“ทำไมสั่งเครื่องดื่มเยอะจังคะ” ไหนบอกชวนมากินข้าว แต่เขากลับเอาแต่สั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เสียอย่างนั้น แถมยังสั่งให้เธอดื่มไวน์อีกด้วย
“ทำไม บรรยากาศแบบนี้ก็ต้องดื่มเหล้า” ภัตตาคารที่เขาพามานั้นอยู่บนดาดฟ้าชั้นสี่สิบสี่ของโรงแรมหรู บริเวณโดยรอบนั้นสามารถมองเห็นวิวเมืองหลวงได้สามร้อยหกสิบองศา ไม่คิดว่าเขาจะสามารถเลือกร้านได้ถูกใจเธอขนาดนี้
“ฉันไม่ค่อยชอบเท่าไร” ว่าแล้วก็ยกไวน์ขึ้นจิบ หลายคนเวลาเมาอาจจะเสียงดังเอะอะโวยวาย แต่สำหรับเจนจิรานั้น ถ้าเธอเมาคืองัวเงียและก็ง่วงสุด ๆ
“ทำไม”
“ดื่มแล้วง่วงค่ะ ฮ่า ๆ” หัวเราะอย่างคนอารมณ์ดี
“ฉันอยู่ทั้งคน เธอจะกลัวอะไร” ส่วนเขานั้นคอแข็งมาก ให้ดื่มทั้งวันก็ยังได้เลย ไม่ต้องกลัวว่าจะเมา
“หึ นั่นสิคะ” เธอหัวเราะอีกครั้ง แต่เพราะเขาแปลก ๆ ก็เลยรู้สึกประหม่าขึ้นมาเสียดื้อ ๆ มันเป็นความไม่คุ้นชิน นานเข้าแก้วไวน์จากหนึ่งก็เป็นสอง จากสองก็เป็นสาม เธ
