“อะไรนะคะ? ไม่อยู่งั้นหรอ”
มณีรินสีหน้าผิดหวัง เธอต้องถ่อสังขารฟันฝ่ารถติดนานนับชั่วโมงเพื่อที่จะมาหาเจ้าของบริษัทหนุ่ม ทั้งที่เขาเป็นฝ่ายนัดเธอเอง แต่พอมาถึงกลับได้รับข่าวร้ายจากเลขาสาวหน้าห้องว่าเจ้านายติดธุระด่วนบินไปต่างประเทศตั้งแต่ช่วงวานเย็น
“ทางเราต้องขออภัยคุณมณีรินด้วยนะคะ คุณอันดาท่านฝากโน๊ตนี้เอาไว้ให้คุณค่ะ”
เลขาสาวกล่าวด้วยรอยยิ้ม จนทำให้หญิงสาวเริ่มใจอ่อนลงบ้าง มณีรินรับซองจดหมายสีขาวปิดผนึก ด้านในมีกระดาษโน้ตแผ่นเล็กเขียนข้อความถึงเธอโดยตรง แต่แทนที่เปิดอ่านแล้วจะกลายเป็นถ้อยความขอโทษเหมือนที่คิด ในข้อความกับบอกให้เธอตามไปสัมภาษณ์เขายังเกาะส่วนตัวที่อยู่ทางภาคใต้ของประเทศไทย
“บ้าจริง คิดว่านายวิเศษวิโสมาจากไหนกัน”
นักข่าวสบถกับตัวเอง แล้วผลุนผันลุกขึ้นเดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก ทันทีที่มณีรินเดินลับตาออกไป แม่เลขาหน้าห้องก็รีบต่อสายตรงไปยังคนเป็นเจ้านายของหล่อนในทันท
