ข้ามเวลามาตามหารัก

ตอนที่ 8 ช่วยคน

ศาสตราจารย์ฮัน ผู้อำนวยการโรงพยาบาลจางซึ่งเธอใช้แซ่ของเขาอยู่ และศาสตราจารย์หมิง สามสหายวัยชราล้วนเป็นบุคคลอันทรงคุณค่าระดับหัวกะทิในโลกใหม่

ผู้อำนวยการจางให้เธอได้รับสิทธิ์หนึ่งจากจำนวน 100 สิทธิ์ที่พัฒนาระบบรักษาอัจฉริยะ นี่จึงเป็นที่มาของขวดแก้วและของเหลวลึกลับนั่น

ตั้งแต่เล็กคนทั้งสามเปรียบเสมือนท่านปู่ของจางจื่อรั่ว พวกเขาสลับกันพานางไปเลี้ยงดูราวกับหลานสาวแท้ๆ และในวัย 10 ปี เด็กหญิงก็ได้เห็นงานของศาสตราจารย์หมิงนักโบราณคดี เขาขุดพบสุสานโบราณอายุนับ 1,000 ปี ภายในฝังร่างบุรุษลึกลับที่ไม่ได้ระบุนามเอาไว้อย่างสมบูรณ์

ข้างกายของโครงกระดูกที่สมบูรณ์แบบ มีหีบไม้เก่าแก่ 1 ใบที่ต้องใช้ผู้เชี่ยวชาญในการเปิดเพื่อรักษาสภาพของหีบไม้ให้สมบูรณ์ที่สุด ภายในมีต่างหูทับทิมสีแดงสด 1 ข้าง กับข้อความอธิบายที่มาของต่างหูทับทิมข้างนั้นว่า เป็นของสตรีนามถังจื่อรั่ว และคำขอโทษหญิงสาวที่ตนไม่สามารถแต่งงานกับนางได้ และยังคงรอเพียงนางผู้เดียวตราบลมหายใจสุดท้าย

จางจื่อรัวในวัยเด็กซาบซึ้งกับความรักลึกซึ้งกินใจของบุรุษลึกลับนั้นตลอดมาหลายปี อีกทั้งสตรีเจ้าของต่างหูหนึ่งข้างยังมีชื่อเหมือนกับตนอีกด้วย ทุกวันเธอมักจะนำดอกไม้ไปมอบให้กับบุรุษผู้นั้น และพูดคุยกับเขาหลายเรื่องจนรู้สึกผูกพันและหลงรักโครงกระดูกร่างใหญ่ จนผู้อำนวยการจางอยากจะจับเธอไปส่งจิตแพทย์อยู่หลายหน

หลายปีต่อมาศาสตราจารย์ฮันคิดค้นเครื่องย้อนเวลาทะลุมิติขึ้นมา เธอในวัย 18 ปี ที่ล่วงรู้ข่าววงในก่อนที่วิวัฒนาการจะถูกเผยแพร่ออกไปภายนอก จึงไม่ลังเลใจขออาสาสมัครเป็นผู้ทดลองใช้เครื่องย้อนเวลาเป็นคนแรก

ท่ามกลางการห้ามปรามของชายชราทั้งสามคน จางจื่อรั่วก็ยังยืนยันขอให้ใช้ต่างหูทับทิมข้างนั้น เป็นสื่อนำทางส่งเธอย้อนเวลากลับไป เธอต้องการจะเติมเต็มความฝันของบุรุษผู้นั้น จะต้องตามหาเขาและแต่งงานกับเขาให้ได้ จะไม่ยอมให้โครงกระดูกที่ตนหลงใหลคลั่งรักต้องนอนอยู่ใต้ดินเพียงลำพังเด็ดขาด!!

ศาสตราจารย์ฮันกล่าวว่าเธอจะสามารถย้อนเวลามาเป็นเจ้าของต่างหูได้อย่างแน่นอน เพียงแค่เขาไม่สามารถระบุระยะเวลาหรือช่วงเวลาได้ จางจื่อรั่วจะใช้ร่างของถังจื่อรั่วได้ในช่วงเวลาที่ถังจื่อรั่วกำลังจะตายเท่านั้น

หากถังจื่อรั่วที่อยู่ด้านมีอายุยืนยาว ก็เป็นไปได้ว่าเธอจะได้กลับมาอยู่ในร่างกายที่เหี่ยวย่นไร้เรี่ยวแรงจะไปตามหาคนรักก็เป็นได้ นี่จึงเป็นสาเหตุให้หญิงสาวอยากจะมองเห็นร่างกายตนเองโดยเร็ว

หนทางกลับไปสู่โลกใหม่อีกครั้ง ก็ยังต้องพบกับปัจจัยเสี่ยงอีกหลายประการ เพราะศาสตราจารย์ฮันเพิ่งจะสร้างเครื่องย้อนเวลาได้เป็นครั้งแรก เขาไม่รู้ว่าอีกด้านจะมีสถานการณ์เช่นไร การจากไปของหญิงสาวจึงอาจจะเป็นตั๋วเดินทางเที่ยวเดียวเท่านั้น แม้จะรู้ถึงความเสี่ยงนานัปการแต่จางจื่อรั่วก็ยังยืนกรานจะอาสาเป็นผู้ทดลองใช้อยู่ดี

……….

“บัดซบที่สุด!!” ร่างบางนวดคลึงขมับของนางเบาๆ พร้อมกับพ่นคำหยาบออกมาอีกหลายคำ

จากความทรงจำของถังจื่อรั่วสตรีที่มีชื่อเหมือนนาง เกาซ่งอวิ้นคือคู่หมายของนางและยังเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดที่จะพาตนและน้องสองคนมาทิ้งไว้กลางป่าอีกด้วย!

“ไหนว่ารักกันจริง!! ไหนเล่าคำขอโทษข้า ไหนว่ารอข้าเพียงผู้เดียวจนตราบสิ้นลมหายใจ ไอ้บ้าเอ้ย!! ไปตายซะตัวบัดซบเกาซ่งอวิ้น!!”

“เจ้ามันน่าขยะแขยงเหมือนโครงกระดูกผุๆ ของเจ้านั่นล่ะ ไอ้บ้า คนชั่วช้า!! เอาดอกไม้ของข้าคืนมาให้หมดเลยนะ ท่านปู่ ศาสตราจารย์หากท่านทั้งสามคนได้ยินเสียงข้า ช่วยข้าทุบโครงกระดูกนั่นแล้วเอาไปโยนให้สุนัขกินทีเถิด”

หญิงสาวระบายความโกรธของตนเองออกมาสุดเหวี่ยง นางเพิ่งจะดีใจว่าตนได้มาอยู่ในร่างเด็กสาววัย 14 งามสะพรั่ง ครู่เดียวความทรงจำก่อนตายของถังจื่อรั่วก็ตอกย้ำทิ่มแทงเข้าไปที่หัวใจของหญิงสาวอย่างจัง ว่าแท้จริงแล้ว คู่หมายที่ถือต่างหูไว้คนละข้างกับนางกลับเป็นคนที่รังเกียจนางเป็นที่สุด

“ทีนี้จะทำอย่างไรเล่า? กลับก็กลับไม่ได้แล้วด้วย” หญิงสาวนั่งร้องไห้จนกระทั่งรู้สึกว่าร่างกายเริ่มเย็น และหนาวสั่น

หันกลับไปมองน้องสองคนของเจ้าของร่างเดิม หญิงสาวก็เห็นว่าพวกเขายังคงหลับอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาก็เบาใจ

มองออกไปนอกวัดร้าง เวลานี้มีหิมะตกลงมาแล้ว

“ดี! ตกให้หนักเลยหิมะจ๋า ให้พวกบ้านั่นเดินทางกลับไปไม่ได้แล้วนอนหนาวตายอยู่ข้างทาง ข้าผู้นี้จะสะใจเป็นที่สุด”

“ฟุ่บ!!” เสียงบางสิ่งบางอย่างกระแทกกับพื้นดินอยู่เบื้องหน้าของหญิงสาวภายนอกวัดร้าง

“นั่นคนนี่ วาจาข้าศักดิ์สิทธิ์เพียงนั้นเชียว เพิ่งจะสาปแข่งไปเมื่อครู่ นางป้าแซ่หลัวนั่นใช่ว่าเดินทางต่อไปไม่ไหวย้อนกลับมาตายที่นี่เสียเล่า” หญิงสาวแม้จะยินดีที่ได้เห็นความทุกข์ผู้อื่นแต่ก็ตกใจไม่น้อย รีบลุกออกไปดูด้านนอก

คนที่นอนอยู่ในเวลานี้กลับเป็นชายหนุ่มอายุพอๆ กับเกาซ่งอวิ้นตามความทรงจำของร่างเดิม ถังจื่อรั่วหันมองไปรอบๆ ก็ไม่ได้เห็นเกวียนวัวของนางหลัวแต่อย่างใด บุรุษผู้นี้ก็แปลกหน้านางไม่เคยเจอมาก่อนแน่ ๆ แล้วเขามาล้มอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน รอบด้านมีเพียงความมืด ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิตหรือพาหนะที่จะส่งร่างนี้มาถึงที่นี่ได้

“ติ๊ด! ติ๊ด" ระบบดังขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้หญิงสาวก็มีสติพอที่จะรับรู้ได้ว่ายาที่ถูกส่งออกมาไว้ในมือนางเป็นยาถอนพิษ!!

นางถอยหลังมาก้าวหนึ่งช้าๆ ในมือกำขวดยาเอาไว้แน่น นางสามารถเลือกที่จะไม่ใช้ยาและส่งยาคืนกลับเข้าไปในระบบได้ บุรุษผู้นี้มีที่มาที่ไปอย่างไรยังไม่แน่ชัด หากรักษาให้เขาแล้วเขาตื่นขึ้นมาทำร้ายนางและน้องสองคนจะทำเช่นไร!

ขณะที่กำลังลังเลใจ ร่างสูงที่นอนขดตัวอยู่กับพื้นก็กระตุกขึ้นมาหนึ่งครั้ง พร้อมกับแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมา เลือดที่มุมปากหยดออกมาสายหนึ่ง มีสีคล้ำจนเกือบดำ บ่งบอกว่าพิษที่อยู่ในร่างของเขาได้แทรกซึมเข้าไปอยู่ในกระแสเลือดแล้วอย่างแน่นอน

ถังจื่อรั่วเติบโตอยู่ในโรงพยาบาลมาทั้งชีวิต นางเคยพบเห็นแต่การช่วยเหลือ ยื้อชีวิตผู้ป่วย จะให้นางยืนมองมนุษย์ผู้หนึ่งขาดใจตายไปต่อหน้าต่อตาก็ทำไม่ได้

เด็กสาวตัดสินใจเปิดฝาขวดแก้ว ใช้มือบีบปากที่ชายหนุ่มกัดฟันเอาไว้แน่นให้อ้าออก แล้วเทยาเข้าปากเขาไปโดยตรง

พิษที่บุรุษผู้นี้เป็นพิษที่อยู่ในยุคโบราณ นางไม่รู้ว่ายาจากโลกอนาคตจะช่วยชีวิตชายหนุ่มได้หรือไม่ แต่ร่างเล็กไม่ได้สนใจหยุดรอดูปฏิกิริยาของร่างสูงที่หอบหายใจถี่กระชั้นตรงหน้า

นางใช้มือเล็กๆ คลำไปทั่วร่างของชายหนุ่มเพื่อค้นหาอาวุธมีคม ที่อาจจะมาทำร้ายตนในภายหลังหากว่าเขาหายดีแล้ว

เซี่ยหลุนรู้สึกว่าเปลวเพลิงที่ลุกไหม้กัดกินอวัยวะภายในของตนค่อยๆ ถูกสายน้ำที่เย็นเยียบกำลังชโลมดับความร้อนภายในร่างตั้งแต่ริมฝีปาก ไล่ลงไปที่ลำคอหน้าอกและกำลังกระจายไปทั่วร่างอย่างแผ่วเบา เปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้ระบายลมหายใจออกมาได้สะดวกขึ้น

ดวงตาคมลืมตาขึ้นมามองดูคนที่เพิ่งจะช่วยชีวิตตนเมื่อครู่ เห็นเป็นเด็กสาวตัวเล็กกำลังก้มๆ เงยๆ ลูบคลำร่างกายตนไปทั่วอย่างอาจหาญ

“แคว่ก!!”

เซี่ยหลุนแทบจะลมจับ เด็กสาวผู้นี้ลวนลามตนไปทั่วร่างยังไม่พอ นางยังฉีกขากางเกงข้างหนึ่งของตนจนขาด เปิดเผยให้เห็นท่อนขาแกร่งกำยำสูงขึ้นมาเหนือเข่าอีก

“ท่านมีบาดแผลที่ขา ใช้ผ้าห้ามเลือดเอาไว้ก่อนแล้วกัน” ถังจื่อรั่วรู้สึกได้ถึงสายตาเฉียบคมที่จ้องมองมา จึงหันกลับไปคุยกับร่างสูงที่เพิ่งจะได้สติ

ที่แท้นางไม่ได้พบว่าภายในร่างกายของชายหนุ่มมีอาวุธติดตัวอยู่ แต่นางเห็นว่าเขามีแผลยาวที่ขา เลยตั้งใจจะช่วยห้ามเลือดเอาไว้เท่านั้น

แม้จะอยู่ท่ามกลางความมืดมีเพียงแสงจันทร์สาดส่อง ถังจื่อรั่วก็ยังมองเป็นปากแผลที่เกิดจากของมีคมมีสีคล้ำมาก คาดเดาว่าบุรุษผู้นี้น่าจะได้รับพิษที่เคลือบเอาไว้กับอาวุธที่โจมตีเขานั่นเอง