเธอไม่ให้สถานะที่เขาต้องการ เกรย์คนเดิมที่เคยยอมเธอจะไม่มีอีกต่อไปแล้ว ต่อไปนี้เขาจะเป็นเขา เป็นคนที่ไม่ยอมเธอเหมือนเดิม

"เธอจะยอมเป็นเมียฉันได้รึยัง"

"นายกำลังล้ำเส้นนะเกรย์ เราเคยคุยกันแล้วนิว่าจะไม่เอาความสัมพันธ์บนเตียงมาผูกมัดอีกคน นายทำเกินไปแล้วนะ"

"เกินไปงั้นเหรอเพรา"

"ฉันที่ยอมเธอขนาดนี้ เรียกว่าเกินไปเหรอเพรา"

กะเพราเบือนหน้าหนีไม่อยากทะเลาะกับตนอย่างเขา เธอเลือกที่จะเงียบดีกว่า เรื่องอะไรจะยอมรับสถานะที่เขายัดเยียดแล้วให้เขากลับมาทำร้ายเธออีก เธอไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นแน่

"งั้นก็ดี"

" ... "

"รับฉันในแบบที่ฉันเป็นให้ได้ละกันเพรา"

สะโพกหนาขยับเข้าออกอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง เขาสาดความรุนแรงใส่เธอจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน ปลดปล่อยใส่เธอจนภายในห้องนอนเต็มไปด้วยกลิ่นของน้ำคาวของเขาและเธอ และมันจะจบลงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ได้