เกมกาม

บทที่6.

เขาผุดลุกขึ้นยืนเมื่อผิวที่นอนนุ่มนิ่มแข็งกระด้างจนไม่สามารถฝืนทนนอนเกลือกกลิ้งอยู่ได้ ร่างสูงใหญ่ถอนลมหายใจพรวดๆ เขายกมือขึ้นเสยผมแรงๆ พยายามอย่างที่สุดที่จะไม่คิดถึงเด็กผู้หญิงคนนั้น...

น้ำตาของแพรวาพรั่งพรูเหมือนทำนบเขื่อนแตก เธอนั่งเหม่อลอยอยู่ริมตลิ่งท่าน้ำแห่งหนึ่งไม่ไกลจากบ้านพักเท่าไร หลังจากสอบปลายภาคเสร็จ แต่ยังไม่อยากกลับไปที่บ้าน เมื่อความทรงจำบางอย่างผุดขึ้นมาในห้วงความคิด สิ่งที่เธอพยายามจะลืมและปัดมันออกไปจากใจ แต่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไรภาพเหล่านั้นมักจะย้อนกลับมาในมโนของเธอเสมอ ฝ่ามือร้อนระอุคู่นั้นสร้างความปั่นป่วนและยังคงทิ้งความหวามไหวเอาไว้จนยากที่จะลบเลือน

“อื้อ!! คนใจร้ายออกไปจากชีวิตแพรนะ” เธอยกมือเล็กๆ ขึ้นกอดตัวเองแน่น เม้มเรียวปากบางๆ แน่นกลั้นเสียงสะอื้นเก็บเอาไว้ในใจ ใจของแพรวาสั่นหวิว เธออยากฝังร่างกายตัวเองในแม่น้ำสายใหญ่เมื่อความเลวร้ายที่ได้รับเธอสุดจะทานทน ความหวังทุกอย่างถูกทำลายสิ้น ความภาคภูมิใจที่เคยมีหายไปเพราะน้ำมือคนใจร้ายคนหนึ่ง อนาคตของเธอคงไม่กล้าสู้หน้าใครๆ เมื่อตัวเองหมดสิ้นความภาคภูมิ

สายน้ำตาไหลรินจนใบหน้าหวานเปียกปอน เธอรู้สึกเหมือนสิ้นหวังไม่มีกำลังแรงใจที่จะยืนอยู่บนโลกที่เต็มไปด้วยอันตราย เมื่อพ่อและแม่ไม่อยู่ให้กำลังใจเธอ ท่านทั้งสองจากโลกนี้ไปทิ้งให้เธอกับพี่ชายเผชิญโลกอย่างเดียวดาย

“เอี๊ยด!!” เสียงห้ามล้อดังสนั่นบนถนน แพรวารีบเช็ดใบหน้าลวกๆ เธอมองหาต้นกำเนิดเสียง ก่อนจะตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อมองเห็นผู้ชายคนนั้น!! ผ่านม่านน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด

“เธอมาทำบ้าอะไรอยู่ตรงนี้แพร!! คิดจะฆ่าตัวตายได้สังเวยความบริสุทธิ์ที่เสียไปหรือไงกันห่ะ!!” ครูสแผดเสียงก้อง เขาขับรถยนต์คู่ชีพเรียบริมแม่น้ำ เพื่อระบายความหนักหน่วงในอกไปกับสายลมเย็นๆ แต่!! สายตาเจ้ากรรมกลับมองเห็นคนที่อยากจะลืม รอบๆ ตัวเธอเศร้าสร้อยและหดหู่จนเขาหวั่นกลัวว่าเธอจะคิดสั้น จึงกระทืบเบรคจมมิด รีบกระโจนลงจากรถยนต์ไปห้ามเธอแบบไม่ต้องคิด เมื่อเขาเป็นต้นเหตุให้เธอแลดูหมองเศร้าเช่นนั้นเอง

“ไม่เกี่ยวกับคุณ!! จะไปไหนก็ไป อย่ามายุ่งกับแพร” แพรวาหุบปากฉับ เธอสะบัดใบหน้าหนีและเอ่ยตอบเสียงเคร่งเครียด ขับไล่เขาไปให้พ้นๆ ไม่อยากเห็นหน้าคนใจร้ายที่โผล่เข้ามาในชีวิตเธอเหมือนปีศาจร้ายที่ผุดขึ้นมาจากนรกอเวจี

“แล้วเธอมาทำบ้าอะไรอยู่ตรงนี้ แพรวา!!” ครูสข่มอารมณ์ เขากัดฟันเอ่ยถาม ดวงตาคมดุเรืองรองไปด้วยไฟโทสะ

“มันก็เรื่องของแพร ไม่เกี่ยวกับคุณ!!” แพรวาแสยะยิ้ม เธอเค้นคำพูดออกมาช้าๆ แม้น้ำตาจะเหือดแห้งไปจากใบหน้า แต่คราบกระด่างกระดำยังคงค้างคาอยู่และครูสมองเห็นเต็มตา

เขาถอนลมหายใจออกมาหนักๆ คงไม่สามารถสลัดยัยจอมยุ่งออกไปจากใจได้ หากเขาไม่ได้สะสางปัญหานี้ให้คลี่คลาย “อย่ามาทำน้ำเสียงแบบนี้กับฉัน แพรวา หากเธอยังไม่อยากอายคนอื่น ขอร้องอย่าทำมันซ้ำอีกครั้ง” ครูสแสยะยิ้มเหี้ยมตอบกลับไปบ้าง คราวนี้เป็นแพรวาที่ต้องรีบเสก้มใบหน้าหลบ เธอหวาดกลัวแววตาของผู้ชายคนนี้ เมื่อมันปนเปไปด้วยความอำมหิตและน่าหวั่นกลัว

“แพรเปล่าแพรแค่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคุณเดี๋ยวพี่สรจะมาแหกอกแพร เพาะว่าไปยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายของพี่สรเข้า” แพรวารีบแก้ตัวเขาไม่รู้หรอกว่าหลังจากที่เขากลับไปแล้ว เธอต้องเจอกับอะไรบ้าง ห้องแคบๆ พนังไม้อัดบางๆ มีรึที่เกสรจะไม่รู้ว่าระหว่างที่เธอหลับ มีอะไรเกิดขึ้นในห้องข้างๆ บ้าง เมื่อชายหนุ่มก็ไม่ได้คิดจะออมเสียงซักนิด เขาแหกปากกู่ร้องเสียงกระหึ่ม เมื่อไปถึงฝั่งฝันดินแดนสุขาวดี และเกสรก็ได้ยิน เธอเข้ามาเย้ยหยันแพรวา พร้อมทั้งขู่อาฆาตหากนำเรื่องนี้ไปบอกพันแสง เกสรก็จะประจานความสำส่อนของเธอเหมือนกัน

เสียใจเพราะเสียตัวยังไม่เจ็บช้ำเท่าคนใกล้ตัวซ้ำเติม รอยยิ้มเย้ยหยันเมื่อเธอควักเงินปึกใหญ่ออกมาโชว์ กับรอยดูถูกในดวงตาคู่นั้น ทั้งๆ ที่อีกฝ่ายน่าจะละอายแก่ใจเพราะเธอมีสามีอยู่ทนโท่ แต่กลับถลกผ้าถุงให้ผู้ชายคนอื่นและมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับชายผู้นั้นลับหลังสามีที่นอนกลางดินกินกลางทรายอยู่ที่ชายแดนเพื่อปกป้องประเทศจากผู้รุกราน

“เกี่ยวอะไรกับผู้หญิงคนนั้น เรื่องของฉันกับแพร ไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้น”

“ก็ๆ...” เธอกระอึกกระอัก ไม่รู้จะอธิบายยังไง

“ไม่มีแต่ ไม่มีก็... ไปกับฉันเดี๋ยวนี้!! เราสองคนต้องคุยกันให้รู้เรื่อง” ครูสเอื้อมจับเรียวแขนกลมกลึง เขาออกแรกลากเธอให้ตามมา จนร่างบอบบางเซหลุนๆ ตามเขามาติดๆ

“แพรไม่มีเรื่องอะไรต้องคุยกับคุณ แพรไม่ไป!!” เธอสะบัดมือจากการเกาะกุม และออกแรงดิ้นเต็มแรง ไม่อยากเข้าใกล้เขาให้เปลืองตัวซ้ำสอง ถึงจะยอมรับแบบไม่อายเลยว่าเธอก็ชื่นชอบสิ่งที่เขามอบให้

“มีสิ เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน แต่จะให้เลียก่อนก็ยังได้นะ...ฉันยินดีสนองความอยากให้เธอ” ชายหนุ่มแสยะยิ้ม เขาก้มลงไปกระซิบแนบเรียวปากอิ่ม

“บ้า ลามก หื่นกาม ป่าเถื่อน” ริมฝีปากจิ้มลิ้มด่าทออีกฝ่ายไม่ยั้งเมื่อสิ่งที่เขาสำรอกออกมาล้วนแล้วแต่เป็นคำพูดของคนไร้วัฒนธรรม

“อ้าว!! ไม่ชอบหรือทูนหัว เรื่องบนเตียงใครๆ เขาก็ชอบกันทั้งนั้น มีใครบ้างล่ะที่กล้าปฏิเสธและฉันก็ไม่อายที่จะยอมรับว่าฉันชื่นชมมันเลยด้วยซ้ำ” ครูสเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ เขาดึงมือเล็กๆ นั้นสุดกำลังและคิดว่าตกลงกันให้เข้าใจ เขาก็อยากชื่นชมผิวกายเนียนๆ แน่นๆ ของเธออีกซักครั้ง เป็นการย้ำเตือนตัวเองว่า แพรวาก็เหมือนกับผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยเจอะเจอ เธอไม่ได้พิเศษเลอเลิศหรือแตกต่างกับคนอื่นๆ ก็แค่ผู้หญิงที่ยังสดใหม่ สะอาด และเขาพึงใจ...

“ปัง!!” ประตูรถยนต์สมรรถนะสูงปิดฉับเสียงดังสนั่น เมื่อเขายัดร่างบอบบางของเด็กสาวเข้าไปภายในได้สำเร็จ ชายหนุ่มยกมือขึ้นชี้ขู่ เมื่ออีกฝ่ายพยายามจะปลดล็อกประตูและพยายามจะหนีให้พ้นเขา

“อย่าได้คิดที่จะทำแพร อย่าได้ทำให้ฉันโกรธจะดีกว่า หากเธอยังอยากจะยืนอยู่บนโลกใบนี้” เขาชี้หน้าเธอ ขู่อาฆาตเสียงเคร่ง มุมปากกระตุกยิ้มเมื่ออีกฝ่ายซุกตัวแนบกับเบาะหนังนุ่ม

เสียงเครื่องยนต์ดังเบาๆ และตัวรถยนต์วิ่งฉิวฝ่าอากาศที่เริ่มเย็นขึ้นหลังพระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า แพรวาหัวใจระทึกเธอหวั่นกลัวชายหนุ่ม และเร่งหาวิธีเอาตัวรอด เพื่อที่จะไม่ตกเป็นเหยื่อเขาซ้ำอีกครั้ง ครั้งที่แล้วเธอซาบซ่านและสะบักสะบอม ร่างกายปวดเคล็ดขัดหยอกเพราะฤทธิ์รักที่เขาเอาฝากไว้

“เกสรเป็นอะไรกับเธอ พี่สาวรึ?” ประโยคคำถามจากคนด้านข้าง แพรวารับฟังแต่ไม่คิดจะตอบ เธอหุบปากสนิทไม่อยากประจานความน่ารังเกียจของผู้หญิงคนนั้นให้ใครๆ รับรู้เพิ่มขึ้น เพราะพี่ชายของเธอ พันแสง ถูกเมียรักสวมเขาให้ทุกครั้งที่เขาไปประจำการอยู่ชายแดนไกลโพ้น นิสัยมักง่าย สำส่อนติดตัวผู้หญิงอย่างเกสรมาตั้งแต่แรกสาวและคงอยู่จนถึงปัจจุบันแม้จะรวมหอลงโลงกับพี่ชายของเธอแล้วก็ตาม เธอเหมือนน้ำท่วมปาก อยากบอกให้พี่ชายรับรู้ความโง่งมของเขา และไม่อยากบอกเมื่อพี่ชายรับรู้เขาจะต้องเสียใจ เพราะเขาถูกผูกไว้ด้วยฤทธิ์เสน่หาที่เกสรปรนเปรอจนลุ่มหลง

“คิดจะปิดปากเงียบไปถึงเมื่อไร!! เธอคิดว่าฉันไม่มีวิธีล้วงความลับให้เธอคายออกมาทั้งหมดหรือยังไง ฉันบอกเธอแล้วนะเด็กน้อย อย่าได้ทำให้ฉันโกรธ เพราะเธออาจจะต้องทนรับการลงทัณฑ์ของฉันทั้งคืน” ครูสเอ่ยเสียงนิ่งๆ เขาเหยียบคันเร่ง เพิ่มความเร็วของรถยนต์ และสังเกตเห็นว่าคนข้างตัวหลับตาปี๋ มือเล็กๆ กำเบาะหนังแน่น เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามตีนผมและใบหน้าหวานซีดเผือด