“อู้ย! เข้ามากินน้ำกินท่าก่อนจ้ะมิน เจ้รู้มินกำลังหิวน้ำ เพราะออกแรงซ่อมไอ้รถยนต์บุโรทั่งนั่น มาๆ เข้ามาก่อนจ้ะ” กะเทยเฒ่าเอื้อมฉุดเรียวแขนเรียวของมินตรา พลางออกแรงดึงเบาๆ กระตุ้นให้มินตราเดินตามเข้ามาภายในห้อง “น้ำส้ม เจ้เตรียมไว้ให้มิน เจ้บอกแล้วไอ้รถเส็งเคร็งนั่นขายทิ้งแล้วซื้อใหม่ดีกว่า” แมลงปอชวนมินตราคุย ทำให้เธอไม่ติดใจสงสัย มือเล็กๆ ยกแก้วน้ำส้มเย็นเฉียบขึ้นแตะริมฝีปาก โดยทีแมลงปอแอบลุ้นระทึก
รสหวานอมเปรี้ยวไหลผ่านลำคอลงไปสู่กระเพาะอาหาร แมลงปอจึงผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอก เธอเดินไปหยิบกล่องเปล่าๆ ที่เตรียมไว้ เพื่อไม่ให้มินตราสงสัยว่ากำลังตกลงมาในบ่วงที่เธอวางแผนเอาไว้ กล่องใบนั้นถูกยื่นให้มินตราโดยที่เจ้าตัวไม่ติดใจสงสัยอะไรเลย...
“มินกลับก่อนนะเจ้ปอ ดึกแล้วยายจะเป็นห่วง” เธอพนมมือไหว้ บอกลาเจ้าของห้อง เมื่อเวลาล่วงเลยมาจนดึกกว่าที่คาดไว้
“อืม...เดินท
