“พวกเราเอาถุงข้าวมัดไว้ด้านหลังเหมือนกันให้หมด ระหว่างทางที่วิ่งขึ้นเขาหากศิษย์ใหม่ล้มกลิ้งลงไปมันจะได้รักษาถุงข้าวเอาไว้ไม่ได้” เด็กชายหัวโจก รีบนัดแนะกับสหายในกลุ่ม
หากมัดถุงข้าวไว้ด้านหน้าจางเยียนอาจจะใช้สองมือกอดถุงข้าวไว้ไม่ให้เสียหายได้ แต่หากมัดไว้ด้านหลังโอกาสที่ถุงข้าวจะเสียหายย่อมมีมากกว่า พวกตนเคยวิ่งขึ้นเขาไม่ไหว ล้มกลิ้งกันมาหลายตลบแล้วมีหรือจะไม่รู้ว่าจุดใดบ้างเป็นจุดอันตราย จึงรีบชี้เป้าทำให้เหมือนกันให้หมด เช่นนี้จางเยียนก็จะมัดถุงข้าวไว้ด้านหลังเช่นกัน
พอครูฝึกให้สัญญาณ เด็กชายทั้งสิบต่างก็ออกวิ่งกันไม่คิดชีวิต โดยเฉพาะจางเยียนที่ได้ลั่นวาจาเอาไว้แล้วว่าหากตนวิ่งตามศิษย์เก่าทั้งเก้าทันพวกเขาจะต้องเรียกจางเยียนว่าลูกพี่
ในช่วงแรกยังเป็นช่วงที่มีเพียงเนินเขาเป็นอุปสรรค จางเยียนสามารถวิ่งเกาะกลุ่มไปกับเด็กชายทั้งเก้าได้อย่างไม่ลดละ แต่เมื่อถึงจุดที่มีโขดหินใหญ่น้อย เด็กชาย
