บทที่2
1477 คำ
"ธารน้ำมันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะคือว่าฉันกับใบหม่อน"พระเพลิงรีบดีดตัวลุกขึ้นชายหนุ่มรีบคว้าผ้าเช็ดตัวที่ตกอยู่ขึ้นมาพันเอวสอบก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างสวยของแฟนสาวด้วยสีหน้าร้อนรน แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ยื่นมือเข้าไปสัมผัสท่อนแขนร่างของธารน้ำก็เบี่ยงตัวหลบทำให้ฝ่ามือใหญ่ชะงัก
"กี่ครั้งแล้วเพลิง"
"มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ ฉันกับใบหม่อนเราสองคน"
"หยุดโกหกได้แล้วเพลิง สิ่งที่ฉันเห็นมันเป็นหลักฐานช่วยยืนยันได้ว่านายกับเพื่อนของฉันเอากันเมื่อคืน"ริมฝีปากหยักเม้มเข้าหากันอย่างคนหมดหนทางที่จะอธิบาย ธารน้ำหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทอีกคนภายในกลุ่มซึ่งตอนนี้ความรู้สึกของเธอยามเมื่อได้มองหน้าเพื่อนสนิทคนนี้มันกำลังเริ่มเปลี่ยนไป
"รู้ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงยังทำ"
"..."
"รู้ทั้งรู้ว่าผู้ชายคนนี้คือแฟนเพื่อนทำไมยังคัน"ความอัดอั้นภายในใจมันกำลังปะทุออกมาเมื่อเห็นอดีตเพื่อนสนิทนั่งนิ่งไม่ยอมโต้ตอบอะไรกลับมา
ธารน้ำรวบรวมเรี่ยวแรงลุกขึ้นยืน แววตาของเธอยามเมื่อมองทั้งคู่เริ่มเปลี่ยนไป คำว่าโอกาสเธอให้แฟนหนุ่มมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ แต่ครั้งนี้มันหนักหนาเกินไปสำหรับเธอ
"ฉันเคยบอกนายแล้วใช่ไหมว่าถ้ามีครั้งต่อไปมันจะไม่มีคำว่าให้อภัยกันอีก"ร่างหน้าหน้าชาตัวสั่นเทิ้มทันทีเมื่อได้ยินแฟนสาวพูดแบบนั้นออกมา พระเพลิงพยายามก้าวขาเข้าไปใกล้แต่ทว่าธารน้ำกลับถอยหลังหนี แววตาที่เธอมองเขามันเต็มไปด้วยความเสียใจและความโกรธ
"ฉันขอโอกาสอีกสักครั้งได้ไหมธารน้ำ ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีก ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งเถอะนะ"ดวงตาของพระเพลิงสั่นไหวยามเมื่อเข้าจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยของแฟนสาว แววตาของเธอที่มองเขาในตอนนี้มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไป
"ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งเถอะนะ ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนอีกฉันจะรักแค่เธอคนเดียว"
"หึ รักแค่ฉันแล้วนายไปมีอะไรกับมันทำไม"ธารน้ำพยักหน้าไปยังใบหม่อนซึ่งกำลังมองมาที่เธอและชายหนุ่ม
"คำพูดของผู้ชายอย่างนายฉันเบื่อที่จะเชื่อแล้วว่ะเพลิง"
"ครั้งนี้ฉันสัญญา"
"ครั้งที่แล้วนายก็พูดแบบนี้ สัญญากันเป็นอย่างดีสุดท้ายก็ไปคว้ามันมานอนเอาในห้อง"
"..."สองมือของธารน้ำกำหมัดแน่น แววตาของใบหม่อนที่เธอเห็นมันไม่ได้มีความสำนึกผิดอยู่ในนั้นเลยสักนิดแต่ทว่าอดีตเพื่อนสนิทกลับไม่พูดอะไรออกมา
"เงียบทำไมล่ะใบหม่อน ที่เงียบไม่พูดหรือว่ายังไม่หายคัน"
"..."
"เพื่อนกันเขาไม่แทงกันข้างหลังแบบนี้หรอกนะ ถ้าคันมากนักอยากได้จนตัวสั่นก็เอาไปเถอะ"ธารน้ำละสายตาจากอดีตเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดหันมามองหน้าผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเธอเคยรักเขาจนหมดหัวใจ
"ผู้ชายคนนี้ถ้าเธออยากได้นักก็เอาไปเถอะ เพราะฉันคงไม่เก็บเอากลับมาใช้ต่อแล้วล่ะ"
"..."
"เอาต่อไม่ลง"แววตาของธารน้ำแข็งกระด้าง เธอพยายามข่มใจไม่ให้อ่อนแอปล่อยน้ำตาให้ไหลต่อหน้าของทั้งสอง
ร่างสวยของใบหม่อนคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันร่างกายก่อนจะก้าวขาลงมาจากเตียง อดีตเพื่อนสนิทเดินเข้ามาประชิดร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มของพระเพลิงพลางใช้สายตาเย้ยหยันจ้องมองใบหน้าของธารน้ำ
"ให้ฉันแล้ว อย่ามาร้องเรียกเอาทีหลังก็แล้วกันนะ"
"หึ แน่นอน เพราะก่อนที่พระเพลิงจะได้กับเธอฉันก็แซ่บกับเขาจนอิ่มแล้วเหมือนกัน"ธารน้ำตอบกลับพลางเชิดหน้าใส่อีกฝ่ายทำให้ใบหม่อนชักสีหน้าใส่ด้วยความไม่พอใจ
"ดีใจด้วยนะใบหม่อนที่ยอมเอาตัวเข้าแลกแย่งผู้ชายของเพื่อนไปจนได้"
"..."
"หึ คนอย่างเธอเป็นได้ก็แค่คนคอยกินของเหลือจากฉันเท่านั้นแหละ"
"แกนังธารน้ำ"
"ทำไม รับไม่ได้ขึ้นมาเหรอ คนอย่างเธอน่ะนะถ้าฉันกับกอหญ้าไม่ช่วยก็อย่าหวังว่าจะได้ปีนขึ้นมาอยู่จนถึงจุดนี้"เพื่อนที่เธอคิดว่าแสนดีกลับทำกันได้ลงคอคนอย่างธารน้ำก็ไม่จำเป็นต้องใจดีกับอีกฝ่ายต่อไป
"ขอให้เธอมีความสุขกับการกินของเหลือจากฉันนะใบหม่อน"ธารน้ำกระตุกยิ้มมุมปากใช้สายตาเยาะเย้ยอีกฝ่าย แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้หมุนตัวเดินออกไปท่อนแขนเล็กก็ถูกฝ่ามือใหญ่ของพระเพลิงคว้าเอาไว้ทำให้ธารน้ำหยุดชะงักเธอหันไปจ้องหน้าของอดีตแฟนหนุ่มด้วยความไม่พึงพอใจ
"เธอจะมายกให้ให้กับผู้หญิงคนอื่นไม่ได้นะธารน้ำ ฉันเป็นแฟนของเธอนะ"
"เฮอะ สำส่อนเอาผู้หญิงไปทั่วมั่วกับเพื่อนแฟนแบบนี้นายยังคิดว่าฉันยังอยากจะเป็นแฟนกับนายอยู่อีกอย่างนั้นเหรอพระเพลิง ฝันกลางวันอยู่หรือเปล่า"
"เธอพูดแบบนี้มันหมายความว่ายังไง เธอคิดจะบอกเลิกฉันอย่างนั้นเหรอ"
"ใช่"ชายหนุ่มถลึงตาใส่เขาออกแรงกำท่อนแขนเล็กของธารน้ำจนแน่น
"ฉันไม่เลิก ไม่ว่าจะเป็นยังไงฉันก็ไม่มีทางเลิกกับเธอ"
"ฉันไม่ต้องการความคิดเห็นอะไรจากนายอีกต่อไปแล้วพระเพลิง"
"..."
"เพราะต่อไปนี้ ฉันจะเป็นคนตัดสินใจการใช้ชีวิตของฉันด้วยตัวเอง"เธอจ้องหน้าอดีตแฟนหนุ่มอย่างไม่วางตา ก่อนธารน้ำจะกระชากท่อนแขนเล็กให้หลุดออกจากฝ่ามือแกร่งด้วยความรุนแรงก่อนที่เธอจะหยิบข้าวของที่ชายหนุ่มเป็นคนซื้อให้แล้วปาใส่หน้าของผู้ชายสาระเลว
ปึก
"เราเลิกกันเถอะ พระเพลิง"
"ไม่ฉันไม่เลิก"ชายหนุ่มประกาศเสียงแข็งกร้าว เขาพยายามเดินเข้าไปหาแฟนสาวแต่กลับถูกเรี่ยวแรงจากท่อนแขนของใบหม่อนคว้าร่างของเขาเอาไว้
"ปล่อยกูสิวะ"
"ไม่ค่ะ เพลิงจะไปไหนใบหม่อนไม่ให้เพลิงไป"
"จะไปไหนมันก็เรื่องของกู มึงปล่อยสิวะไอ้เหี้ย"หัวใจของชายหนุ่มร้อนรนเมื่อร่างสวยของแฟนสาวหมุนตัวเดินออกไปจากห้องนอน แต่ทว่าเขากลับถูกผู้หญิงอีกคนกอดแขนเอาไว้ไม่ให้เดินตามคนรักออกไป ซึ่งการกระทำของใบหม่อนทำให้พระเพลิงรู้สึกรำคาญเป็นอย่างมากจนเขาต้องออกแรงผลักร่างของเธอออกไปให้พ้นทาง
พลัก
"โอ๊ย เพลิงคะใบหม่อนเจ็บนะคุณทำแบบนี้ได้ยังไง ใบหม่อนเป็นเมียของคุณนะ"ชายหนุ่มตวัดสายตาหันมามองหน้าของหญิงสาวที่นั่งกองอยู่ตรงปลายเท้าด้วยสายตาว่างเปล่าไร้ซึ่งเยื่อใย
"เมื่อกี้มึงแทนตัวเองว่าอะไรนะ เมียอย่างนั้นเหรอ"
"ใช่ ใบหม่อนเป็นเมียคุณเหมือนกันนะ ถึงจะมาทีหลังนังธารน้ำก็เถอะแต่ถึงยังไงใบหม่อนก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของคุณเหมือนกัน"
"มึงเอาอะไรมามั่นหน้าคิดอยากจะมาเป็นเมียของกูกันฮะ"ชายหนุ่มก้มมองใบหน้าสวยดูดีด้วยแววตาที่ไร้ซึ่งความรู้สึก
"ก็แค่ผู้หญิงที่กูจ่ายเงินซื้อมาหาความสุข อย่าสะเออะคิดจะมาเป็นเมียของกูจำใส่สมองกรวง ๆ ของมึงเอาไว้"
"เพลิงพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ คิดจะได้แล้วทิ้งกันอย่างนั้นเหรอ"
"ใช่"ชายหนุ่มตอบออกไปอย่างไม่คิดจะสนใจความรู้สึกของผู้หญิงอีกคน
เพราะคนที่เขาไม่ได้รัก ไม่ได้มีความรู้สึกดี ๆ ด้วยอย่างใบหม่อนหรือผู้หญิงคนไหนที่ไม่ใช่ธารน้ำเขาก็ไม่มีความจำเป็นต้องไปสนใจความรู้สึกของพวกเธอว่ามันจะเป็นยังไง
"ผู้หญิงที่ฉันซื้อมาด้วยเงินอย่างเธออย่าคิดจะหวังสูงให้มันมาก"
"..."
"เพราะผู้หญิงที่ฉันรักและยกให้เป็นเมียคือธารน้ำแค่เพียงคนเดียว นอกนั้นไม่เกี่ยวจำใส่หัวของเธอเอาไว้"ชายหนุ่มหมุนตัวเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาเปิด ธนบัตรสีเทาหลายใบถูกปาใส่หน้าของหญิงสาว
ปึก
"นี่ต่างหากคือสิ่งที่เธอสมควรจะได้"
"..."
"ไม่ใช่คำว่าเมียเหมือนกับที่เธอต้องการ"
- ผู้เขียน
