หมอมีคนคุยแล้วนะ
1435 คำ
ร้านข้าวต้มลุงชัย
"พิมมากินร้านนี้บ่อยหรอครับ" หมอหนุ่มเอ่ยถามคนฝั่งตรงข้าม
"ก็บ่อยนะคะ เวลามาทำฟันพิมก็จะแวะร้านนี้ก่อนกลับประจำ แล้วหมอเคยมากินร้านนี้มั้ย" หญิงสาวเอ่ยถามกลับบ้าง
"ไม่เคยครับ ปกติจะกินข้าวร้านป้าณีฝั่งโน่นแหนะ" ชายหนุ่มชี้ให้หญิงสาวดูร้านที่เขาและหมอจ้าวชอบมาฝากท้องเป็นประจำ หญิงสาวจึงพยักหน้ารับรู้
"ข้าวต้มได้แล้วลูก วันนี้หนูพิมพาแฟนมาด้วยหรอ" ลุงชัยเจ้าของร้านเอ่ยถามขึ้น พร้อมยกข้าวต้มกลิ่นหอมฉุยเข้ามาเสิร์ฟ หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มอย่างทำตัวไม่ถูก จะตอบว่ายังไงดีนะ จะตอบว่าเพื่อนก็ไม่รู้ว่าคนฝั่งตรงข้ามจะอยากเป็นเพื่อนกับเธอมั้ย ถ้าตอบว่าแฟนยิ่งเป็นไปไม่ได้ จะตอบว่าไงดีละทีนี้
"ยังไม่ใช่แฟนหรอกครับลุง เรากำลังคุยๆ กันอยู่ ผมกำลังเร่งทำคะแนนอยู่น่ะครับ" เห็นหญิงสาวคิดหนักที่จะตอบคำถาม หมอหนุ่มเลยจัดการตอบคำถามแทนให้เสร็จสรรพ หวังว่าจะไม่โกรธกันน้า ก็พิมตอบช้าเองนี่นา อิอิ
"อ๋อ... กำลังคุยๆ กันอยู่นี่เอง ยังไงลุงเป็นกำลังใจให้นะพ่อหนุ่ม ขอให้ได้เป็นแฟนกันเร็วๆ นะลูก เราสองคนดูเหมาะสมกันมากเลย" ว่าจบลุงชัยก็เดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต่างจากหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังงุนงงกับสถาณการณ์ที่เกิดขึ้น
"หมอ...หมอพูดแบบนั้นทำไมคะ" เขาจะพูดให้ลุงชัยเข้าใจผิดแบบนั้นทำไมเนี่ย มันไม่ใช่เรื่องจริงสักหน่อย
"แบบไหนหรอครับ" หมอหนุ่มตีมึน
"ก็ที่หมอพูดเมื่อกี้ไงคะ" ก็ที่เขาพูดเมื่อกี้ไง ทำไมจำคำพูดตัวเองไม่ได้
"เหนือพูดว่าอะไรหรอครับ" เอ๊ะ! หมอนี่ยังไง จะกวนกันใช่มั้ย?
"ก็ที่หมอบอกว่าเรากำลังคุยๆ กันอยู่ไงค่ะ แล้วก็ อะเอ่อ...หมอยังบอกอีกว่ากำลังทำคะแนนอะไรนั่นอีก" พูดไปก็แอบเขินไป ทำไมเธอเป็นแบบนี้เนี่ย เมื่อกี้ยังปกติดีอยู่เลย ตอนนี้ทำไมรู้สึกเขิน ไม่เข้าใจตัวเองเลย
"ก็พูดเรื่องจริงนิครับ"
"คะ?" หญิงสาวทำหน้าเหวอ อะไรที่หมอบอกว่าพูดเรื่องจริง
"พิมครับ" หมอหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาว ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ หนึ่งทีเรียกกำลังใจแล้วพูดต่อ "จริงๆ แล้วเหนือชอบพิมครับ เหนือพยายามทำให้พิมรู้แต่ดูเหมือนว่าพิมจะไม่เคยรับรู้มันเลย แต่ตอนนี้เหนืออยากบอกให้พิมรู้ว่าเหนือรู้สึกยังไง แล้วอยากให้พิมเปิดโอกาสให้เราสองคนได้เรียนรู้ ศึกษา และทำความรู้จักกันมากขึ้นกว่านี้ได้มั้ยครับ" ชายหนุ่มจ้องหน้าคนตัวเล็กด้วยสายตาจริงจัง ถึงแม้จะเขินอายอยู่มากก็ตาม แถมไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจว่าจะต้องสารภาพในวันนี้ แต่เมื่อโอกาสมาถึงเขาก็อยากจะคว้ามันไว้ และหวังว่าคนตรงหน้าจะให้โอกาสนี้กับเขาด้วย อย่าปฏิเสธกันเลยนะครับ ไม่งั้นเหนือทำใจไม่ได้แน่ ๆ ฮือออ
"หมอ" หญิงสาวนิ่งอึ้งกับความจริงที่ได้รับรู้ นี่หมอเขาชอบเธอจริงๆ หรอ เธอคิดว่าที่เขาเข้ามาคุยกับเธอคงเป็นความสัมพันธ์แบบเพื่อนกันมากกว่า หรือจริงๆ แล้วเธอแค่ไม่อยากรับรู้มันในด้านนั่นมากกว่านะ แล้วเธอจะทำยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้าดีเนี่ย
"พิมไม่ต้องให้คำตอบเหนือตอนนี้ก็ได้ครับ เหนือรอได้ ไม่ต้องคิดมากนะ" ส่งยิ้มบางๆ ให้กับหญิงสาว เมื่อเห็นว่าเธอมีสีหน้าลำบากใจ ถึงแม้ตัวเขาเองอยากจะได้คำตอบในตอนนี้เดี๋ยวนี้ก็เถอะ แต่การจะไปคาดคั้นให้อีกฝ่ายตอบมันก็คงจะเกินไปหน่อย ไม่เป็นไรเขารอได้ เรื่องแค่นี้เอง จิ๊บๆ
หญิงสาวไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับหมอเหนือกันแน่ แต่ที่รู้ๆ คือเธอไม่ได้รังเกียจอะไรในตัวเขา ที่ผ่านมาที่ได้พูดคุยกัน เธอรู้สึกว่าเขาก็เป็นคนดีคนหนึ่ง สามารถพูดคุยสัพเพเหระกันได้โดยไม่ติดขัด เธอสบายใจทุกครั้งที่ได้คุยกับเขา ไม่มีสักครั้งที่เขาถามเธอแล้วทำให้เธอรู้สึกฝืนใจที่จะตอบ เวลาอยู่ด้วยแล้วก็สบายใจไม่อึดอัด ที่พูดมาทั้งหมดนี่มันหมายความว่ายังไงกันนะ เธอเองก็มีใจให้เขาโดยไม่รู้ตัวรึเปล่า
"กินข้าวกันเถอะครับ เดี๋ยวเย็นก่อนไม่อร่อยนะ" หมอหนุ่มพูดเพื่อทำลายบรรยากาศอันน่าอึดอัด เห็นคนตัวเล็กเงียบแบบนี้เขาใจไม่ดีเลยแฮะ แต่ไม่เป็นไรเขาไม่เป็นไร คงไม่มีอะไรเลวร้ายหรอก ถึงจะปลอบใจตัวเองอย่างนั้น แต่เอาเข้าจริงก็ยังกลัวกับคำตอบที่จะได้รับ
"หมอค่ะ พิม..."
"เดี๋ยวก่อนครับเดี๋ยวก่อน ขอเหนือทำใจก่อนแป๊บหนึ่ง" เมื่อหญิงสาวเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง หมอหนุ่มเลยรีบเบรกเธอเอาไว้ เขาขอทำใจนิดนึง เผื่อคำตอบที่ได้รับไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากฟัง อย่างน้อยๆ เขาก็จะได้ตั้งตัวทันตั้งรับความเจ็บปวด
"โอเคครับ เหนือพร้อมแล้ว พิมพูดมาได้เลย" ชายหนุ่มยืดตัวนั่งหลังตรง ก่อนจะกลับตาปี๋เพื่อรอฟังว่าหญิงสาวจะพูดอะไร ภาพนั้นทำให้คนตัวเล็กฝั่งตรงข้ามแทบจะหลุดขำออกมา อะไรจะขนาดนั้นละเนี่ย ลุ้นขนาดนั้นเลย
"พิมตัดสินใจแล้วค่ะ..." หญิงสาวเว้นวรรคไปหลายวินาที จนคนที่หลับตาอยู่เปิดตาข้างหนึ่งขึ้นมามอง ก่อนจะเจอเข้ากับดวงหน้าหวานที่มองเขายิ้มๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะรีบหลับตาลงอีกครั้ง
"เราสองคน...มาลองศึกษากันดูมั้ยคะ" เมื่อได้ยินเสียงหวานเอ่ยถาม หมอหนุ่มถึงกับเบิกตากว้างทันที มะ เมื่อกี้คนตัวเล็กพูดว่าไงนะ พะ พูดว่าศึกษากันงั้นหรอ
"เมื่อกี้พิมพูดว่าอะไรนะครับ เหนือขอฟังอีกรอบ" ชายหนุ่มโน้มตัวไปข้างหน้าพร้อมจ้องดวงหน้าหวานอย่างต้องการคำตอบ หญิงสาวเมื่อโดนจับจ้องก็ยกมือขึ้นมาเกาแก้มตัวเองอย่างเขินอาย แก้มเนียนขึ้นริ้วแดงจางๆ อย่างน่ามอง
"พิมบอกว่า...เราสองคนลองมาศึกษากันดูมั้ยค่ะ" พูดจบคนตัวเล็กก็ใช้มือปิดหน้าที่ร้อนฉ่าของตัวเองทันที หมอนะหมอจะให้เธอพูดอะไรหลายๆ รอบ เป็นหมอแล้วหูไม่ดีรึไง ส่วนชายหนุ่มเมื่อได้ยินคำตอบนั้นก็ถึงกับดีดตัวขึ้นจากเก้าอี้ ทำให้คนแถวนั้นหันมองยังเขาเป็นตาเดียว
"ขอบคุณครับ ขอบคุณครับพิม งื้อออ เหนือดีใจสุดๆ เลยที่พิมให้โอกาสเหนือ" ชายหนุ่มวิ่งไปนั่งยองตรงหน้าหญิงสาว จับมือเธอมากอบกุม ก่อนจะพูดขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่เธอยอมให้โอกาสกัน
"หมอทำอะไรเนี่ย คนมองกันใหญ่แล้ว ลุกขึ้นเลยค่ะ ลุกขึ้น" หญิงสาวจับแขนเขาให้ลุกขึ้น ก่อนจะหันมองรอบกายก็เห็นทุกคนมองมายังเธอและเขายิ้มๆ ตอนนี้เธออายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี้อยู่แล้วนะหมอบ้า ถ้ารู้ว่าตอบแล้วจะดีใจโอเว่อร์จนอายคนได้ขนาดนี้ เธอไม่ตอบเขาวันนี้ตอนนี้แน่!
"ก็เหนือดีใจนิครับ งื้ออออ ทำไงดีเหนือดีใจจนทำตัวไม่ถูกเลยอ่ะ" ชายหนุ่มแกว่งมือหญิงสาวไปมาเหมือนเด็กน้อย นี่เธอคิดถูกแล้วใช่มั้ยที่ให้โอกาสหมอฟันที่ทำตัวเหมือนเด็กคนนี้เนี่ย
"หมอพอแล้วค่ะพอแล้ว กินข้าวกันเถอะค่ะ เย็นหมดแล้วนะ" หญิงสาวจับเขานั่งลงที่ของตัวเอง ก่อนจะกลับมานั่งลงฝั่งตรงข้าม
"อืม...ทำไมข้าวต้มร้านนี้มันหวานเป็นแบบนี้นะ พิมว่ามั้ย" ชายหนุ่มยิ้มหวานส่งให้หญิงสาวจนตาหยี นี่เธอคิดถูกจริงๆ ใช่มั้ย หรือเธอจะบอกปฏิเสธเขาตอนนี้ดี ยังทันมั้ยนะ?
- ผู้เขียน
