“ไม่เป็นไรแพรว ฉันโอเค แกกลับไปเถอะ หอแกอยู่ไกลไม่ใช่เหรอ”
“ไกลแล้วไง พรุ่งนี้วันหยุด ฉันไปนอนกับแกที่บ้านก็ได้นะ” เธอเข้ามาควงแขนร่างบางที่เริ่มมีน้ำมีนวลมากขึ้น
“แกไม่รังเกียจฉันเหรอแพรว ที่ฉันท้องก่อนเรียนจบ” ธิดากล่าว เสียงอ่อย เมื่อนึกถึงคำนินทา และสายตาที่คนอื่นมองตน
“แล้วไง แกก็คนมะ มีมดลูก มีประจำเดือน มันแปลกตรงไหนที่แกจะท้อง จะไปสนใจคำพวกนั้นทำไม มันช่วยแกเลี้ยงเหรอ มันออกค่าเทอมให้แกเหรอ ขนาดแม่แกยังไม่ว่าแกเลย แถมยังดูแลแกเป็นอย่างดี” แพรวเป็นคนตรง ๆ คิดอะไรก็พูดออกมาแบบนั้น จนทำให้เพื่อนในรุ่นไม่ค่อยจะชอบชี้หน้าสักเท่าไร เพราะมันดูออกห้าว ๆ เสียมากกว่า
“แกน่ารักที่สุด ไอ้แพรว” เธอตบมือเข้าไปที่กลางหลังหนึ่งที เพื่อแกล้งเพื่อนสาว แต่คนโดนหน้าถอดสีกันเลยทีเดียว
ในระหว่างที่หญิงสาวทั้งสอง พูดคุยกันอยู่ด้านหน้ามหาวิทยาลัย โดยที่ไม่รู้เลยว่า มีใครอีกคนจ้องมองและสังเกตการณ์อยู่
