หลายวันต่อมา
.
.
การฝึกงานของสามสาวยังคงทำต่อเนื่อง สลับขึ้นวอร์ดเปลี่ยนเวรตามตารางพยาบาลของจริง หลังจากวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอเขา มีเพียงเปเปอร์ที่มารพ. แล้วบังเอิญเจอกัน ให้เหตุผลว่าปืนเดินไปคุยธุระต่างประเทศ โดยที่ไม่ได้ติดต่อกันเลย
"ยัยมินิทแกเล่ามาเดี๋ยวนี้เลย พวกเราไม่มีความลับต่อกันนี่" ฟ้าฝนพูดอย่างคาดโทษ จ้องเขม็งทำคนฟัง รู้สึกผิดตาม พวกเธอก็แทบไม่มีเวลาคุย เมื่อว่างพร้อมกันสามคนจึงเปิดใจคุยกัน
"โครตพระเทพบุตรสุดหล่อแต่ดูยังไงเขาก็ดุดูน่ากลัวขัดกันชมัด" ข้าวแกงเสริมภาพวันนั้นเธอยังจำได้
"รู้จักกันโดยบังเอิญ" น้ำเสียงหวานบอกแผ่วเบา ถึงอยู่ห้องพักพยาบาลไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย โดยไม่รู้ว่าใครคนนึงกำลังผ่านมาได้ยินบทสนทนา
"บังเอิญในสถานะอะไร คนรักหรือคนรู้จัก" ข้าวแกงถามเน้นย้ำอีกรอบ
"ฉันก็ไม่รู้จริงๆ ไม่รู้สถานะกับเขาด้วยซ้ำ" สีหน้าเธอบ่งบอกตามความจริง เธอไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่สถานะ
