รักเธอ ไอยู Love is IU

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติสิขสิทธิ์ปี พ.ศ.2537 ไม่อนุญาตให้คัดลอก ทำซ้ำ ตัดแปลง เผยแพร่ ส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายต้นฉบับนี้ โดยไม่ใด้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ซึ่งเป็นของ นามปากกา MaNIE-STORY หากพบการละเมิดลิขสิทธิ์ จะดำเนินคดีตามกฎหมายทันที Writer : MaNIE-STORY บ้านแทน-เมญ่า “พ่อแทนขา หนูไปทำงานก่อนนะคะ” ไอยูเดินมาหอมแทนผู้เป็นพ่อที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่ห้องรับแขก “ไปทำงาน?” แทนผู้เป็นพ่อเอ่ย “ค่ะไปทำงาน แปลกเหรอค่ะ” “ตอนเที่ยง??” “5555หนูเพิ่งตื่น วันนี้ไม่มีประชุมสักหน่อยค่ะ หนูแค่เข้าไปเซ็นเอกสารเอง” ไอยูเอ่ย “เมื่อคืนกลับมากี่โมงเรา” แทนเอ่ยถาม “ตี4ค่ะ” “พรวด!!! แค่กๆๆ ตี4! หนูไปไหนมาจนตี4 เป็นผู้หญิงนะลูก มันอันตรายแล้วอีกอย่าง..” “พี่แทน! จะบ่นอะไรลูกนักหนาละคะ!” เสียงเมญ่าผู้เป็นแม่เดินเข้ามาทันเวลาที่แทนกำลังบ่นไอยูยืดยาว ก็เขาหวงไอยูยิ่งกว่าไข่ในหินซะอีก “ลูกพี่เป็นผู้หญิงนะ ไปไหนดึกๆดื่นๆแบบนั้นมันอันตราย” แทนเอ่ย “ลุงคิงไปรับกลับมาค่ะ ไม่ต้องห่วงค่ะพ่อแทน” ไอยูเอ่ย “แค่กๆๆ โอ๊ย! ห่วงกว่าเดิมอีก!” แทนสำลักน้ำเป็นรอบที่สอง “โหนายครับ ผมดูแลคุณหนูตั้งแต่เด็กจนโต ผมไว้ใจได้ครับ” คิงเอ่ย “เพราะมึงเลี้ยงลูกกูนี่ไง! ดูไอยูดิ!” แทนเอ่ย “อ้าว! พ่อแทนไม่ได้ว่าหนูใช่มั้ยค่ะ” “555555” “ไปกันดีกว่าครับคุณหนู เดี๋ยวลุงขับรถไปส่ง” คิงเอ่ย “ไปค่ะ ขี้เกียจขับรถพอดีเลยค่ะ” “แล้วนี่น้องชายหนูไปไหนไอยู พ่อไม่เห็นหน้ามันเลย” แทนเอ่ย “ไปนอนกกเมียอยู่คอนโดมั้งค่ะพ่อ” ไอยูเอ่ย “ไอ้ห่านี่!” “โซ่มันลูกพี่ไง!!! ถอดพ่อออกมาเลย!!!” เมญ่าเอ่ย “นายพูดมามีแต่เจ็บตัวครับผมว่า” คิงเอ่ย “มึงนี่!!! ... น้องเมก็พูดไป พี่รักลูกรักเมียขนาดนี้ไม่มีไปนอนกกใครหรอก” แทนเอ่ย ไอโซ่ ลูกขายคนเล็กของแทนกับเมญ่า นิสัยนิ่งๆคล้ายๆแทนผู้เป็นพ่อ ทำอะไรทำจริง ต่างกับไอยูพี่สาว ที่เหมือนเมญ่าผู้เป็นแม่เอาซะมากๆ 17:00น. หลังจากทำงานมาครึ่งวัน ไอยูขับรถของตัวเองที่คิงผู้เป็นการ์ดคนสนิทของพ่อเธอและเลี้ยงเธอมาตั้งแต่เล็กๆ เอี๊ยด!!!!! ในขณะที่มัวแต่หยิบโทรศัพท์ ไอยูเกือบที่จะขับรถชนคนกลุ่มนึง แต่โชคดีที่ยหน้ามาเห็นแล้วเบรคได้ทันพอดี เบื้องหน้าเป็นนักเรียนม.ปลาย2-3คน กำลังยืนโวยวาย จนเธอต้องรีบเปิดประตูเดินลงไป (ขับรถภาษาอะไรวะ) (เออ เกือบชนแล้วมั้ย!) เสียงโวยวายดังขึ้น พอไอยูเปิดประตูรถเดินลงไป เสียงนั่นก็หยุดลง “ขอโทษนะ พอดีพี่ไม่เห็น เป็นอะไรกันหรือเปล่า” ไอยูเอ่ย “โอ๊ย!คนขับน่ารักว่ะ ไม่เป็นอะไรครับพี่สาว พวกผมไม่เจ็บเลยครับ” นักเรียนคนนึงเอ่ย “แต่กูเป็น!” จู่ๆก็มีนักเรียนอีกคนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งขึ้นจนไอยูต้องหันไป “เจ็บตรงไหน เดี๋ยวพี่พาไปโรงพยาบาลนะ” ไอยูเอ่ย “ผมไม่ได้เจ็บ แต่กีต้าผมหล่นกระแทกพื้นจนเป็นรอยหมด เห็นมั้ย!” “ไอ้วี! มึงใจเย็น พี่เขาไม่ได้ตั้งใจ” นักเรียนอีกคนเอ่ย “เดี๋ยวพี่ชดใช้ให้นะ พี่ไม่ได้ตั้งใจ” ไอยูเอ่ย “งั้นพี่พามันไปร้านซ่อมกี้ต้าตรงถนนxxหน่อยครับพี่ เผื่อผีจะออกจากร่างเพื่อนผม” นักเรียนคนนึงเอ่ย “ได้ซิ งั้นขึ้นรถเลย เดี๋ยวพี่พาไป” “ไอ้วี ไปดิ! กูรู้สเป็กมึง” “รู้มาก!” ชายหนุ่มเดินถือกีต้าตัวโปรดที่เป็นรอยอย่างหนักจากแรงกระแทก เมื่อมันหลัดมือหล่นลงกับพื้นตอนรถไอยูเบรคจนเกือบชน “พี่ชื่อไอยู น้องชื่ออะไรอ่ะ” ไอยูเอ่ยในขณะที่กำลังขับรถ “วี ... แล้วจะมองหน้าผมอีกนานมั้ย รถจะชนอีกรอบแล้ว” วีเอ่ย ไอยูถึงกับหน้าแดงทันทีที่สบตากับเขาชัดๆ หัวใจเต้นแรงแปลกๆ นี่เธอกำลังเขินผู้ชานรุ่นน้องคนนี้แบบนั้นเหรอ ไอยูขับรถมาจนถึงร้านซ่อมกีต้าร์ที่วีจะไป เธอเดินตามเขาเข้าไปด้านใน ก่อนที่จะนั่งรอ เธอเห็นวีคุยกับเคาท์เตอร์สักพักก่อนเขาจะเดินหายเข้าไปในโซนของกีต้าโปร่งอครูสติค (????????????????????????????????????????????????????) เสียงกีต้าเป็นท้วงทำนองโรแมนติกดังขึ้น จนทำให้ไอยูต้องก็าวเท้าเดินตามเสียงนั่นไปดู ปรากฏว่าเจอวีกำลังนั่งลองเสียงกีต้า ชายหนุ่มใบหน้าขาวหล่อเหลากำลังนั่งในท้วงท่าที่ดูเข้ากับเขา “โอ้ย! เจ๊ถูกใจสิ่งนี้จริงเชียว เด็กอะไร น่ารักชะมัดเลย” ไอยูยืนพูดอยู่คนเดียวในขณะที่สายตา มองชายหนุ่มไม่กระพริบ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอถึงถูกชะตากับวีมากขนาดนี้ จะบอกว่าเขาหล่อมันก็ใช่ แต่มีบางอย่างที่มากกว่านั้นที่เธอสัมผัสได้จากเขา “จะยืนมองอีกนานมั้ย” วีเอ่ย “เล่นกีต้าเก่งจัง ร้องเพขงเก่งด้วยมั้ย” ไอยูเอ่ย “ได้หมด พี่กลับไปเลยก็ได้นะ ผมอยู่ได้” วีเอ่ย “ไม่เป็นไร พี่ต้องรับผิดชอบนายอยู่แล้ว เดี๋ยวพากลับไปส่ง” ไอยูเอ่ย “ตามใจพี่เลย พี่ว่างขนาดนั้นเลยหรือไง มารอผมแบบนี้’ วีเอ่ย “ว่าง พี่ว่างมาก” ไอยูนั่งลงรอวีดดยที่คอยแอบมองเขาอยู่บ่อยๆ ผ่านไปกว่า 1 ชั่วโมงทุกอย่างก็เสร็จสิ้น ไอยูขับรถตามที่วีบอกจนกระทั่งมาจอดที่หน้าบ้านหลังนึง ซึ่งคงจะเป็นบ้านของเขา “ผมไปก่อนนะ” “เดี๋ยวซิ!! แล้วพี่จะได้เจอวีอีกมั้ยอ่ะ” ไอยูเอ่ย “พี่จะมาอยากเจอผมอีกทำไม” “พี่ชอบเสียงเพลงที่นายเล่น มันเพราะดี” ไอยูเอ่ย “ตลก” พูดจบวีก็เปิดประตูรถก่อนคว้ากี้ต้าเดินลงไป ไอยูถึงกับสลดทันทีเมื่อชายหนุ่มเอ่ยตัดเยื่อใยขนาดนี้ “ ผมเล่นดนตรีที่ผับตรงถนนXX ถ้าอยากฟังเพลงก็ไป ผมไปเล่นเกือบทุกวัน” พูดจบ วีเดินเข้าบ้านไป ไอยูถึงกับยิ้มกว้างขึ้นมาทันที ก่อนจะขับรถไปหาใครบางคนที่คอนโดหรูใจกลางเมือง เมื่อมาถึง ไอยูที่ทราบข่าวว่าฮาโลกำลังมีเมียเป็นตัวเป็นตนจึงนึกสนุกอยากจะแกล้ง “ปล่อยนะ!!!” เสียงของผู้หญิงของฮาโลเอ่ย เพียะ!!!!! ฝ่ามือเล็กๆฟาดเข้าเต็มแรงจนฮาโลหน้าหัน เลือดไหลซิบไออกจากมุมปาก เมื่อเห็นแบบนั้นไอยูจึงรีบร้องท้วง เพราะกลัวทั้งคู่ทะเลาะกันหนักไปมากกว่านี้ “ว๊ายยยยย เดี๋ยวก่อนๆๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้ๆ” “อีเจ๊ มึงนี่นะ! เล่นห่าอะไรไม่ดูเลย เมียเข้าใจผิดหมดแล้วเนี้ย เลือดกลบปากเลย” ฮาโลเอ่ย ฮาโลเอ่ยพรางเช็ดเลือดที่มุมปากก่อนหันไปโวยวาย “นี่มันอะไรกัน...” เมียของฮาโลเอ่ย “อีเจ๊! มึงอธิบายเลย!!” ฮาโลเอ่ย “ดุอีกล่ะนะอีนี่!” ไอยูเอ่ย “เดี๋ยวๆๆ อีนี่มันใช้กับผู้หญิงมั้ย!” ฮาโลเอ่ย “โอเค! เมียชื่ออะไรนะ” ไอยุเอ่ยถาม “ผักกาด” ฮาโลเอ่ย “อ่อ น้องผักกาด พี่ชื่อไอยู เป็นพี่สาวฮาโล พี่แค่หยอกเล่นน่ะ อย่าถือสาพี่เลยนะ” ไอยูเอ่ย “อีเจ๊มึงพูดง่ายเนอะ ดูดิ! ปากแตกเลย!” ฮาโลเอ่ย “นี่อะไรค่ะ กาดไม่เข้าใจ” ผักกาดเอ่ย “คนนี้ชื่อไอยู เป็นเหมือนพี่สาวแท้ๆพี่อีกคน โตมาด้วยกัน”ฮาโลเอ่ย “พี่ไม่เคยเห็นมันเอาใครมากกแบบนี้ไงเลยลองใจดู ไม่คิดว่ามันจะหวงฟาดงวงฟาดงาขนาดนี้ “ ไอยูเอ่ย “ฟาดงวงฟาดงามันใช้กับช้างมั้ย!” ฮาโลเอ่ย “55555เออนั่นแหละ ... น้องผักกาดไม่ต้องไปโกรธมันนะ พี่กับมันพี่น้องกันมีอะไรกันไม่ได้ผิดผี!” ไอยูเอ่ย “ไม่โกรธพี่แล้วนะ” ฮาโลเอ่ย “คะ..ค่ะ” “อีเจ๊! มึงมานี่มีอะไร?” “มีเรื่องให้ช่วย ตามสืบคนนี้ให้ที ขออาทิตย์หน้านะ” ไอยูเอ่ย “ใครว่ะ หล่อซะด้วย” ฮาโลเอ่ย “ไม่ต้องถามเยอะ ขอแบบละเอียดเหมือนแบบโตมาด้วยกันรู้ไส้รู้พุงเลยนะ” ไอยูเอ่ย “อืม ดูท่าทางยังเด็กเลยนะ” ฮาโลเอ่ย “18” ไอยูเอ่ยสั้นๆ “อีเจ๊มึงพลากผู้เยาว์!” ฮาโลเอ่ย “มึงต่างมั้ย น้องผักกาดค่ะอายุเท่าไหร่เอ่ย” ไอยูเอ่ยถาม “18ค่ะ” “ไอ้นี่ เมียมึงก็เด็ก ทำเป็นพูด ไปล่ะ อย่าลืมสืบนะ” ไอยูเอ่ย “เอ่อๆ เห็นกูเป็นเชอร็อคโฮมหรือไง” ฮาโลเอ่ย “นั่นแหละ ไปนะน้องรัก” ไอยูเดินออกจากคอนโดของฮาโลมา เรื่องนี้ไว้ใจฮาโลได้ ไม่เกินอาทิตย์นี้ได้ข้อมูลแน่นอน และก็เป็นอย่างที่คิด เพียงแค่สองวันเท่านั้น ฮาโลส่งข้อมูลแบบละเอียดยิบมาให้ไอยู เธอจึงเลือกจะแอดล์ไปหาก่อน เพื่อที่จะได้ทักกันสะดวกๆ ????วี “พี่ไอยูนะวี คืนนี้ไปเล่นดนตรีมั้ย” ไอยูส่งข้อความไปหาวี ก่อนที่เขาจะตอบกลับมาว่า ???? อืม สั้นมากกกกกก สั้นแบบไร้เยื่อใยจริงๆให้ตายเถอะ!!!! XX CLUB ไอยูยืนอยู่หน้าคลับที่รู้มาว่าวีจะมาเล่นดนตรีที่นี่ หญิงสาวผู้ซึ่งทีพ่อเป็นมาเฟียแต่ดั้งเดิม กับแม่ที่เป็นครอบครัวหมอแฝงความเป็นมาเฟียไว้เช่นกัน เธอจึงถูกเลี้ยงดูมาให้ไม่กลัวใคร ไอยูถือคติถ้าอยากได้ต้องบุก ถ้าอยากครอบครองต้องลุกให้ชนะใจ เธอจึงเดินเข้าคลับไปด้วยความมั่นใจ สายตาหนุ่มๆพากันมองหญิงสาวในลุคเปรี้ยวสุดใจ ผิวขาวราวกับหิมะ เธอเดินตรงไปนั่งโต๊ะที่ใกล้เวทีที่สุดทางด้านข้าง สายตากลมโตมองชายหนุ่มรุ่นน้องที่กำลังเล่นดนตรีอยู่ด้านบนด้วยความหลงไหล เธอยอมรับว่าเธอถูกใจวีมาก วีเป็นหนุ่มที่ดูน่าค้นหา เสียงร้องของเขาที่กำลังเอ่ยในท่วงทำนองเพลงเร็ว มันช่างมีเสน่ห์เอาซะเหลือเกิน “ไอยู วันนี้เธอต้องเมา ไม่ได้สติ เข้าใจมั้ย อย่าเสือกคอแข็งไม่รู้เวล่ำเวลาเชียว” หญิงสาวเอ่ยกับตัวเองในขณะที่สายตายังคงมองชายหนุ่ม เธอไม่ได้อยากมีเซ็กกับเขา เพียงแค่อยากอยู่ใกล้ๆเท่านั้น เล่นดนตรีไม่นาน วีที่หันมาเห็นไอยูกลับมองนิ่งๆในขณะที่ไอยูโบกมือทักทาย “โอ้โหพ่อคุณ เก๊กไปอีก” ไอยูเอ่ยเมื่อเธอพยายามโบกมือทักทายแต่วีทำเหมือนเธอเป็นอากาศซะแบบนั้น “นายมันสุภาพบุรุษชัว! ถ้าเจ๊เมาจะปล่อยเจ๊ตายคาโต๊ะแบบนี้ไม่ได้แน่ เอาซิไอยู เธอต้องเมา!” ไอยูเอ่ยกับตัวเอง เมื่อเวลาผ่านไปจน5ทุ่ม ไอยูนั่งคอพับลงกับโต๊ะจนวีที่กำลังลงจากเวทีต้องเดินไปดู “พี่! ทำไมเมาพับแบบนี้เนี้ย!” วีเอ่ยเรียก แต่ดูจะไม่เป็นผล เมื่อไอยูไม่ตอบสนอง เขาจึงพยุงเธอขึ้นแต่ดูจะไม่รอก เลยแบกเธอขึ้นบ่าแล้วเดินออกจากคลับ ก่อนคว้ากุญแจรถในกระเป๋าเธอก่อนจับเธอยัดใส่รถ “แต่งตัวอะไรว่ะเนี่ย ล่อเสือล่อตะเข้ชะมัด” วีถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนถือวิสาสะเปิดกระเป๋าเธออีกครั้ง เขาพบการ์ดของคอนโดสุดหรูแต่มันไม่มีเลขห้อง เขาจะถามเอาเลขห้องจากเธอได้มั้ยนะสติแบบนี้ “พี่!! พี่!!! ไอยู!!!” วีเรียกไอยูเท่าไหร่เธอก็ไม่ยอมตื่น ชายหนุ่มจนปัญญาแล้วนี่ก็ดึกมาก จะทิ้งไว้แบบนี้ไม่ได้แน่ ไอยูคิดถูก วีเป็นสุภาพบุรุษอย่างที่เธอคิด “เอาไงว่ะเนี้ย!” สรุปวีก็ขับรถของไอยูพร้อมตัวเธอที่เมาสนิทกลับมาที่บ้าน เพราะไม่รู้จะไปที่ไหน ขืนให้พาเข้าโรงแรมตอนนี้ได้มีเรื่องแน่ๆ เพราะเขาก็พอจะทราบว่าไอยูเป็นใครหลังจากที่เจอเธอครั้งแรกวันที่เธอจะขับรถชนพวกเขา เพื่อนๆหาข้อมูลไอยูกันยกใหญ่ จนรู้มาว่าเธอเป็นไฮโซลูกสาวมาเฟียที่ชื่อแทน ซึ่งพ่อของเธอมีลูกสองคนคือไอยู กับไอโซ่ และเธอก็เป็นลูกสาวที่พ่อหวงเอามากๆ บ้านวี เวลานี้พ่อกับแม่ของเขาเข้านอนกันหมด วีเลยอุ้มไอยูเดินขึ้นห้อง ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงห่มผ้าให้แล้วตัวเองก็คว้าผ้าไปอาบน้ำจนเสร็จเดินออกมา เมื่อเห็นว่าไอยูนอนหลับสนิทเพสาะความเมา วีจึงไม่ได้ระแวดระวังตัวอะไร ทำอะไรราวกับว่าอยู่คนเดียว สายตากลมโตค่อยๆปรือมองก่อนจะเกิดอาการหน้าแดงเพราะวีมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวเท่านั้น ไอยูคิดในใจว่านี่มันเด็ก18จริงมั้ยนะ หุ่นวีฟิตมาก กร้ามเห็นเป็นมัด ผมเปียกปอนนั่น ทุกคนคิดถูก ไอยูแกล้งเมา แต่การที่วีเปลือยอกแบบนี้เธอจะเก็บอาการอยู่มั้ยนะ “ยัยขี้เมา กล้าไปเมาคนเดียวได้ยังไง เฮ้ออ...” เสียงของวีบ่นพึมพำ ก่อนเขาจะหอบผ้าห่มกับหมอนอีกใบไปนอนลงบนโซฟาข้างเตียง แล้วค่อยๆหลับไป พรุ่งนี้รอให้ไอยูสร่างค่อยว่ากัน เช้า “เอ่อออ...” ไอยูที่ตื่นขึ้นเจอวีกำลังแต่งตัวเตรียมไปเรียน เขาจอดรถเธอไว้หน้าบ้าน กะรอให้พ่อแม่ออกไปทำงานค่อยพาเธอออกจากห้อง “พี่นี่ขี้เมาชะมัดเลยนะ กล้าไปดื่มจนเมาพับแบบนั้นได้ยังไง! แล้วก็ผมไม่ได้ล่วงเกินอะไรพี่นะไม่ต้องคิดลึก แค่ไม่รู้จะพาไปส่งไหน” วีเอ่ย “ขอบใจนะ” “พ่อแม่ผมน่าจะไปทำงานแล้ว รถพี่จอดอยู่หน้าบ้าน ขับกลับไหวหรือเปล่า” วีเอ่ย “นี่บ้านวีเหรอ?” “อืม บ้านผม” “ขับไหวๆ งั้นพี่กลับเลยแล้วกันเนอะ” ไอยูรีบคว้ากระเป๋ากับกัญแจรถเตรียมจะลุกขึ้นจากที่นอน “อ่ะ! เสื้อคลุม ใส่ไว้ ชุดพี่น่ะโครตโป๊เลย” วียื่นเสื้อคลุมให้ไอยูใส่ ก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องโดยที่มีวีเดินตามไปติดๆจนกระทั่ง “วี!” พ่อกับแม่ของเขากลับยังไม่ไปทำงาน ทำเอาทั้งคู่ชะงักทันที วีเบิกตากว้างเพราะท่านทั้งสองเห็นไอยูเต็มๆ “หนูคนนี้ใครลูก?” แม่วีเอ่ย “เอ่ออ...คือหนู..” “ผม...” “ลูกมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นรู้เลย น่าตาน่ารักดีนะ” แม่วีเอ่ย ไอยูแปลกๆใจเพราะดูท่านทั้งสองจะไม่ได้ว่าอะไรแถมยังตื่นเต้นที่วีมีแฟนทั้งที่เธอไม่ใช่แต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไง “สะ..สวัสดีค่ะคุณอา” ไอยูเอ่ย “ชื่ออะไรลูก” แม่วีเอ่ย “หนูชื่อไอยูค่ะ” “วี เมื่อคืนมีอะไรกันหรือเปล่า ป้องกันก่อนนะลูก ลูกต้องเรียนให้จบก่อน” “แม่ครับ!” “เอ่อออ..” “พรุ่งนี้มาอีกนะไอยู มากินข้าวกับแม่ ลูกชายแม่นี่ตาถึงไม่เบา” สุดท้ายพ่อแม่วีก็เข้าใจผิดคิดว่าวีกับไอยูเป็นแฟนกัน พ่อท่านทั้งสองออกจากบ้านไป วีที่หน้าบอกบุญไม่รับก็เอ่ยขึ้น “เห็นมั้ย แม่ผมเข้าใจผิดหมด!” “ทำไมวีไม่ปฏิเสธแม่วีไปละว่าพี่ไม่ใช่แฟน” ไอยูเอ่ย “แม่ผมฟังที่ไหนล่ะ” “เอ้า!! วี!! รอพี่ด้วยดิ!” ไอยูหิ้วรองเท้าสนสูงของตัวเองแล้ววิ่งเท้าเปล่าตามวีเดินออกจากบ้านไป “แล้วพี่จะวิ่งถือรองเท้าทำไม ทำไมไม่ใส่?” “ก็พี่กลัววิ่งไม่ทันวีนิ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่โรงเรียนแล้วจะกลับคอนโด” ไอยูเอ่ย “เอากุญแจรถมา ผมขับเอง สภาพพี่จะถึงโรงเรียนผมหรือเปล่าก็ไม่รู้” สีคว้ากุญแจรถจากมือของไอยูก่อนขับพาเธอออกจากบ้านไปตรงไปส่งไอยูที่คอนโดที่จำชื่อได้จากคีย์ของเธอเมื่อคืน