You’ re mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ
EP.20
[KEY]
ผมนอนจ้องเพดานห้องภายในโรงพยาบาลกลิ่นยาคละคลุ้งจนอยากจะอาเจียนออกมา
แต่นอนมานานแค่ไหนก็ยังไร้วี่แววของร่างบางที่คุ้นเคย
"มองหาเจ้าของเหรอวะ" มิกค์ที่นั่งยังโซฟาตรงมุมห้องเอ่ยถามคีย์ที่สอดส่ายสายตาหาใครบางคน
"เสือก"
ผมตอบกลับเสียงเรียบไอ้มิกค์มันเลยยักคิ้วกวนๆส่งมา
"ไอ้พวกเวรแม่งไปไหนหมด"
ผมถามไอ้มิกค์ถึงอีกสองเพื่อนเวรที่เหลือ
"อยู่กับเมียมันดิ จะให้มาอยู่กับมึงไง"
"แล้วมึงมาทำห่าไร"
"ก็กูโสด" รอยยิ้มทะเล้นปรากฎขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาราวดารานายแบบ
"หึ ไม่มีใครเอามากกว่า"
"กูเล็งไว้อยู่ รอให้เธอเลิกกับแฟนก่อนกูเสียบแน่" มิกค์กระตุกยิ้มร้ายเมื่อนึกถึงใบหน้าหวานของใครบางคน
"คงอีกนาน"
ผมพูดพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างเอือมๆ เพราะมันดันไปเสียหมาหลงเด็กเข้าให้ แถมไม่มีท่าทีว่าเธอจะเล่นด้วยสักนิด
"กูไปล่ะ ดูมึงก็ไม่แย่หนิ" ม
