"อืม"
ร่างบางถูกอุ้มหนีสายฝนที่ยังคงเทกระหน่ำเข้ามาภายในบ้านหลังใหญ่ราวกับคฤหาสน์ที่ตั้งอยู่ทางด้านหน้าของไร่ศีขรินที่ซึ่งในช่วงวัยเด็กเธอเคยเข้าออกที่นี้เป็นประจำ
แต่เธอกลับไม่ได้รำลึกถึงความหลังกับส่วนใดของบ้านเลยด้วยเขาใช้ปากหนาประกบปากบางของเธอเอาไว้แนบแน่นแล้วดูดดื่มราวกับเธอคือน้ำหวานที่แสนอร่อยมาตลอดทาง
"หนาวหรือเปล่า อืม"
ร่างหนาโอบกอดเธอสลับกับผลักไสให้เธอเดินไปในทิศทางที่เขาต้องการมาตลอดทางโดยมีริมฝีปากของเธอยั่วยวนให้เขาคอยเข้าหา จนเขาพาเธอมาถึงภายในห้องนอนส่วนตัวของเขาที่อยู่ชั้นสามของบ้านหลังใหญ่หลังนี้
"นะหนาววว อื้อ"
อลิสสาตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่ขาดๆ หายๆ ด้วยทั้งหนาวเพราะเปียกฝนและก็ทั้งถูกเขาปลุกปั่นอารมณ์จนแตกกระเจิ้งด้วยริมฝีปากแสนร้ายนั้น
"อลิสสา"
พอสิ้นคำพูดของเธอเขาก็รีบถอดเสื้อผ้าของเธอออกเพื่อคลายความหนาวให้กับเธอ เขาถอดเสื้อก่อนแล้วก็ย่อตัวลงนั่งคุกเข่าถอดก
