6 ขนมของแม่ฝ้าย
936 คำ
6
ขนมของแม่ฝ้าย
เสียงโทรศัพท์ของแม่ฝ้ายยังคงดังไม่หยุดตอนนี้ออเดอร์เข้ามาเยอะมากๆ จนแม่ฝ้ายรู้สึกตกใจว่าทำไมออเดอร์เยอะมากๆ ๆ
"ค่ะ สวัสดีค่ะขนมแม่ฝ้ายค่ะ ฮะ! อะไรนะคะเรียกเข้าไปคุยเรื่องขนมหรอคะค่ะๆ ได้ค่ะเป็นวันไหนดีคะ" แม่ฝ้ายรู้สึกตื่นเต้นที่มีคนมาติดต่อให้เข้าไปคุยเรื่องขนม
"ปุยนุ่นลูกวันนี้ทำไมออเดอร์ขนมถึงเยอะแบบนี้เนี่ย" แม่ฝ้ายงงถึงกับต้องถามลูกสาวยกใหญ่
"นี่ไงคะแม่มีคนเอาขนมเราไปรีวิวเยอะมากค่ะคนถึงโทรมาสั่งขนมของเราเยอะขนาดนี้ไงคะ" ปุยนุ่นเปิดดูโซเชี่ยลก็เห็นว่ามีคนรีวิวขนมเธอกันหลายคนเลยทีเดียวเป็นเหตุให้คนโทรมาสั่งขนมแม่ฝ้ายเข้ามาเยอะเลย
" แล้วแม่จะทำขนมทันหรอลูก" แม่ปุยฝ้ายรู้สึกเป็นกังวลเป็นอย่างมาก
" ไม่เป็นไรค่ะแม่เดี๋ยวหนูช่วยแม่ทำเองนะคะ ลุยค่ะ" ปุยนุ่นสร้างกำลังใจให้แม่
"พรุ่งนี้ก็มีคนนัดแม่ให้เข้าไปคุยเร่องขนมได้ยินมาว่าเขาจะสั่งขนมเราตลอดเพื่อเอาไปขายในห้างหนูไปเป็นเพื่อนแม่หน่อยนะลูก" แม่ของฉันขอให้ฉันไปเป็นเพื่อน
"เรื่องนั้นแม่ก็สบายใจได้เลยค่ะเดี๋ยวหนูพาแม่ไปเองนะคะแม่ไม่ต้องตื่นเต้น" ฉันให้กำลังใจแม่
"แล้วหนูไม่ต้องไปเรียนหรอลูก" แม่ฉันยังคงห่วงการเรียนของฉันเสมอ
" พรุ่งนี้วันเสาร์นะแม่นี่แม่รับออเดอร์ขนมเยอะจนแม่เบลอหรือเปล่าเนี่ย" แม่ของฉันรับออเดอร์เยอะจนลืมวันลืมเวลาแล้วมั้งเนี่ย
" เออ!!! จริงๆ ด้วยแฮะนี่แม่ก็เป็นเอามากนะเนี่ย ถ้างั้นเราเริ่มจากดูวัตถุดิบก่อนว่าพอที่จะทำขนมได้มากแค่ไหนแล้วหนูต้องไปช่วยแม่ซื้อวัตถุดิบดอเคมั้ยคะ" แม่พูดกับฉันอย่างจริงจังที่สุด
" โอเคค่ะสบายมากค่ะคุณแม่" ฉันทำมือรับทราบคำสั่งเหมือนตำรวจยังไงยังงั้นเลย
ฉันก็รู้สึกสงสัยนะว่าทำไมอยู่ดีๆ ขนมของแม่ถึงได้มีคนรู้จักเยอะขนาดนี้ไม่หนำซ้ำยังมีคนเอาขนมของแม่ไปรีวิวเยอะมากด้วย เจ้าของห้างยังอยากได้ไปขายเลยมันเกิดจากอะไรกันนะ เรื่องนั้นฉันว่าไม่ยากพรุ่งนี้ก็ถามคนที่นัดเราไปคุยเรื่องขนมไงจะได้รู้ว่าเขารู้จักขนมเราจากไหนกันแน่ แม่ก็ทำขนมมาหลายปีแล้วแต่ก็ยังไม่เคยขายดีขนาดนี้มาก่อนเลยนะ
"แม่ขาหนูว่าเราต้องไปซื้อวัตถุดิบและก็กล่องที่จะแพ็คด้วยค่ะหนูคิดว่าวัตถุดิบแค่นี้ไม่น่าพอนะคะ ถ้างั้นหนูขอโทรให้ยัยน้ำหวานมาช่วยด้วยอีกแรงดีมั้ยคะ" ฉันเสนอให้แม่
"ดีเหมือนกันลูกเราจะได้มีขนมส่งทันออเดอร์ลูกค้า" แม่ฉันเห็นด้วยกับข้อเสนอของฉัน
ฉันก็เคยสงสัยนะว่าแม่ก็ทำขนมขายมาตั้งนานและก็พอขายได้เรื่อยๆ แต่ทำไมแม่ชอบบ่นว่าเราต้องประหยัดกันให้มากกว่านี้เดี๋ยวเราไม่มีตังค์ใช้หนี้แต่ฉันก็ไม่เคยรู้เลยว่าหนี้ของแม่มันเท่าไรกันเพราะฉันกับแม่ก็ประหยัดกันสุดๆ มานานแล้วหนี้ก็ยังไม่หมดเสียที ฉันก็ได้แต่สงสัยมาจนถึงตอนนี้
"ฮัลโหลน้ำหวานแกืออย่างนี้นะพอดีวันนี้มีคนมาออเดอร์ขนมแม่ของฉันเยอะมากและฉันคิดว่าแม่กับฉนคงทำไม่ทันพรุ่งนี้แกช่วยมาทำขนมช่วยแม่ฉันหน่อยได้มั้ยนะๆ ขอร้องล่ะเพื่อนรัก" ฉันอ้อนวอนยัยน้ำหวานสุดเพื่อแม่ของฉัน
"แกไม่ขอร้องฉันก็ช่วยอยู่แล้วล่ะแม่แกก็เหมือนแม่ฉัน ถ้างั้นพรุ่งนี้เก้าโมงเช้าเจอกันนะเพื่อนรัก" น้ำหวานพูดจนฉันแทบร้องไห้ทำไมฉันมีเพื่อนดีขนาดนี้ได้ยังไงเนี่ย
" แม่ขาพรุ่งนี้เราได้น้ำหวานมาช่วยทำขนมแล้วนะคะเรื่องออเดอร์สบายใจได้ค่ะ งั้นเราไปซื้อของกันดีกว่าเนอะแม่" ฉันชวนแม่ออกไปซื้อของมาเตรยมทำขนมส่งลูกค้าพรุ่งนี้ ฉันรู้สึกดีใจกับแม่ที่ขนมของแม่มีคนสั่งเยอะขนาดนี้เพราะฉะนั้นฉันก็จะช่วยแม่ให้เต็มที่เช่นกัน
ตั้งแต่ฉันจำความได้แม่ก็คือญาติคนเดียวที่ฉันมีเราสองคนแม่ลูกต้องต่อสู้ดิ้นรนมาโดยตลอดแต่ฉันจำได้ว่าตอนเด็กๆ แม่ของฉันเคยเปิดร้านกาแฟมีเค้กมีขนมขายด้วยและฉันจำได้ว่ามีเพื่อนแม่อีกสองคนด้วยแต่ตอนนี้ร้านกาแฟแม่ฉันเหมือนจะขาดทุนแล้วเพื่อนแม่อีกสองคนไปไหนทำไมฉันถึงไม่เคยได้เจอพวกท่านอีกเลยจนตอนนี้ฉันอายุได้สิบเก้าปีจะยี่สิบปีแล้วเวลาก็ผ่านมาเป็นสิบปีแต่ฉันก็ยังไม่เคยถามแม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย แต่ตอนนี้ฉันต้องเตรียมตัวทำขนมช่วยแม่เพราะออเดอร์เยอะเกินไปแล้วค่ะทุกคนยังไงอย่าลืมเอาใจช่วยปุยนุ่นด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
