ในจังหวะที่ทุกคนกำลังจะหมดหวัง ร่างของจางเยียนก็วิ่งพรวดพราดออกมาจากแนวต้นไม้เชิงเขา วิ่งเข้ามาส่งธงชื่อของตนเองให้กับอาจารย์ผู้ฝึกสอนได้ทันท่วงที
แต่ความผิดปกติบนร่างกายของเด็กชายกลับทำให้ทุกคนลืมมองไปในถังน้ำเสียสนิท ว่าตกลงจางเยียนมาถึงก่อนที่น้ำเต้าจะจมลงสู่ก้นถังหรือไม่ เพราะเวลานี้ศิษย์ใหม่ตัวไม่เล็กเอาเสื้อของตนยัดเข้าไปไว้ในกางเกงใช้ผ้าคาดเอวรัดกางเกงเอาไว้แน่น
ที่บริเวณข้อเท้าก็เห็นได้ว่ายังมีเถาวัลย์เล็กๆ ผูกรัดชายขากางเกงทั้งสองข้างเอาไว้ด้วยเช่นกัน ส่วนภายในเสื้อผ้าทั้งชิ้นบนชิ้นล่างของเขาล้วนเต็มไปด้วยผลไม้ป่า เห็ด ผักป่าหน้าตาแปลกประหลาดอัดแน่นที่ขาสองข้างและลำตัวจนล้นมาถึงคอ
“ที่เจ้ามาถึงช้าเพราะเจ้ามัวแต่เก็บของพวกนี้กลับมาน่ะหรือ?” ครูฝึกร้องถามปากคอสั่น หันซ้ายหันขวามองหาร่างของฟู่เกอที่ไปซ่อนตัวแล้ว อยากจะควักไส้ทั้งแปดสิบขดของสหายมาเค้นถามยิ่งนักว่าเขาเอาเจ้าตัวประห
