หลังจากจบมื้ออาหารมื้อใหญ่ ฟานและเพื่อน ๆ ก็พากันกลับเข้ามารวมตัวกันที่ห้องรับแขกต่อ ส่วนโมและสาว ๆ ยังนั่งคุยกับแม่ฟานอยู่ที่สวนต่อ
“ผู้บริหารใหญ่ทั้งสอง วันนี้ไม่ทำงานรึไงครับ หรือว่าว่าง” ฟานหันไปถามเพื่อนที่ตามมาหาหลังจากรู้ข่าว
“ว่างมาก พนักงานกูอยู่ที่นี่ตั้งกี่คน ทั้งสองบริษัทเลย กูจะตามมาเฝ้าพนักงานไม่ได้รึไง” ปราบถามกลับ
“กูเป็นห่วงน้อง ทำไมอ่ะ มาไม่ได้หรอ” เซนลอยหน้าลอยตาตอบเพื่อน “ก็ไม่ได้ว่าอะไร เออไอ้เซน กูว่าจะคุยด้วยหน่อย เรื่องคุณรัน” ฟานเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต้องคุยกับเพื่อนเรื่องนี้
“ตอนนี้กูมีอินเข้ามาช่วยแล้ว ตอนแรกกูว่าจะให้อินจัดการเฉพาะเรื่องตารางนัดหมายพวกคิวประชุม แต่กูกลัวว่ามันจะซ้ำซ้อนกับงานคุณรัน ถ้ากูให้อินเข้าไปจัดการแทนคุณรันวันที่กูเข้าอินฟินิท คุณรันจะว่าอะไรมั้ยวะ อยู่ดีดีก็ไปยกเลิกหน้าที่เค้า” ฟานถามความเห็นเซน
“ไม่หรอก อย่าลืมว่าคุณรันก็ยังเป็น
