พันธนาการรักนายก้อนหิน

ฟ้าที่กำลังจะมืด

"กรี๊ดดดดด"

เสียงหวานแผดออกมาดังลั่นห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่ใหญ่มากนักเมื่อเธอลืมตาขึ้นมาแล้วต้องเจอกับสุนัขตัวใหญ่ทั้งสองตัวยืนจ้องหน้าของเธออยู่

"ออกไปนะ กรี๊ดดดดด"

ยังไม่ทันสิ้นเสียงกรีดร้องระลอกแรกหญิงสาวก็กรีดร้องเสียงดังขึ้นอีกเป็นระลอกที่สองเมื่อสุนัขทั้งสองตัวแยกเขี้ยวพร้อมกันแล้วเดินเข้ามาหาเธอ

"ออกไป"

ร่างสูงใหญ่ที่ใส่เพียงกางเกงยีนส์เดินฝ่าความมืดเข้ามาภายในห้องที่เปิดไฟสว่างจ้าอยู่เพียงห้องเดียว สายตาคมของเขาจ้องมองไปยังหญิงสาวเจ้าของเสียงดังนั้นอย่างเย็นชาก่อนจะย้อนกลับไปมองสุนัขสองตัวของเขา

สุนัขสองตัวที่ถูกฝึกมาอย่างดีเมื่อเจอเข้ากับสายตาของเจ้านายที่แสดงความดุดันออกมาแบบนั้นก็รีบถอยหลังกลับเข้าห้องส่วนตัวที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของตัวบ้านไปในทันที

"คุณเป็นใคร"

สายตาหวานจ้องมองร่างใหญ่ที่เดินเข้ามาอย่างไม่วางตาด้วยความหวาดกลัว สองมือที่ถูกมัดอยู่กับสองขาที่ถูดมัดเอาไว้อีกเช่นกันพยายามดันไปตามพื้นห้องเพื่อร่างกายขยับถอยหนีคนที่เธอไม่รู้จัก

"เธอรู้จักฉันดี อลิสสา"

ร่างกำยำสูงใหญ่ที่มีสีผิวเข้มเกือบจะเป็นน้ำผึ้งไหม้ไฟผสมกับมีเม็ดเหงื่อเคลือบสีผิวจนมันวาวเสริมให้กล้ามเนื้อของเขาเด่นชัดทุกสัดส่วนย่อตัวลงนั่งข้างเธอแล้วกระซิบตอบคำถามที่เธออยากรู้ตรงข้างหูเธอ

"พี่หิน"

ทันทีที่ได้ยินเสียงเขาใกล้ๆหูของเธอ เธอนั้นก็จดจำได้ในทันทีว่านั้นคือเสียงของใคร และไม่ลังเลใจที่จะเรียกขานชื่อของเขาออกไปเพราะภายในใจของนั้นคิดถึงเขามาโดยตลอดแม้จะจากกันเมื่อตอนเธอยังเด็กเล็กมากก็ตาม

สายตาหวานของอลิสสาพร้อมจ้องมองไปยังใบหน้าที่มันช่างตรงข้ามกับคนที่เธอเคยรู้จัก

พี่ชายที่แสนดีในภาพความจดจำในวัยเด็กของเธอนั้นหน้าตาราวกับเทพบุตรเดินดินแต่คนตรงหน้ากลับราวกับมหาโจรที่หน้าตาดุร้ายและมีแต่หนวดเครา แถมยังมีกลิ่นเหล้าโชยหึ่งออกมาอีกด้วยทำเอาเธอแทบจะเมาเอาเสียดื้อๆ

"แล้วจำอะไรได้อีก"

มือหนาของเขาวางลงบนต้นขาเรียวสวยของเธอที่อยู่ภายใต้ชุดเดรสตัวสวย เขาขยับมือขึ้นอย่างช้าๆพร้อมกับถกรนชายกระโปรงของเธอไปด้วย มือของเขาขยับไปตามเรียวของของเธอจนถึงสะโพกอวบอั๋นที่ช่างน่าบีบขย้ำตั้งแต่ยังมองไม่เห็น

สายตาคมจ้องมองเรือนร่างของเธอแทบไม่กะพริบตาและเน้นหนักตรงหน้าอกของเธอที่มันกำลังขยับขึ้นลงตามการหายใจของเธอ

"จับตัวฉันมาทำไม"

ร่างบางขยับตัวหนีเขาที่คงไม่ใช่คนที่เธอรู้จักเป็นแน่แท้อย่างทุลักทุเลจนล้มคะมำหน้าทิ่มไปกับพื้นห้องด้วยเธอนั้นถูกมัดมือมัดเท้าเอาไว้อย่างแน่นหนา

"มึงสองตัวเฝ้าผู้หญิงเอาไว้ ถ้าขยับตัวเมื่อไหร่มึงสองตัวจัดการขย้ำได้ทันที"

ภูผาลุกขึ้นเดินออกจากห้องแคบๆที่ใช้เป็นที่กักขังเธออยู่อย่างคนอารมณ์เสียเพราะเธอดันมาทำท่าทางรังเกียจคนอย่างเขา

เสียงหนาเรียกสุนัขที่เลี้ยงเอาไว้ทั้งสองตัวให้ออกมาทำงานเพื่อลงโทษให้เธออยู่อย่างหวาดกลัวชดใช้ที่แสดงท่าทางแบบนั้นใส่เขาก่อนจะเดินหายเข้าไปในความมืดภายในตัวบ้านที่ไม่ได้เปิดไฟ

"ออกไปนะ"

อลิสสาออกปากไล่สุนัขทั้งสองตัวที่เดินแยกเขี้ยวเข้ามาภายในห้องที่เธออยู่เบาๆ พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มเอ่อล้นออกมาจากในดวงตาของเธอ

เธอกำลังหวาดกลัวอย่างสุดหัวใจ ไม่รู้ว่าที่นี้คือที่ไหน ไม่รู้ว่าคนที่เพิ่งได้เจอนั้นคือใครกันแน่ และไม่รู้ว่าสุนัขทั้งสองตัวที่ตัวใหญ่กว่าเธอจะขย้ำเธอให้ตายเมื่อไหร่

"โฮ่งๆ"

สุนัขทั้งสองตัวที่ถูกฝึกมาอย่างดีเห่าเสียงดังขึ้นทันทีที่เห็นว่าร่างบางที่เจ้านายสั่งให้เฝ้าเอาไว้ส่งเสียงออกมา

"พี่ดรีม คุณพ่อ ช่วยหนูฟ้าด้วย"

ร่างบางที่กำลังสะอื้นไห้ด้วยความกลัวอยู่นั้นถึงกับสะดุ้งตกใจจนแทบจะเป็นลมเมื่อได้ยินเสียงสุนัขทั้งสองตัว หัวใจดวงเล็กที่อยู่ในอกของเธอเกือบจะหยุดเต้นเอาเสียดื้อๆด้วยความหวาดกลัว

"อะไรกันวะ"

ร่างหนาเดินเซออกมาจากในความมืดเข้ามาภายในห้องแคบๆนั้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลิ่นเหล้าในตัวเขาโชยแรงกว่าเดิมเพราะเพียงแค่ชั่วโมงเดียวที่เขาหายไปเขาไปดื่มมาอย่างหนักหน่วง

"คุณจับตัวฉันมาทำไม คุณต้องการอะไร คุณต้องการเงินใช่ไหม"

เธอเริ่มกล้าที่จะเสียงดังมากขึ้นเพราะมีเขาเดินเข้ามาภายในห้องนี้ เธอเริ่มจะเจรจากับเขาด้วยเขาคงฉลาดพอตัวคงไม่ใช่โจรลักพาตัวทั่วๆไป

"พูดต่อสิ"

ภูผาย่อตัวนั่งลงตรงข้ามกับเธอ สองมือหนายันไปยังผนังห้องที่เธอนั่งพิงอยู่ สายตาคมเริ่มมองสำรวจเธออย่างละเอียดอีกครั้งภายใต้สติที่มีน้อยเต็มทนเพราะถูกฤทธิ์ของเหล้าเข้าครอบงำจนเกือบจะหมด

"คุณเอาโทรศัพท์มาให้ฉันสิ ฉันจะโทรไปขอเงินที่พ่อกับแฟนของฉันให้ พวกเขาจะเอาเงินมากมายเท่าที่คุณต้องการมาให้"

ปากบางที่กำลังพูดเริ่มจะสั่นพราะความกลัวที่มีให้ต่อเขามันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อเขาเข้าใกล้เธอแบบนี้ เธอนั้นต้องหยุดกัดปากตัวเองเป็นระยะๆจนปากเริ่มบวมแดง

"ก็น่าสนใจดี"

สายตาคมที่แสนดุดันของเขาหยุดมองนิ่งอยู่ตรงริมฝีปากบางของเธอที่ดูน่ากิน พร้อมกับขยับตัวเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ

"คุณจะทำอะไร"

สองมือบางที่ถูกมัดติดกันยกขึ้นทุบไปบนอกแกร่งที่มีแต่กล้ามเนื้อของเขาเต็มแรงเพื่อให้เขานั้นหยุดที่จะขยับเข้ามาใกล้เธอ พร้อมกับสองขาพยายามที่จะขยับเพื่อจะนำพาตัวเองไปให้พ้นจากตรงหน้าเขาแต่มันก็แทบจะไม่ขยับไปไหนเลยเพราะหลังของเธอติดกับผนังห้องอยู่

"เธอจะให้ฉันเรียกค่าตัวเธอ ฉันก็ต้องดูเธอก่อน ว่าฉันนั้นควรจะเรียกเงินเท่าไหร่ดี"

มือหนาข้างที่ถนัดของภูผาขยับออกจากผนังห้องเคลื่อนต่ำลงมาหาเนินอกของเธอที่กระเพื่อมแรงขึ้นราวกับว่ากำลังเร่งให้เขาเข้าหา

"ออกไปให้พ้น ไอ้คนทุเรศ กรี๊ดดด"

ปากบางกรีดร้องออกมาทันทีเมื่อมือหนาบีบขย้ำหน้าอกของเธอ ไม่คาดคิดเลยว่าจะต้องมาเจออะไรที่มันเลวร้ายแบบนี้

"อืม"

ปากหนาเข้าประกบปากบางเพื่อปิดเสียงที่ฟังดูหนวกหูนั้นของเธอ ริมฝีปากหนาออกแรงดูดริมฝีปากบางที่เคยสัมผัสมาเมื่อนานมาแล้วทั้งเบาทั้งแรงสลับกัน

"อื้อ"

อลิสสาดิ้นพล่านเพื่อหวังให้ตัวเองหลุดพ้นไปจากคนป่าเถื่อนคนนี้ มือของเธอพยายามทุบเขา ขาของเธอก็พยายามจะยกขึ้นถีบร่างหนาของเขา เพื่อหวังให้เขาเจ็บและหยุดที่จะทำกับเธอแบบนี้