มือหนาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของโรงพยาบาลที่ไอยูใส่ เธอได้แต่เบือนหน้าหนีเพราะไม่มีแรงตอบโต้อะไรจึงปล่อยให้เขาทำ ในเมื่อเพิ่งมีอะไรกันมา มันคฃไม่มีอะไรต้องอายแล้วมั้ง
“เค้าเช็ดนะ”
บีใข้ผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆค่อยๆลูบไล้เช็ดไปตามลำคอลากลงมาที่แผงอกก่อนจะวนผ้าไปทั่วๆ เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่เพราะไอยูกำลังเปลือยอกอยู่ตรฃหน้าแถมเขาก็กำลังเช็ดไปตามเต้านมอวบของเธออีกด้วย
“ไม่ไปทำงานเหรอ”
ไอยูเอ่ยถามนิ่งๆด้วยน้ำเสียงที่ไม่บ่งบอกอามรมณ์ใดๆ
“ไม่ไป” วีเอ่ยก่อนเช็ดแขนและลำตัวให้เธออยู่แบบนั้น
“ทำไมไม่ไป งานสำคัญไม่ใช่เหรอ” ไอยูเอ่ย
“เมียป่วยอยู่ตรงหน้าจะให้ทิ้งไปทำงานได้ยังไง” วีเอ่ย
เมื่อก่อนก็ทิ้งได้นิ ทีแบบนี้จะมาสนใจทำไม”
“บี๋ อย่าร้องไห้นะ”
“ฮึก! คนใจร้าย!!”
วีปล่อยผ้าออกจากมือก่อนใช้ผ้าขนหนูห่มให้ไอยูแล้วรวบกอดเธอไว้ สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดสำหรับเขาคือการที่ต้องเห็นไอยูร้องไห้แบบนี้ เธอคือผู้หญิงคนแร
