หลังจากงานเลี้ยงที่กรุงเทพฯ ผ่านพ้นไป คู่แต่งงานใหม่ก็เดินทางกลับต่างจังหวัดทันที ชมพู่เดินทางกลับมาพร้อมศิลาแค่สองคน ส่วนคนที่เหลือตั้งใจว่าจะอยู่เที่ยวที่กรุงเทพฯ ต่อ เพราะไม่ได้มีโอกาสไปบ่อยๆ
“ไหวไหม” ศิลาถามคนที่หน้าซีดเผือดด้วยความเป็นห่วง เขาประคองชมพู่ไปนั่งบนโซฟาไม้ทันทีที่กลับมาถึงบ้าน สีหน้าของชมพู่ไม่ดีเลยจนเขาร้อนใจ
“ไหวค่ะ” ชมพู่พยักหน้ารับเบาๆ ประคองถุงน้ำร้อนที่วางอยู่บนหน้าท้องไว้แน่น “วันแรกๆ ก็แบบนี้ อีกซักพักก็จะหาย”
“แต่ปวดท้องประจำเดือนมากๆ มันไม่ใช่สัญญาณที่ดีเลยนะ พี่ว่าเราควรไปตรวจ...”
“ไม่เอาค่ะ” ชมพู่ส่ายหน้าดิก ให้เธอไปนอนอ้าขาให้คนอื่นมาดูน้องสาวแบบนั้นเธอไม่กล้าจริงๆ “มันเป็นเรื่องปกติของผู้หญิง พี่หมออย่ากังวลไปเลยค่ะ”
“ไม่ให้พี่กังวลได้ยังไง เมียพี่เจ็บแบบนี้” สีหน้าของหมอหนุ่มเต็มไปด้วยความกังวลอย่างไม่ปิดบัง เขาเอื้อมมือไปเกลี่ยปอยผมที่ร่วงลงมาปรกใบหน้
