เกมกาม

บทที่5.

“จะชื่ออะไรก็ช่างคุณเถอะ ออกไป! ออกไปจากห้องแพร” เสียงตวาดสั่นเครือเมื่อเธอกำลังจะร้องไห้ แต่ไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาของความพ่ายแพ้

“อ้าว! เธอเป็นอะไรแพร เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ”

“เอะ!! พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง แพรบอกว่าให้คุณออกไป!” เธอสะบัดใบหน้าหันกลับมาตะคอกใส่เขาเสียงดัง ดวงตากลมโตแดงก่ำ มีรอยแค้นเต็มสายตา เธอถลาเข้าไปทุบแผ่นอกกว้าง ระบายความแค้นเคืองแบบไม่ยั้งมือ

“คนบ้าคนใจร้าย อื้อ!! ทำแบบนี้กับแพรทำไม?”

“หึๆ...” ครูสหลุดเสียงหัวเราะออกมาเขากำลังงงกับปฏิกิริยาของเธอ

“เธอจะเอาค่าความสาวเธอเท่าไรล่ะ เด็กน้อย!! ฉันเต็มใจจ่ายให้ไม่อั้น เพราะเธอทำให้ฉันรู้สึกเหมือนขึ้นสวรรค์ทั้งที่ยังมีลมหายใจ” เขาจับมือเล็กๆ ไว้จนแน่น เอ่ยเสียงเย็นๆ เมื่อมองสบนัยน์ตานองน้ำตา

“ปะ ปล่อย!! อย่าเอามือสกปรกมาแตะตัวแพรนะ ไอ้คนชาติชั่ว!! หน้าตัวเมียรังแกคนไม่มีทางสู้” เธอกัดฟันแน่น เอ่ยเสียงสั่นๆ ด่ากราดแบบไม่ไว้หน้า

“ชาติชั่ว สกปรก หน้าตัวเมีย... แต่เธอก็มีความสุขดีนี่ ตอนที่ฉันฝังแน่นอยู่ในตัวของเธอ” ครูสตอกกลับแบบไม่ไว้หน้าเช่นกัน ดวงตาสีทองเปล่งประกายแรงร้อน ยัยเด็กหน้าอ่อนผ่านร้อนผ่านหนาวมาไม่กี่ปี เธอไม่มีสิทธิ์มาต่อว่าเขาเลยซักนิด เมื่อที่เขาทำไปก็เพื่อสนองความอยากของเธอแทบทั้งสิ้น เพราะเขารู้ดีว่าร่างอวบอัดตรงหน้ากระสันอยากมีเพศสัมพันธ์ขนาดไหน เขาแค่สนองให้เธอแบบถึงใจ แถมใจดีจะแถมเงินรางวัลให้เธอด้วยซ้ำ

“ป่าเถื่อน คุณเลวชาติจนแพรไม่รู้ว่าจะสรรหาคำไหนมาเปรียบเทียบ ปล่อยแพร!! แล้วคุณจะไปตายที่ไหนก็ไป”

“ไม่ต่ออีกสักยกเหรอจ้ะ ฉันยินดีบริการ รู้สึกว่าเธอยังไม่อิ่มดีเท่าไร รับรองได้ครั้งนี้เธอจะจำไปจนตาย” ครูสกระโจนพรวดเดียวก็สามารถเข้าถึงตัวเธอได้อย่างสบายๆ เขากางฝ่ามือขยุ้มหน้าอกอวบและกระชากผืนผ้าที่คลุมร่างกายเปล่าเปลือยออกไปอย่างรวดเร็ว จนแพรวาเองยังตั้งตัวไม่ทัน ก่อนที่เธอจะกรีดร้องให้เกสรทที่นอนอยู่ห้องข้างๆ เข้ามาช่วย ริมฝีปากหนาๆ ก็ปิดทับพร้อมทั้งบดจูบเธอแบบรุนแรง เขาใช้ฝ่ามือบีบปลายคางของเธอบังคับให้แย้มริมฝีปากออก และปลายลิ้นสากๆ ก็แทรกเข้าไปแทนที่ ปลายลิ้นสากระคายกวาดต้อนเรียวลิ้นอ่อนนุ่ม เขาตักตวงความหวานในอุ้งปาก หลอกล่อจนสาวน้อยด้อยประสบการณ์จนมึนมัว

ทรวงอกอวบอัดแทบจะแหลกคามือใหญ่ เขาขยำขยี้บีบเคล้นไม่ออมแรง ตั้งใจให้คนใต้ร่างจดจำเอาไว้ในใจ ว่าคนอย่าง ครูส ดิออน โหดและเถื่อนได้แค่ไหน เพราะฉะนั้นอย่าได้มาคิดลองดี ครูสแทรกหัวเข่าสกัดเรียวขาของแพรวาเอาไว้ได้ทัน ก่อนที่เธอจะหุบเข่าหนี เขาคลึงเคล้นเนินนางอวบอูมด้วยหัวเข่าแข็งๆ เร่งปฏิกิริยาในร่างกายให้ยอมรับเขาโดยดุษฎี อยากรู้นักว่าเธอจะดิ้นหนีกรงเล็บมัจจุราชอย่างเขาได้พ้นทางไหน ในเมื่อแค่แตะนิดแตะหน่อย ไฟในกายเธอก็ลุกพรึบพร้อมที่จะให้เขาฝังกายลงไปแบบเน้นๆ ถึงเธอจะขัดขืนต่อสู้สุดฤทธิ์ในตอนแรก หลังจากเขาปรนเปรอด้วยปลายลิ้นและปลายนิ้วเธอก็อ่อนยวบยาบเหมือนขี้ผึ้งรนไฟ พร้อมที่จะอ้าขาให้เขาฝังกายลงไปในสัดส่วนยวนตา

ครั้งนี้เขาไม่ออมแรง เขาแทรกตัวลงไปในแอ่งน้ำหวานๆ แนบสนิทภายในครั้งเดียว แพรวาผวาเยือกเมื่อความแข็งตึงแหวกผ่านเข้ามาอีกครั้ง ความเสียวกระสันซัดใส่ จนเธอเผลอตัวครางเสียงระโหย รสสัมผัสหวานแหลมทำให้แพรวาเกือบขาดใจตาย ร่างกายชื้นเหงื่อบิดเป็นเกลียวเธอเสียว เสียวเกินจะทานทน เมื่อร่างหนาหนักระทั้นกระแทกร่างกายแบบไม่ออมแรง “ตั่บๆ” เสียงร่างกายกระทบกันสะท้อนดังทั่วห้องนอนแคบๆ เธอครางเสียงแหบแห้ง กางปลายนิ้วขยุ้มผืนผ้าปูที่นอน แทบจะกระชากให้ขาดคามือ เพราะร่างกายเธอใกล้จะปริแยก เพราะพายุพิศวาสโหมพัดเข้าใส่

ครูสยกเรียวขาเพรียวยาวพาดไว้ที่เหนือบ่า เขากดตัวตนแนบชิดสัดส่วนยวนตามากยิ่งขึ้น เขากัดฟันกรอดๆ ผิวเนื้อนุ่มนิ่มโอบรัดจนแทบขยับตัวไม่ได้ มันร้อนวูบวาบกระสันเสียว ทุกครั้งที่ถอดถอนและสอดใส่เข้าไปซ้ำๆ กว่าการลงทัณฑ์อันแสนป่าเถื่อนจะจบลง ครูสแทบจะสิ้นแรงเมื่อเขาโหมใส่เธอไม่ยั้ง ยิ่งคนใต้ร่างสะท้านสะเทือนมากขึ้น เขาก็ยิ่งออกแรงให้หนักขึ้นเพื่อให้เธอจดจำไปจนวันตาย...

“เธออยากได้อะไรที่สุด ในเวลานี้ แพรวา” เสียงแหบๆ เอ่ยถามพร้อมทั้งโยกลำตัวสุดแรง

“แพรอยากให้คุณตาย ตายตอนนี้เลยยิ่งดี!!” แพรวาเอ่ยตอบเสียงสั่นเครือ แต่ก็ยังร่อนสะโพกรับการจู่โจมของเขาด้วยความกระสันเสียว

“โอ้!! เธออยากให้ฉันตายหรอกรึ พระเจ้า!! เธออยากให้คนที่กำลังขย่มเธอสิ้นใจ ใจร้ายเกินไปแล้วทูนหัว” เขากัดฟันแน่นกระทั้นร่างกายแรงๆ เป็นการเอาคืนคนใต้ร่าง แพรวากดปลายเล็บจิกผิวตึงๆ เหนือหัวไหล่เธอเกร็งตัวและกรีดเสียงร้องก้องเมื่อถูกเหวี่ยงโยนออกไปนอกโลกเพราะพายุพิศวาส ครูสถอนลมหายใจเฮือก เขาเสือกเสยแก่นกายแรงๆ เร่งตามติดเธอไม่คิดชีวิต พร้อมทั้งครางเสียงก้อง เมื่อกระโจนพรวด ก้าวตามไปติดๆ

หยดน้ำตาไม่มีค่าเมื่อคนที่เห็นไม่ใส่ใจ

“จะร้องให้ได้อะไรขึ้นมาห่ะ!!” เสียงสบถฉุนเฉียว กับร่างสูงๆ ลุกพรวดพลาดขึ้นจากที่นอนเล็กๆ เขาเดินกระแทกเท้าตึงตังออกไปจากห้องของแพรวา เสียงประตูห้องปิดดัง ปัง!! เพราะเขากระแทกประตูปิดทันที ที่เดินออกไปจนพ้น

แพรวาสะอื้นไห้จนตัวโยน เธอยกมือขึ้นปิดริมฝีปากกลั้นเสียงร้องไว้ไม่อยากให้ใครรับรู้ หลังจากความซาบซ่านผ่านเลยไป สำนึกผิดชอบชั่วดีก็ตีเข้าที่กลางแสกหน้า เธอกลายเป็นสาวเพียงแค่ชั่วข้ามคืนได้รู้จักรสสัมผัสระหว่างหญิงและชาย มันทำให้หลงลืมตัวได้ถึงเพียงไหน ร่างอวบอัดเปลือยเปล่าสั่นเหมือนลูกนกต้องน้ำฝนจนเปียกชุ่ม เธอเสียใจที่หลงตกเข้าไปในห้วงพิศวาส จนสูญเสียสิ่งมีค่าให้คนแปลกหน้าที่ไม่รู้คุณค่าของสิ่งที่ได้ไปเลยซักนิด

ครูสเดินย้อนกลับไปในห้องข้างๆ เขาคว้าเสื้อผ้าที่หล่นเกลื่อนพื้นขึ้นมาใส่ลวกๆ

“จะกลับแล้วเหรอ ไม่รอให้เช้าก่อนหรือคุณ” เสียงเกสรเอ่ยถามเมื่อเธอตื่นขึ้นมาจากนิทราอันแสนสุข หลังได้รับรสรักร้อนแรงจากอีกฝ่าย

“อืม...ไปล่ะ แล้วฉันจะมาใหม่” เขากระแทกเสียงฉุนๆ ตอบ ดวงตาคมดุตวัดมองพนังห้องใกล้ๆ กัน ก่อนจะล้วงมือควานหากระเป๋าสตางค์ ก่อนจะควักแบงค์ออกมาปึกหนึ่งโยนให้เกสรเพื่อความสบายใจของตัวเอง

“อุ้ย!!” เกสรรีบคว้าแบงค์ปึกนั้น เธอคะเนด้วยสายตาว่าไม่น่าจะน้อยกว่าสองหมื่น พระเจ้า!! อะไรจะโชคดีปานนี้ได้รับความรัญจวนเต็มเปี่ยมแถมได้เงินเป็นสิ่งตอบแทน จึงเปิดยิ้มกว้างส่งให้ชายหนุ่ม “คุณจะมาอีกเมื่อไรเกสรยินดีต้อนรับนะคะ”

“อืม...” ครูสพยักใบหน้าส่งๆ เขาไหวหัวไหล่ ก่อนจะเดินออกไปภายนอกห้องนอน สายตาคมดุเหลือบมองประตูห้องข้างๆ ที่ปิดสนิท ด้วยความหนักใจ เกิดอะไรขึ้น!! กับตัวเขากันแน่ เมื่อเขาไม่สามารถสลัดภาพน้ำตานองใบหน้าของเด็กสาวที่เขาพึ่งจะลิ้มรสความหวานฉ่ำของเธอมาหมาดๆ

ควันสีขาวขุ่นลอยอยู่เหนือใบหน้าของครูส เมื่อเขาสูดควันของบุหรี่เข้าปอดหนักๆ หลายครั้งก่อนจะพ่นออกมาเป็นกลุ่มควัน ครูสนอนหงายบนเตียงกว้างของโรงแรมขึ้นชื่อของจังหวัดแม่ฮ่องสอน สถานที่ที่เขามาหมกตัวอยู่เกือบเดือน อากาศเย็นเฉียบไม่ได้ทำให้อุณหภูมิในร่างกายของเขาลดลงซักกะผีกเดียว มันทวีความร้อนระอุขึ้นทุกวินาทีที่เขาคิดถึงเด็กสาวคนนั้น!!

“ออกไป!! อย่ามากวนใจฉันซิ เธออย่ามาเล่นตัวเพื่อเพิ่มค่าตัวเลยน่าฉันรู้ทันมายาผู้หญิงดี ฉันไม่หลงกลเล่ห์เด็กอนุบาลหรอก ฝันไปเถอะ” เสียงเย็นเฉียบกระซิบเตือนใจตัวเอง ไม่ให้หลงเล่ห์เพทุบายของเด็กสาวนัยน์ตาใสซื่อ เขาตวาดไล่เงาของแพรวาออกไปจากหัวคิด สองสามวันมานี้เธอตามติดแม้กระทั่งในความฝัน จนเขากินไม่ได้นอนไม่หลับ มันกระสับกระส่ายแปลกๆ อยากจะย้อนกลับไปหาเธออีกครั้งและฝังสัดส่วนความเป็นตัวเขาในโพลงถ้ำแสนหวาน ที่รัดรึงโอบกระชับแนบแน่น กับกลิ่นสาปสาวหอมกรุ่น