ความรัก เพื่อนกันมันใช่เลย

เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มกลบทุกเสียงพูดของเหล่าหญิงสาวและชายหนุ่มนักเที่ยวที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกไปตามเสียงเพลงอย่างเมามัน             “ดี๋มากับลาตินก่อน” ลาตินเพื่อนชายที่สนิทสนมและถูกใจเพื่อนสาวที่ชื่อดี๋ เขาพยายามแสดงออก แต่เธอก็ทำเมินเฉย             “อะไรกันนะลาติน คนกำลังสนุกเลย” เธอว่าให้เขา แต่ก็ยอมขยับขาตามแรงฉุดของชายหนุ่ม ภาพของหนุ่มสาวทั้งคู่อยู่ในสายตาของเพื่อนสนิทอีกหนึ่งหนุ่มคือ นายอี้ ชายหนุ่มเริ่มนั่งไม่ติดเก้าอี้ เขาขยับตัวลุกตามเพื่อนทั้งสองคนออกไปในทันที             ด้านหลังผับชื่อดังกลางเมืองเมืองกรุง ต้นไม้ใหญ่ที่ปกคลุมด้วยใบหนาจนมืดไม่เห็นแสงจันทร์ที่ส่องแสงเต็มท้องฟ้าในยามราตรี ลาตินพาดี๋มาหยุดยืนใต้ต้นช่อม่วงที่กำลังแบ่งบาน และใกล้กันนั้นก็มีดอกราตรีส่งกลิ่นหอมฟุ้งเบา ๆ             ตินจับมือดี๋เอาไว้แน่น เขาจ้องสบสายตากับเธอ ภายใต้ดวงไฟดวงกลมเล็ก ๆ ที่อยู่ใกล้ ๆ ก่อนจะดึงเธอให้นั่งลงตรงที่ม้านั่งที่อยู่ตรงนั้น             “มีอะไร” ดี๋ถามพร้อมกับส่งยิ้มให้             “ลาตินอยากสารภาพ หากวันนี้ไม่ได้พูด ลาตินคงอกแตกตาย” ชายหนุ่มจับกุมมือทั้งสองของเธอเอาไว้แน่น ดี๋ทำหน้าย่นคิ้วเริ่มขมวดอย่างสงสัย             “ดี๋รู้นะว่าลาตินรู้สึกยังไงกับดี๋ และ... เอ่อ... ลาตินคิดว่า เราสองคนใจตรงกัน” ลาตินทึกทักเข้าข้างตัวเอง             “เรื่องอะไรที่มาคิดว่าดี๋ใจตรงกันกับนาย ฮึ... ลาติน” เธอพูดไปยิ้มไป และทำเอียงหน้านิด ๆ ช้อนสายตามองตอบชายหนุ่มตรงหน้า ใบหน้าขาว ๆ และดวงตาที่กลมใสช่างน่ามองนัก             ลาตินปล่อยมือเธอทันที แล้วยกฝ่ามือหนาขึ้นประคองใบหน้าของดี๋เอาไว้ ฉกริมฝีปากลงไปปิดปากที่เผยอกำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่าง             ปลายลิ้นเรียวของเขาสอดแทรกเข้าไปอย่างรวดเร็ว หาความฉ่ำนุ่มชวนเคลิ้ม และตวัดปลายลิ้นรัดรึงปลายลิ้นของเพื่อนรักตรงหน้าอย่างตั้งใจ ลำนำถึงกับอึ้ง ได้แต่ร้องอื้อ แต่ร่างบางของเธอกลับถูกลาตินเพื่อนรักรัดรวบเอาไว้แน่น เธอหลับตาพริ้ม เผลอใจตอบจุมพิตอันเร่าร้อนของลาตินอย่างง่ายดาย สองมือที่เป็นอิสระของเธอกระชับจับเสื้อตรงหน้าอกของลาตินเอาไว้แน่น ผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ จนลาตินพอใจ เขาผละริมฝีปากออก แต่ก็ยังคลอเคลียชิดใบหน้านวลใสอยู่อย่างนั้น “ลาตินรักดี๋นะ” เขาพูดออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ เธอผลักหน้าอกของชายหนุ่มให้ออกห่าง ก่อนจะจ้องมองเข้าไปประสานสายตาคมกล้าของชายหนุ่ม “ลาตินเราเป็นเพื่อนกันนะ” ดี๋บอกเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ใจกระตุกวูบนึกไปถึงใบหน้าของชายหนุ่มอีกคนที่วันนี้เขาก็ไปรับเธอถึงที่หอพักเพื่อมากินเลี้ยงด้วยกัน   เมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว “อี้ รอดี๋นานไหม” เธอส่งเสียงทักทายกันตาที่นั่งอยู่หน้ารถเก๋งคันงามของเขา ที่บ่งบอกฐานะของชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี “ไม่นานจ๊ะ สมกับที่รอคอย ดี๋สวยมากนะครับ” เขาทำปากหวาน และส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้ “โอ๊ย... ไม่ต้องมาอ่อยเลย” เธอรีบพูดตัดบท ก่อนจะยกมือขึ้นไปตีที่แขนของเขาหนึ่งที “พูดจริง ๆ นะ ไม่ได้พูดเล่น และดี๋น่าจะรู้ว่า ที่อี้พูดจริง ๆ” เขาทำสีหน้าจริงจัง ก่อนจะเอื้อมมือผ่านร่างบางคล้ายโอบกอดไปเปิดประตูรถให้หญิงสาวเข้าไปนั่ง “เชิญครับ เจ้าหญิงลำนำของผม” เขากระซิบบอกเธอที่ข้างใบหู เล่นเอาหญิงสาวขนลุกเกรียว แต่ก็เบี่ยงตัวเข้าไปนั่งในรถทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ กันตารีบวิ่งไปยังฝั่งคนขับ ก่อนจะเคลื่อนรถออกไปอย่างช้า ๆ เหมือนถ่วงเวลาเพื่อที่จะได้อยู่กับเธอให้นานที่สุด “ขับช้าจัง เดี๋ยวก็สายหรอก” เธอเร่งเขาด้วยคำพูด ก่อนจะหันหน้าไปมองใบหน้าของเพื่อนชายที่สนิทคนนี้ อี้หันหน้ามายิ้มให้กับดี๋ “ดี๋จ๋า ไม่อยากอยู่ลำพังกับอี้สองคนไปนาน ๆ หรือ” เขายิงคำถามตรง ๆ ในใจเต้นตึก ๆ กันตาบอกตัวเองว่าเขารักเธอ และคงรอให้วันเวลาผ่านไปเนิ่นนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว ความรักของเขามันอัดแน่นอยู่ภายในทรวง รอวันที่จะระเบิดออกมา “อี้ วันนี้กินอะไรผิดสำแดงไปหรือเปล่า” เธอพูดไปหัวเราะไป ชายหนุ่มเลี้ยวหักหัวรถเข้าไปข้างถนน ก่อนจะทำให้มันหยุดสนิทอยู่ตรงนั้น เขาเอื้อมมือไปที่เบาะหลังก่อนจะหยิบช่อดอกไม้ช่อโตยื่นส่งให้กับหญิงสาว เธอได้แต่ทำหน้าเหวอ มองเขาด้วยดวงตาที่กลมโต ทำไมเธอจะไม่รู้ว่า อี้ชอบเธอ แต่... เธอนึกไปถึงใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนรักอีกคนที่เขามักจะแสดงตัวว่าชอบเธอเช่นเดียวกัน และคงไม่ดีแน่ ๆ ถ้าเธอตอบรับความรักของหนึ่งหนุ่มคนใดคนหนึ่ง เธอไม่อยากให้วงเพื่อนแตก และไม่อยากให้ทั้งลาตินและอี้เลิกคบกันเพราะมีเธอเป็นต้นเหตุ “ทำไมทำหน้าแบบนั้น ผู้หญิงควรจะดีใจซิที่เห็นช่อดอกไม้โต ๆ แบบนี้ตรงหน้า” เขาพูดกลั้วเสียงหัวเราะ ยกมือขึ้นขยี้ผมของดี๋ “เอ่อ... ดี๋... เออ...” หญิงสาวทำอ้ำอึ้ง เธอก็ชอบเขา และเธอก็ชอบลาตินด้วย ในฐานะเพื่อนรักที่พิเศษกว่าคนอื่น ๆ แต่...สถานการณ์นี้ มันไม่สามารถเลือกได้ ทันใดนั้น อี้ก็ใช้ฝ่ามือรั้งท้ายทอยของลำนำให้เข้าหา ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากตัวเองลงไปอย่างหนักหน่วงและรุกเร้า เขาควานลิ้นเข้าไปในโพรงปาก ก่อนจะดูดกินความหอมหวานตรงหน้าอย่างหวงแหน ดี๋ได้แต่หลับตาพริ้ม เธอรู้สึกดีนะ แต่... ตอนนี้ลำนำจูบตอบกันตาตามแรงเชิญชวน สองคนเกี่ยวตวัดปลายลิ้นกัน อี้ดึงมือของดี๋มากุมไว้ที่หน้าอกตรงหัวใจของตัวเอง ก่อนจะผละริมฝีปากออก “ใจอี้เต้นแรงมากเลยนะ ดี๋ครับ เป็นแฟนผมนะ ผมรักดี๋” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ชิดปลายจมูกกับปลายจมูกของเธอ “แต่... ดี๋...” เธอพยายามจะปฏิเสธแต่นึกคำพูดไม่ออก เพราะในใจก็ไม่ได้อยากที่จะปฏิเสธเขา กันตากลัวคำปฏิเสธ เขาจึงใช้ปากของตัวเองงับริมฝีปากของหญิงสาวเบา ๆ “อี้จะทำให้ดี๋เป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด” เขาพูดออกมาจากใจจริง “อี้... ดี๋ขอเวลานะ มันคงไม่ใช่ตอนนี้ หากว่าเราเป็นแฟนกัน ดี๋กลัว” เธอพูดตามความรู้สึก อีกอย่างเธอชอบพอทั้งสองคน ไม่อยากให้เหตุการณ์นี้ทำลายความสัมพันธ์ที่ดีของเพื่อน “กลัวอะไร?” อี้ถามออกมาด้วยน้ำเสียงขัดใจปนน้อยใจ “ดี๋กลัว ไม่อยากให้เหตุการณ์นี้ทำลายความสัมพันธ์ของเพื่อน ไม่อยากให้กลุ่มเราแตก” “อี้รู้แล้ว หรือว่า ดี๋ชอบลาติน” อี้ถามออกมาด้วยความผิดหวัง “เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น เรารักเธอทั้งสองคนจริง ๆ นะ เราสามคนเป็นเพื่อนกัน ดี๋ไม่อยากเสียเพื่อน” เธอใช้ฝ่ามือดันหน้าอกของอี้ออกห่าง จ้องสบตาเขาด้วยแววตาหวาดหวั่นตามความรู้สึกที่อยู่ข้างใน “แต่... อี้...” เขากำลังจะขยับปากพูด