น้ำอิงหลับตานิ่งเพราะเวียนหัวจนแทบอาเจียนหลังจากถูกจับเขย่าอย่างแรง
“ถ้าแหวนมีความสำคัญกับคุณมากถึงเพียงนั้น ทำไมคุณไม่ยอมรับเงื่อนไขง่ายๆ ของฉัน ปล่อยฉัน แล้วก็เอาแหวนของคุณคืนไป”
‘คุณมีความสำคัญกับผมไม่ต่างจากแหวนวงนั้น’
เรอัลเอ่ยตอบอยู่ในใจ เกิดอาการหงุดหงิดตัดสินใจไม่ได้กับเงื่อนไขของน้ำอิง แหวนประจำตระกูลและคนที่นั่งหน้าหงิกหน้างออยู่ตรงหน้าเขา ต่างก็มีความสำคัญเท่าๆ กัน เขาไม่อาจทิ้งสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปได้
“แค่ปล่อยโจรคนหนึ่งให้เดินออกไป แล้วได้แหวนประจำตระกูลที่มีค่าทางจิตใจกับคุณอย่างมากกลับคืนมา ทำไมตัดสินใจยากนักล่ะคะ”
“หุบปาก! น้ำอิง”
เรอัลตวาดลั่น พุ่งพรวดลุกขึ้นจากเตียง ยกมือเสยผมให้ยุ่งไปหมด ขณะเดินไปเดินมาตัดสินใจไม่ถูกว่าควรทำอย่างไรดี และนาทีต่อมาก็กระตุกยิ้มตรงมุมปาก หลังจากสมองอันชาญฉลาดผุดคิดขึ้นมาได้
“ตก
