5 เดือนต่อมา
"หน้าบูดอะไรมาอีกล่ะ" หมอจ้าวเอ่ยทักเพื่อนสนิทที่วันนี้หน้าบูดบึ้งมาทำงานตั้งแต่เช้า
"ก็พิมน่ะสิ บอกจะกลับไปนอนบ้าน"
"อะหะ คุณพิมก็กลับไปนอนที่บ้านทุกเดือนอยู่แล้วไม่ใช่?" เคยได้ยินมันเล่าให้ฟังว่าคุณพิมจะกลับไปนอนบ้านเดือนละครั้ง แล้วทำไมครั้งนี้ถึงหน้าบูดอย่างกับตูดลิงแบบนี้ล่ะ
"กูว่าช่วงนี้พิมแปลกๆ กูอยู่ใกล้หน่อยก็หงุดหงิด เข้าใกล้หน่อยก็มองตาขว้าง พิมเป็นอะไรก็ไม่รู้อ่ะจ้าว" บอกเล่าปัญหาที่พบเจอให้เพื่อนฟัง ก่อนกระทืบเท้าเร่า ๆ เพราะทุกอย่างดูขัดใจไปซะหมด พิมเป็นอะไรก็ไม่รู้อ่า...
"มึงเกาะแกะคุณพิมเกินไปรึเปล่า คุณพิมก็เลยรำคาญ"
"แต่ก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้นี่ กูก็เป็นของกูแบบนี้มาตั้งนานแล้วอ่ะจ้าว" เมื่อได้ยินคำพูดไม่ถูกใจ หมอเหนือก็ยิ่งหน้างอเข้าไปใหญ่
"มึงก็นะ...บางทีคนเราอาจจะต้องการมีเวลาส่วนตัวบ้าง ถึงจะเป็นแฟนกันก็เถอะ" หมอจ้าวพูดอย่างอ่อนใจ
"แต่กูชอบอยู่ใกล
