"ฉันขอออกไปเดินเล่นข้างนอกบ้างได้ไหม"
อลิสสาวิ่งลงบันไดมาด้วยความรีบร้อนแล้วไปดักหน้าของเขาที่กำลังจะเดินออกจากบ้านเอาไว้ได้ทัน ด้วยเธออยากจะออกไปเห็นเดือนเห็นตะวันข้างนอกบ้างเพราะตั้งแต่เรื่องเจ้าเน่าเมื่ออาทิตย์ที่เธอไม่ได้ตอบคำถามเขา เขาก็จับเธอขังเอาไว้ในบ้านไม่เคยพาออกไปไหนแม้แต่เคยพาออกไปทำงานก็ไม่พาไป
"ไม่ได้"
ภูผาส่ายหน้าไปมาสองสามครั้งแล้วใช้สองมือหนาผลักร่างบางเบาๆให้หลบทางเขา เขาให้เธอเลือกแล้วว่าจะอยู่ที่นี้ในสถานะไหนแล้วเธอก็เลือกที่จะเป็นแค่นางบำเรอเพราะฉะนั้นที่อยู่ของเธอก็มีแค่ภายในบ้านเท่านั้น
"ทำไม เพราะอะไร ฉันคือนักโทษของคุณอย่างนั้นเหรอ"
ร่างบางวิ่งไปดักหน้าเขาอีกครั้งพร้อมกับแผดเสียงแหลมใส่เขาที่กำลังทำกับเธอเหมือนเธอเป็นนักโทษแม้แต่แสงตะวันก็แทบจะไม่เคยได้เห็น
"ไม่ได้ก็คือไม่ได้"
เสียงหนาตะคอกเธอกลับอย่างไม่สนใจว่าเธอจะเป็นแค่ผู้หญิงบอบบางเพราะเขาไม่เคยยอมใคร
