“ยายไปกับลุงโชนเถอะค่ะ เพราขอคุยกับคุณเขาสักหน่อย” เพราพนิตพูดสีหน้าเรียบ เธอต้องทำความเข้าใจกับคาดิโอหลายเรื่อง ไม่อย่างนั้นเขาอาจสร้างเรื่องให้เธอปวดหัวอีกนาน
โชนกับยายหอมรีบออกไปจัดการธุระ ท่าทางโชนตื่นเต้นจนแทบเก็บอาการไม่อยู่ ไม่แปลกหรอก คนทำงานตัวเป็นเกลียว หาเงินมาทั้งชีวิตแต่ไม่เคยมีวาสนาจะได้จับเงินก้อนใหญ่ขนาดนั้นมาก่อน
เพ็ญเลี่ยงไปอีกทาง เปิดโอกาสให้เพราพนิตกับคาดิโอมีเวลาเป็นส่วนตัว
“ผมทำอะไรผิดเหรอครับ?” คาดิโอถามเสียงอ่อย สถานการณ์ไม่ได้เป็นเหมือนที่เขาหวัง เพราพนิตตวัดตามองผ่านหน้าคาดิโอ แล้วก็ถอนใจแรงๆ
“คุณคิดว่าเพรากับยายเห็นแก่เงินเหรอคะ?”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะเพรา ผมแค่อยากให้ยายวางใจ ผมไม่มีทางทำให้เพราลำบากแน่ๆ หากยายยกเพราให้ผมดูแล” คาดิโออิบายช้าๆ เขาแค่อยากแสดงความจริงใจให้คนในครอบครัวของเพราพนิตรู้
“หิวไหมคะ กินอะไรก่อนไหม ท่าทางคุณเหนื่อยๆ” เพราพนิตเปลี่ยนเรื่อง
