“พี่ไทม์...” ปลายฝันคนที่เธอไม่เจอหน้าเขามาเกือบ 2 ปี เขาจะจ้องหน้าฉันไปถึงไหน
“พี่ไทม์ พี่ไทม์” เสียงเรียกของปลายฝันทำให้คนตัวสูงนั้นได้สติ ไทม์เสียการต่อหน้าเธอ แต่นั้นมันก็แค่แว่บเดียวเท่านั้น
“นี้พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่อง ไม่ใช่แค่ไทม์ตกใจที่เจอปลายฝัน เพราะเธอเองก็ตกใจไม่ต่างเขา ใบหน้าสวยที่ระบายยิ้มเมื่อครู่กับหุบยิ้มลง
“ทำไม เจอหน้าฉัน ต้องตกใจขนาดนั้น ดีใจที่เจอฉัน” ปลายฝันมีสีหน้าตกใจ ใบหน้าสวยซีดเผือกจนอีกคนรู้สึกได้ เธอเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติ
“ปะ...ป่าวนะคะ”
“พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย”
“จำเป็นไหม ที่ฉันต้องตอบเธอ” นั้นนะสิ เธอสำคัญกับเขาแค่ไหนกันเชียว จะไปจะมาเขาจะบอกเธอทำไม ก็จริงอย่างที่เขาพูด เกือบสองปีที่ไม่ได้เจอกัน พี่ไทม์ก็ยังปากร้ายกับฉันเหมือนเดิม ไทม์ปลายสายตามองคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า เกือบสองปีที่ไม่ได้เจอภรรยาในนามของตน
“เธอมาทำไม”
“ฉันมาที่นี่ แล้วพี่ไทม์คิดว่ามาทำอะไรละ” เธอตอบอย่างกวนๆ แต่นั้นปลายฝันกับคิดผิดที่เธอยั่วโมโห ทว่าขณะที่ปลายฝันจะเดินเข้าห้องนั้น กับถูกมือหนากระชากเข้าอีกห้อง
!! พรึ่บ !! ร่างบางกระแทกเข้ากับหน้าอกของเขา มันใกล้มาก
“ฉันถาม ไม่ได้ให้เธอมาเดินหนีฉัน” ไทม์ถามด้วยสีหน้าหงุดหงิด
“ฉันแต่งตัวแบบนี้ แล้วพี่ไทม์คิดว่ายังไงละ มาค่ายเพลง คงไม่ได้แต่งสวยมาตีกอล์ฟ หรอกใช่ไหม” ดวงตาคมเข้มเหลือบมองชุดของเธอ มันทั้งรัดทั้งสั้น ลมพัดแต่ละทีเห็นไปถึงไหน มือหนาบีบเข้าที่ต้นแขนของเธอ เจอวันแรกก็สร้างเรื่องให้อารมณ์เสียหงุดหงิดเลย
“อย่าบอกว่ามา ออดิชั่น”
“ผ่านเข้ารอบ 10 คนสุดท้ายด้วยแหละ เป็นไง ฉันเจ๋งปะละ” ปลายฝัน ยกยิ้มอย่างภูมิใจในความสามารถของเธอ ไทม์ขมวดคิ้ว เขาสำรวจคนตรงหน้า
“หึ...! อย่างเธอ ใครเขารับ” น้ำเสียงนิ่งปนดุเอ่ยกับคนตัวเล็ก
“ต้องรับสิ ฉันนี้แหละจะเข้ารอบสุดท้ายให้ได้” เธอยิ้มเย้ยหยันให้กับเขา ด้วยสีหน้ามั่นใจในความสามารถของตน
“หยุดความคิดนี้ซะ แล้วกลับบ้านไป” คำพูดร้ายกาจที่ออกจากปากไทม์ ราวกับมันดับฝันเธอ
“เฮ้ย...ได้ไงอะไร”
“พี่มีสิทธ์อะไรมาตัดสินฉัน ฉันไม่กลับ” ปลายฝันสวนกลับอย่างไม่ยอม พร้อมจ้องหน้าไทม์
“ฉันสั่งให้เธอกลับไป และไม่ต้องมาที่นี่อีก”
“ไม่” ปลายฝันสวนกลับอย่างไม่ยอม และยังยืนยันคำเดิม พร้อมตะเบ่งเสียงใส่หน้าเขา ยัยนี้เจอแต่ละที พูดด้วยดีๆ ได้ที่ไหน ชอบทำให้ของขึ้นอยู่เรื่อย
“ฉันยืนยันคำเดิม ไม่กลับ” ปลายฝันจ้องหน้าอย่างท้าทายอย่างไม่เกรงกลัว แถมเล่นหูเล่นตาใส่อีก ปลายฝัน ยัยนี่ ไม่รู้หรือแกล้งโง่ที่เธอออดิชั่นครั้งนี้มันหมายความว่ายังไง
“จะดื้อ...” เขาถาม
“ฉันดื้อตรงไหน แค่มาออดิชั่น มันจะอะไรนักหนา พี่ไทม์มีสิทธิ์อะไรมาดับฝันฉัน ฉันจะเป็นดารา นางเอกเอ็มวี มันคือความฝันของฉัน” ปลายฝันเปลี่ยนสีหน้ายิ้มสดใส ลอยหน้าลอยตาพูดใส่เขา ฉันซ้อมมาเป็นสัปดาห์ จู่ๆ พี่ไทม์โผล่หัวมาจากไหนก็ไม่รู้ มาห้ามฉัน ฝันไปเถอะพี่ไทม์พี่ไม่มีวันมาดับฝันฉันได้หรอก
“พี่ไทม์ พี่เลิกดับฝันฉันสักที ไล่ยังไงก็ไม่กลับ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ” ไทม์ที่ปลายฝันเอ่ยมาเช่นนั้น ลงท้ายคะ คนห้ามถึงกับทำหน้าไม่ถูก บทจะอ่อนก็อ่อนเกิน จากที่หงุดหงิดโมโห เจอปลายฝันระบายยิ้มหวาน คนฟอรม์จัดถึงกับเสียอาการ ไทม์เอ่ยเสียงเข้ม
“จะเอาแบบนี้ใช่ไหม” เขาบีบแขน ปลายฝันพยักหน้า
“อืม...” ปลายฝันระบายยิ้มด้วยสีหน้าสดใส แต่นั้นเธอกับไม่รู้อะไรเลย รอยยิ้มนั้นกับสาดเข้าเขาอย่างจังๆ ทำเอาไทม์ถึงกับไปไม่เป็น เหมือนคืนนั้นไม่มีผิด คืนที่เขาพลาดพลั้ง กับเธอ จะว่าไปทั้งเขาและเธอตอนนี้ไม่เมา มีสติทั้งคู่
“เตรียมตัวไว้ได้เลย” ไทม์เอ่ยเสียงดุ พร้อมชี้หน้าคาดโทษปลายฝันอย่างโมโห มือหนาผละออกจากคนตัวเล็ก เขาผละเธอออกและเดินไปยังอีกห้อง เพราะนี้ใกล้ได้เวลาแข่งแล้ว
“เฮ้ย...” กลับมาก็เอาเลย บ้าอำนาจ ไอ้คนเผด็จการ แล้วจะยุ่งอะไรกับฉัน หายไปเกือบ 2 ปีไม่เห็นจะสนใจ จู่ๆ มาห้ามฉันแคสงาน ออดิชั่น มาดับฝันฉัน แล้วใครมันจะโง่เชื่อพี่ไทม์ละ ฝันไปเถอะ
!! ฟู่ !! ปลายฝันพ่นลมหายใจออกมาราวกับผ่อนคลายอาการอึดอัดตึงเครียด เพราะอีก 10 นาที เธอจะต้องออกสเต็ปแดนซ์ต่อหน้าผู้บริหาร รอบนี้รอบสุดท้าย ฉันต้องทำให้ได้และฉันจะเป็นดาวดวงใหม่ ให้ได้คอยดูสิ ร่างบางจัดชุดเสื้อผ้าหน้าผม แต่งแต้มเติมเมคอัพเพิ่มลุค สวยหวานปนเซ็กซี่ดูน่าค้นหา
30 นาทีต่อมา ถึงคิวของปลายฝันและเอิงเอยที่วันนี้ทั้งคู่มาในแดนซ์ฉายเดี่ยว ทว่าเมื่อถึงคิวฉันนั้น ไม่คิดไม่ฝันว่าฉันจะมาแดนซ์ต่อหน้าผู้บริหาร Kenta Entertainment แต่หนึ่งในผู้บริหารมีพี่ไทม์ นี้สิที่ทำเอาฉันช็อกสุดๆ ไปเลย ที่นี่มีเขาร่วมตัดสินได้ไง ทำไมฉันไม่รู้มาก่อน
“ปลายมือมึง เย็นมาก”
“กูตื่นเต้น จะตายแล้ว” รอบสุดท้ายที่ฉันตื่นเต้นรู้สึกประหม่าแบบนี้หรือมันเป็นเพราะ กรรมการใบหน้าหล่อเหลาที่นั่งหน้าบึ้งให้ฉันอยู่นั้น ฉันสบตากับพี่ไทม์ จากนั้นก็เบนสายตาไปยังคณะกรรมการคนอื่น เลิกสนใจเขา เขาเป็นกรรมการแล้วไง ใครสนแล้วแต่เลย
วันนี้ฉันแค่ทำตามความฝันของฉัน ปลายฝันออกสเต็ปแดนซ์โชว์ลีลาบนเวที อย่างไม่เป็นสองรองใคร ฝึกซ้อมมาอย่างดี ทั้งเสียงและเต้น ให้เล่นบทตัวร้ายในเอ็มวี เธอก็เอาอยู่ สะบัดตัวแต่ละที ผมยาวสลวยทั้งรูปร่าง เอวพริ้วไม่ไหว ใบหน้าเรียวสวย ความน่ารักของปลายฝันสามารถสะกดสายตาของคณะกรรมการ ไม่เว้นแม้กระทั่ง เอริค มาคัสหุ้นส่วน แม้กระทั่งไทม์เอง เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าร่างบางบนเวที ปลายฝันสวยหวานมีเสน่ห์ปาดใจ ต่อให้มีเสน่ห์แค่ไหน เธอก็ไม่ควรอยู่บนเวทีนี่
“เชี่ย น้องปลายมาแข่งด้วย คนอื่นไม่ต้องแข่งแล้ว ชัดเจน เบอร์1 คือใคร” มาคัสที่นั่งขนาบข้างไทม์ เซอร์ไพรส์สุดๆ ไปเลย ผัวเป็นกรรมการ เมียแดนซ์บนเวที อ๋อ บ้านนี้ เขาทำงานกันเป็นทีมนี้หว่า
“มึงไม่เห็นบอกกูว่าน้องปลาย เข้าออดิชั่นด้วย” มาคัสนั้นพอจะเห็นผ่านตามาบ้าง เมื่อช่วงสมัยเรียน ปลายฝันเป็นเด็กกิจกรรม เมื่อทางมหาวิทยาลัยมีกิจกรรมแข่งแดนซ์ การแสดงที่ไหนเธอก็ไม่เคยพลาด ไม่แปลกที่บนเวทีนี้มีปลายฝันเข้าร่วม
“กูรู้พร้อมมึง” ไทม์ตอบขณะสายตาเขาจ้องมองบนเวที
“น้องเซอร์ไพรส์มึง ป่าว” คนถูกถามเงียบ ทว่าเมื่อปลายฝันออดิชั่นจบลง ทุกคนภายในห้องต่างปรบมือ และเอ่ยปากชมเป็นเสียงเดียวกัน โดยเฉพาะเอริค มาคัสที่ปรบมือเสียงดังกว่าคณะกรรมการท่านอื่นๆ เชียร์ปลายฝันอย่างออกหน้าออกตา เพราะเอริคนั้นชอบปลายฝันตั้งแต่เจอหน้า เขาชอบรอยยิ้มสดใสของเธอ
เมื่อถึงช่วงให้คะแนน คณะกรรมการทั้ง 8 คนได้แต่มองหน้ากัน
“9 8 10 8 9 10 10 และคนสุดท้ายไทม์ 4” ปลายฝันใบหน้าสวยถึงกับซีดเผือกลง นอกจากเขาจะให้เธอไม่ผ่านแล้ว คะแนนยังต่ำเตี้ยเรี่ยดินอีก นี้คะแนนหรือเศษเสี้ยวคะแนน ปลายฝันเห็นคะแนนถึงกับหมดแรงแทบไม่มีแรงลงจากเวที
“ขอบคุณค่ะ” ใบหน้าสวยฝืนยิ้มจ้างๆ ให้คณะกรรมการทั้ง 8 ท่าน
มาคัส ผมมองคะแนนในมือไอ้ไทม์สลับกับหน้าหล่อๆ ของมัน ผมแทบสบถออกมา
“เชี่ย...” นี้มันเอาเรื่องส่วนตัวมาตัดสินน้อง ไอ้ไทม์มึงแม่งไม่น่ารักเลย และดูสีหน้าแมวน้อยของไอ้ไทม์ตอนนี้สิ น้องปลายฝัน น้องมันน่ารักขนาดนี้ ไอ้ไทม์ ทำกับคนสวยไปได้’ แต่เรื่องนี้ผมขอไม่ยุ่ง เรื่องครอบครัวให้ผัวเมียเขาไปเคลียร์กันเอาเอง