“เมื่อคืนไปมาเที่ยวสนุกไหมคะ” ศิลานั่งลงซ้อนหลังภรรยาที่นั่งอยู่บนพื้นไม้ในห้องนอน แขนแกร่งโอบกอดเอวเล็กไว้พร้อมเอ่ยถาม เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จหลังจากตื่นนอนในตอนบ่ายวันแรกของปีใหม่ เมื่อคืนเขาอยู่เวรยันเช้า ไม่ได้รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเข้าปีใหม่ไปตอนไหน พอออกเวรกลับบ้านมาก็เจอชมพู่นอนอยู่ที่บ้านแล้ว นึกแปลกใจเล็กน้อยเพราะตอนแรกชมพู่บอกจะนอนที่บ้านพ่อแม่ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
“สนุกค่ะ พลุสวยมาก อยากให้พี่หมอไปดูด้วย”
“ไว้ปีหน้านะคะ จะไปดูด้วยให้ได้เลย”
“สัญญาแล้วนะคะ” ชมพู่เอี้ยวตัวกลับมาทวงคำสัญญา แต่เธอไม่ได้รู้สึกจริงจังอะไรเพราะเข้าใจอาชีพของศิลาดี ต่อให้ตอนนี้หมอศิลาจะสัญญาไว้แล้ว แต่ถ้าถึงเวลาจริงแล้วเขาไปไม่ได้เธอก็คงไม่รู้สึกน้อยใจอะไร
ศิลายิ้มกว้าง บิดจมูกรั้นของอีกฝ่ายเบาๆ “สัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชายเลยค่ะ”
ชมพู่หัวเราะคิกอย่างอารณ์ดี แม่ชอบบอกว่าถ้าเริ่มต้นปีใหม่ด้วยรอยยิ้ม ปีนั้นท
