เมื่อคนใต้ร่างเริ่มเคลิบเคลิ้ม ในรสจูบที่รุนแรงขึ้น มือหนาจับท่อนเอ็นเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดร่ายล้อม ชัดรูดก่อนเริ่มยัดเข้าใส่ ปากทางกลีบดอกไม้แม้มีน้ำหวานเป็นตัวเปิดทาง ทว่าร่างบางยังรู้สึกเจ็บเผลอกระตุกเกร็งตาม
ปั่ก!
"อื้อเจ็บ" เสียงอู้อี้บอกลำคอเมื่อปากหนายังไม่ปล่อยให้เป็นอิสระ เขายันตัวขึ้นคว้าข้อมือเล็กพันไขว้กันตรงหน้าท้องราบ เริ่มสอบสะโพกแกร่งเข้าออกช้าๆ หวังให้เธอได้ปรับตัวก่อน
"อย่าเกร็ง" เสียงแหบสะเพร่าพร่าบอก ตัวเขาเองก็อึกอัดไม่แพ้กัน เมื่อร่องสวาทตอดรัดแน่น แทบกลืนกินจนขยับไม่ได้
"อ๊ะ..บะเบา..หน่อย..อื้อ" เธอรู้ดีว่าห้ามการกระทำนี้ไม่ได้ อย่างน้อยเขาควรเบาแรงลง แม้แขนเรียวถูกจับพันไขว้ไว้ เขายังโน้มตัวลงมาดูดยอดดอกบัวตูม อย่างมูมมามหื่นกระหาย เพิ่มไฟปรารถนาให้ลุกโหมโชย แอ่นอกยอมรับการกระทำนั้น
"อ๊ะ..นะนาย..จะ..จุก..แล้ว" มือหนาละออกข้อมือเล็ก เพราะผิวละเอียดส่งกลิ่นหอมเย้
