พี่ครับ! ผมอยากได้เกียร์พี่!

      บทนำ     จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดที่ทำให้ผู้ชายสองคนต้องมาเจอกันก็คือ....     หนึ่งเดือนก่อนหน้านี้....         ผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเดินแบกกระเป๋าใบใหญ่ด้วยความทุลักทุเลอยู่ๆก็หยุดเดินแล้วมองไปรอบๆ         ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน? แล้วหอที่เขาต้องไปอยู่มันอยู่ที่ไหน?         คนที่ยืนแบกกระเป๋าแล้วทำหน้างงๆยังคงไม่รู้ตัวว่าตัวเองนั้นหลงทาง....     Rrr~  Rrr~         เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าของเขาดังขึ้น   (มึงอยู่ไหนหมอก)   "กูไม่รู้ แล้วมึงอยู่ไหนไอ้ริว กูกลัวผี"คนชื่อหมอกพูดด้วยนํ้าเสียงกลัวๆ         อืออ ผมกลัวจริงๆนะ ซอยที่ผมอยู่ตอนนี้น่ากลัวยังไงก็ไม่รู้   (สัส! นี่มึงอย่าบอกนะว่ามึงหลงทาง)    "กูไม่ได้หลง! กูแค่มาผิดที่!"คนที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองหลงทางก็รีบแก้ตัวทันที   (มันก็เหมือนกันนั่นแหละ แล้วตกลงมึงอยู่ไหน)   "กูก็ไม่รู้"   (GPSก็มี มึงก็ใช้ให้เป็นประโยชน์สิ)   "กูก็มาตามGPSเนี่ย"หมอกพูดด้วยความหัวร้อน         ผมว่าผมก็มาตามGPSแล้วนะแต่ทำไมยังมาผิดอีกล่ะ   (GPSหลอกมึงหรือมึงหลอกGPS)ปลายสายพูดด้วยนํ้าเสียงปลงๆให้กับความเด๋อของเพื่อน   "GPSละ...โอ๊ย!!"ยังพูดไม่จบก็เหมือนว่ามีอะไรมาชนเข้าจังๆ   "เหี้ย!"หมอกสบถออกมาแล้วมองโทรศัพท์ของตัวเองที่ตกลงไปกับพื้น         อืออ ลูกเป็ดของผม ทะนุทะนอมมาตั้งสี่ปีไม่ทันไรก็จะจากไปซะแล้ว ลูกพ่ออออ         หมอกหันหน้าไปมองคนที่เดินไม่ดูทางจนมาชนตัวเองล้มด้วยความโมโห   "เดินยังไงให้ชนคนอื่นวะ!!"หมอกพูดด้วยความโมโห ถึงผมจะดูไม่สู้คนแต่ใจผมใหญ่นะครับกล้ามาทำร้ายลูกผมได้ยังไง!   "แล้วทำไมวะ"         ทันทีที่ผมเห็นหน้าคนที่เดินชนผมก็อยากตบปากตัวเองหลายๆที คนอะไรตัวใหญ่ฉิบหายแล้วหน้าก็ดูนักเลงมากด้วย   "เอ่อคือ...คุณชนผมจนโทรศัพท์ผมแตกเลยนะครับไม่คิดจะรับผิดชอบหน่อยหรอ"คนที่โมโหก่อนหน้านี้ได้หายไปในพริบตา   "ใครบอกให้มึงมาขวางทางกูเองช่วยไม่ได้"คนที่ตัวใหญ่กว่ายังคงไม่ยอมรับผิด         ถ้าไม่เห็นว่ามึงตัวใหญ่เท่าควายกูคงกระโดดถีบไปแล้ว อย่าให้ไอหมอกต้องโมโห ไอหมอกนะครับไม่ใช่ไอ้หมอก   "อ้าว พี่พูดงี้ได้ไงผมเสียหายนะครับ"   "เรื่องของมึง"อีกฝ่ายพูดแล้วเดินออกไป   "เดี๋ยว!! ไม่ให้ไป!"หมอกรีบวิ่งไปขวางไว้ทันที   "กูไม่อยากทำร้ายเด็ก"อีกฝ่ายพูดเสียงเรียบ         ด่ากูเด็กเลยหรอวะ!         เรื่องอื่นผมยอมได้แต่เรื่องว่าผมเด็กผมยอมไม่ได้! ไม่สูงแล้วมันไปหนักหัวใครไม่ทราบ!   "เด็กเหี้ยไรพี่ ผมไม่ได้เตี้ยขนาดนั้นแล้วปีนี้ผมก็จะขึ้นมหาลัยแล้ว"   "มึงรีบกลับบ้านไปหาแม่เถอะ เสียงเวลากูฉิบหาย!"         เหมือนว่าคนตรงหน้าผมจะโมโหซะแล้วสิ...แต่ผมก็ไม่ยอมหรอก! ตายเป็นตาย!   "พี่ยักษ์กล้าบอกว่าผมเด็กได้ยังไง! ผมต่อยคนเป็นแล้วนะ!"หมอกพูดด้วยความโมโห   "มึงลองต่อยกูดิ"   "ได้!"หมอกพูดแล้วต่อยไปที่หน้าของอีกฝ่ายทันที         ทำไมดูพี่เขาไม่เจ็บเลยหรือว่าผมต่อยไม่แรง....   "กูต่อยคืนบ้าง"         คนที่รู้ตัวว่าจะถูกต่อยก็รีบหลับตายอมรับกรรมทันที ไม่น่าปากดีเลย....   "....."         หืม? ทำไมไม่รู้สึกอะไร         ผมลืมตาขึ้นแล้วก็เจอพี่ยักษ์ที่กำลังถูกผู้ชายคนหนึ่งต่อยอยู่   "เฮ้ย! หยุดๆๆ"หมอกรีบเข้าไปห้ามทันที   "พี่เขาไม่ได้ทำร้ายผม"หมอกรีบพูดก่อนที่พี่ยักษ์จะเจ็บตัวไปมากกว่านี้         หลังจากที่หมอกแยกทั้งสองคนออกจากกันแล้วก็หันไปมองคนที่มาใหม่ด้วยสีหน้าแปลกๆ   "คุณเป็นใครแล้วมาได้ยังไง"หมอกถามคนที่มาใหม่ด้วยความอยากรู้   "ไม่ใช่เรื่องของมึง"อีกฝ่ายตอบนิ่งๆ         เค...ไม่ใช่เรื่องของผม    "พี่ยักษ์เป็นไงบ้าง"หลังจากที่ผมไม่ได้คำตอบจากอีกคนผมก็หันหน้ามาถามพี่ยักษ์ทันที    "...."คนที่ถูกเรียกว่ายักษ์ไม่ได้ตอบอะไร   "ค่าพยาบาล"คนที่นั่งเงียบอยู่ๆก็พูดขึ้นแล้วยื่นเงินไปให้พี่ยักษ์ สงสัยจะเป็นพวกคนรวยใช้เงินแก้ปัญหาสินะ....   "กูไปล่ะ"คนที่หมอกตั้งชื่อใหม่ให้ว่ายักษ์พูดขึ้นหลังจากเก็บเงินหลายพันใส่กระเป๋า         พอได้เงินแล้วก็จะไปเลยนะ   "ผมทำแผลให้ไหม พี่เจ็บก็เพราะผม"หมอกพูดแล้วมองคนที่กำลังจะเดินออกไป   "ไม่ต้อง ถ้ามันไม่มาช่วยมึงกูก็ต่อยมึงอยู่ดี มึงไม่ต้องรู้สึกผิดเพราะกูไม่ใช่คนดี"พูดเสร็จก็เดินออกไปทันที         โห ไรวะ! นึกว่าเป็นคนดี สุดท้ายก็ชั่วอยู่ดี         คนที่มาช่วยหมอกจากการถูกต่อยอยู่ๆก็ลุกขึ้นแล้วทำท่าจะเดินออกไปแต่ก็ถูกห้ามไว้ก่อน   "เดี๋ยวครับ!"หมอกพูดแล้วยื่นมือไปจับมืออีกฝ่ายไว้         คนที่อยู่ๆก็ถูกจับมือก็หันหน้ามามองหมอกด้วยสีหน้านิ่งๆ   "ขอบคุณนะครับที่ช่วยผมไว้ ผมขอทำแผลให้เป็นการขอบคุณได้ไหมครับ"         ผมสังเกตเห็นว่าหน้าพี่เขามีแผลอยู่ เหมือนว่าไปมีเรื่องกับใครมาก่อนที่จะมาเจอผม    "ไม่ต้อง"   "แต่เลือดออกเยอะเลยนะครับ"         พี่เขาใส่หมวกอยู่ผมเลยไม่รู้ว่าแผลมันอยู่ตรงไหน   "เรื่องของกู"   "แต่คุณบาดเจ็บอยู่นะครับ ผมใช้เวลาไม่นานหรอกครับและผมก็เรียนหมอด้วย ไว้ใจผมได้"         ถึงผมจะยังไม่เรียนจริงๆแต่ก็ถือว่าผมสอบติดแล้วถ้าบอกว่าเรียนหมอก็คงไม่ผิดอะไรใช่ไหมครับ....ใช่ครับผมว่าไม่ผิดก็ไม่ผิด         เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีท่าทีต่อต้านหมอกก็เอาอุปกรณ์ทำแผลออกมาทันที เขาเอามาด้วยเผื่อบาดเจ็บอะไรจะได้ไม่ต้องไปซื้อให้ยาก   "ผมขอถอดหมวกนะครับ"หมอกพูดแล้วเงยหน้าไปมองคนข้างๆ         ผมถอดหมวกออกทันทีเมื่อเห็นว่าพี่เขาไม่ได้ว่าอะไร         เชี้ย! หล่อชิบหาย หล่อแบบเหี้ยๆอ่ะ...แบบไม่ใช่คนดี   "กูรีบ"คนที่รู้สึกว่าถูกจ้องนานเกินไปก็พูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงนิ่งๆ         หมอกที่กำลังจ้องคนข้างๆด้วยสีหน้าเคลิ้มๆก็ต้องหยุดจ้องแล้วรีบลงมือทำแผลทันที         คนอะไรไม่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม!   "ไปทำอะไรมาครับแผลเยอะขนาดนี้"หมอกถามคนตรงหน้า   "ตีกับหมามา"         สั้นๆได้ใจความ เป็นคนที่หล่อเหี้ยๆไม่พอยังกวนตีนอีกด้วย         ทำไมถึงยังทำเหมือนว่าสบายอยู่นะทั้งๆที่เจ็บขนาดนี้         หมอกมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย เปนคนยังไงกันแน่นะ         อ่า....แต่หน้าหล่อๆชํ้าหมดเลย หัวแตกยังไม่พอ คิ้วแตกอีก ถ้าเป็นผมคงทนไม่ได้ตั้งแต่โดนชกหน้าแล้วล่ะครับ   "เสร็จแล้วครับ"หมอกพูดขึ้นหลังจากทำแผลเสร็จ         หลังจากที่ทำแผลเสร็จหมอกก็พึ่งรู้ตัวว่าตัวเองถูกจ้องอยู่ หน้าผมมีอะไรติดอยู่รึเปล่า?         และหลังจากที่ผมทำแผลเสร็จได้ไม่นานก็มีรถคันหรูก็มาจอดอยู่ที่หน้าผม         รถใคร?         และผมก็ได้คำตอบเพราะคนที่อยู่ข้างๆผมกำลังจะเปิดประตูขึ้นรถคันนั้นไป....   "พี่ชื่ออะไรครับ!"หมอกตะโกนถามคนที่กำลังจะขึ้นรถไป   "ผัวมึง"อีกฝ่ายหันมาแล้วมองหน้าหมอกด้วยสายตานิ่งๆ   "อะไรนะครับ! ผมไม่ได้ยิน!"         พี่มึงพูดหรือกระซิบวะ เสียงอยู่ในลำคอขนาดนั้นพูดให้หมาที่ไหนฟัง?         แล้วกูจะด่าตัวเองว่าเป็นหมาทำไมวะ....         ถึงจะไม่รู้จักชื่อก็ไม่เป็นไรเพราะผมกับพี่คงไม่ได้เจอกันอีก         แล้วผมจะเอาไงต่อล่ะ? นี่ผมหลงทางจริงๆหรอ?