ตอนที่5 ลูกน้องรสซี้ดดด

641 คำ
บางตอนผมต้องหยุดกดสะโพกไว้เฉยๆ เพื่อลดความเสียวของตนเองปล่อยให้ดาราร่อนโยกย้ายเล่นกับแกนกายของผมอยู่คนเดียว ประสบการณ์แห่งความสุขบนเตียงที่เราทั้งสองคนต่างเคยได้รับมาในอดีตเราก็นำมันมาแสดงออกต่อกัน อย่างไม่มีเคอะเขินอีกต่อไป บัดนี้ความเปียกเนืองนองโชกไปหมดระหว่างรอยต่อของร่างกายเราทั้งสองคน ซึ่งทั้งหมดก็คงเป็นของเธอคนเดียวเพราะผมสวมถุงยางอยู่นี่นะเมื่อถึงจังหวะหนึ่งที่ผมสอดเข้าไปจนสุดความยาวและคาทิ้งไว้ ดาราค่อยๆ ผลักผมเอนลงข้างๆ และพยักหน้าบอกว่าทีนี้เป็นตาของเธอจะขอนำแสดงบ้าง เธอเป็นลูกน้องที่ตกเป็นเบื้องล่างของผมมาตลอดแล้วตอนนี้จะขอขึ้นขย่มเบื้องบนเจ้านายดูบ้างสิ ร้ายกาจไม่เบาเลยนะ…ดารา ผมก็ยินยอมด้วยความเต็มใจยิ่ง นอนราบลงกับเตียงนอนเปิดโอกาสให้เธอได้แสดงฝีมือบนเตียงต่อผม ดาราค่อยๆ พลิกร่างเปลือยเปล่าขึ้นคร่อมเหนือตัวผม โดยที่ไม่ทำให้ส่วนล่างของเราสอง คนหลุดออกจากกัน เธอท้าวแขนสองข้างขึ้นและกางขาออกเล็กน้อยคร่อมส่วนล่างผมไว้ เธอเกร็งเอวร่อนส่วนล่างลงมาหาผมช้าๆ ผมก็เลยนอนดูเนินเนื้อของเธอรูดกินดุ้นเนื้อของผม มันช่างให้ความรู้สึกดีชะมัดยาด ดาราตาปรือส่งเสียงครางออกมาเป็นระยะ เธอหันหน้าไปมองภาพของตัวเองในกระจกเงาข้างเตียงแบบกึ่งกล้ากึ่งอาย แต่ก็ไม่ได้หยุดขย่มเอวบดเบียนเนินเนื้อสาวลงมากลืนท่อนเนื้อของผม ใบหน้าของเธอดูเหมือนมีความสุขมาก เธอขย่มกระแทกลงมาทุ่มเทความรู้สึกทั้งหมดลงบนตัวผมอย่างไม่ยั้ง จนกระทั่งผมรู้สึกว่าดุ้นเนื้อของผมถูกดูดรัดแรงๆ มากขึ้นทุกที ขณะเดียวกับที่ดาราขย่มซอยก้นลงมาถี่ยิบเสียงดังป๊าบๆ และร้องลั่นห้องไปเลยทีเดียว ผมมั่นใจว่าดารากำลังไปสวรรค์แน่แล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องดึงเกมเอาไว้อีกต่อไป ผมจับเอวเธอไว้แล้วยกก้นแทงท่อนเนื้อสวนดุ้นขึ้นไปแรงๆ พร้อมกับฉีดสุดยอดของน้ำแห่งความสุขเข้าไปในช่องเนื้อของเธออย่างหมดสิ้นเธอล้มตัวลงแนบกับอกผม กอดผมแน่นและครางออกมาอย่างมีความสุข วันนั้นผมและดาราเราฉลองความอยากกันอย่างเต็มที่ในห้อง จนผมหมดแรงไปหลายวัน แต่เราก็ได้ประทับใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย จากนั้นมาผมกับดาราก็หาโอกาสมาพบกันอีกแม้จะนานๆ ครั้งเธอเก่งขึ้นเรื่อยๆ เราไม่ต้องกระดากอายอะไรกันอีกแล้วมีความต้องการอย่างไรก็แสดงออกมาอย่างนั้นเลย ต่อมาผมได้ข่าวว่าดาราได้ลาออกจากงานในบริษัทของผมที่ทำอยู่ และเข้าพิธีแต่งงานกับแฟนของเธอ เราก็ขาดการติดต่อกันไปเลย แต่ความประทับใจที่ผ่านมาคงยากจะลืมเลือนไปจากความทรงจำ…. “มึงไปได้สมุดไดอารี่เล่มนี้มาจากไหนวะ” ชายหนุ่มเงยหน้าจากสมุดในมือ มองหน้าลูกน้องคนสนิทที่ยืนประสานมือก้มหน้าหงุด ทว่าใบหน้าของมันยังคงสงบนิ่ง “ในลิ้นชักห้องนอนของคุณอันดาครับนาย” ริมฝีปากหยักหนารอบด้วยเคราเข้มกระตุกวูบคล้ายกับรอยยิ้ม ก่อนจะสลายไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน “ไปตามผู้หญิงที่ชื่อดารา เธอเคยเป็นเลขาของนายอันดา กูให้เวลามึงสามวัน… ผู้หญิงคนนั้นต้องมายืนอยู่ตรงหน้าของกู ที่นี่!”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม