ราตรีมาเยือนท้องนภากระจ่ายพร่างพรายไปด้วยแสงดาวระยับ ลมทะเลยหอบกลิ่นน้ำเค็มโชยเข้ามาในห้อง หญิงสาวผู้เป็นเชลยนั่งกอดเข่าเจ่าจุกอยู่บนเตียงนอน ถาดอาหารที่มีคนนำมาสอดไว้ให้กินประทังชีวิตผ่านทางช่องประตูยังไม่พร่องไปสักนิด มณีรินกินอะไรเข้าไปไม่ลง แม้ว่าท้องไส้ของเธอจะร้องประท้วงว่าต้องการอาหารเข้าไปเพื่อบำรุงรักษาร่างกายก็ตาม ดีหน่อยว่าห้องที่เธอถูกกักขังเอาไว้มีห้องน้ำอยู่ในตัว ทำให้เธอได้มีโอกาสเข้าไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายที่หมักหมมมาหลายวัน
หลังจากฟื้นคืนสติแล้วพบว่าตนเองนอนอยู่บนเตียง หญิงสาวเชื่อว่าต้องมาใครสักคนก้าวล่วงเข้ามาในห้องขณะที่เธอหมดสติอยู่เป็นแน่ อาจจะเป็นผู้ชายคนนั้น มณีรินพยายามร้องตะโกนขอความช่วยเหลืออยู่นานนับชั่วโมง ทว่าเหมือนกับไม่มีใครได้ยินเสียงของเธอเลยสักคนเดียว ก่อนจะตัดสินใจเดินทางมาเสี่ยงดวงสัมภาษณ์ผู้ชายใจยักษ์คนนั้นเธอทำการบ้านมาพอสมควร ถึงสถานที่แห่งนี้ว่าเป็
