“สมุนไพรนี้ท่านต้องไปเก็บบนภูเขาและนำมาเพียงยอดอ่อน ส่วนชนิดนี้ท่านต้องขุดรากมันขึ้นมาและตากแห้งไว้” ข้าเขียนชื่อสมุนไพรใส่กระดาษและยื่นให้หมอหลวงขณะที่ข้านั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องปรุงยา
“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะให้คนไปนำสมุนไพรเหล่านี้มา”
“ส่วนขั้นตอนจากนี้ข้าจะทำเอง”
“พ่ะย่ะค่ะ”
ข้าพยักหน้าพลางถอนหายใจ สายตากวาดมองไปยังยาต่างๆ ที่กำลังถูกปรุงขึ้นมา พลางมองเห็นถ้วยยาชนิดหนึ่งและเมื่อหยิบขึ้นมาต้องมองอย่างสงสัย
ยานี้มัน….
“พระสนม อย่าจับเลยพ่ะย่ะค่ะ ยาอันตราย” หมอหลวงรีบหยิบไปทันที
ข้านิ่วหน้า ยานั้นไม่ดีต่อสตรีเพราะมีผลต่อการตั้งครรภ์แล้วทำไมถึงมาอยู่ในห้องปรุงยาหลวงนี้ได้ ….แต่ว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวกับข้า
“ข้าจะกลับแล้ว”
“พ่ะย่ะค่ะ”
ข้าค่อยๆ ลุกเดินแล้วใช้ไม้ที่หมอหลวงนำมาให้ค่อยๆ ค้ำเดินออกไป ขันทีก็นำเกี้ยวมารอข้าและพากลับตำหนัก
“เอ่อ..ท่านขันที”
ข้าเอ่ยเรียกขันทีเม
