มินิทหยุดยืนหน้ากระจก ในชุดเอี๊ยมกระโปรงยีนส์กับเสื้อยืดขาวยี่ห้อดัง หลังออกมาจากห้องน้ำ ใครกันที่ช่างเลือกชุดได้เข้ากับบุคลิกเธอ สองเท้าเล็กก้าวลงบรรได นั่งลงที่โต๊ะอาหารเช้า มีเพียงฤทธิ์เฝ้าอยู่เท่านั้น
"ใครเลือกชุดนี้มาหรอคะ" น้ำเสียงหวานถามอย่างตื่นเต้น ดวงตามองเหมือนเด็กรอคอยของเล่นจากผู้ใหญ่
"นายครับ" เธอไม่รู้ความคิดของเจ้านายเขา แต่คำตอบเพียงเท่านี้ ส่งผลให้ปากเรียวยกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"งานมีปัญหานิดหน่อย เดี๋ยวนายคงจะกลับมาแล้วครับ" ฤทธิ์อ่านคำถามในดวงตากลมได้ เขาสัมผัสถึงการเปลี่ยนไปของเจ้านายได้
"แล้วที่นี่เป็นของเจ้านายอาฤทธิ์หรอคะ" นิสัยช่างสงสัยอดที่จะถามต่อไม่ได้
"ครับ เป็นพื้นที่ส่วนตัวห้ามคนนอกยุ่งเกี่ยว เว้นแต่ว่าถ้านายกลับไปแล้ว สามารถปล่อยให้ชาวบ้านมาหาของกินตามแนวรอบได้ครับ" ฤทธิ์ยังคงวางตัว ให้สถานะเจ้านายกับมินิท
"ชิ!ไหนว่าไม่ใจดี"เสียงหวานบ่นอุบอิบทำคนฟังยิ้มตาม
