คลั่งรักที่ 11
เสียงหัวเราะของอ้ายเยว่
“อะ...แฮ่ม พะ...พี่หญิงขอรับ”
เด็กหนุ่มที่นั่งนิ่งอยู่นานแสร้งกระแอมขึ้นเบาๆ ด้วยท่าทางเคอะเขิน อีกทั้งยังตีเนียนเรียกพี่สะใภ้ว่า ‘พี่หญิง’ ตามพี่สาวเสียดื้อๆ
“เช่นนั้นก็เรียกข้าว่า ‘เสี่ยวหง’ ด้วยได้หรือไม่ขอรับ”
ถานอ้ายเยว่ได้ยินเช่นนั้นก็ฉีกยิ้มกว้างจนดวงตาเล็กหยี เมื่อน้องชายคนเล็กของสามีเอ่ยขอมีหรือที่นางจะให้ไม่ได้
“ได้สิเสี่ยวหง”
“ขอบคุณขอรับพี่หญิง”
หงหมิงยิ้มกว้าง หยิบขนมเคี้ยวเข้าปากตุ้ยๆ อย่างอารมณ์ดี ก่อนที่ทุกคนในครอบครัวจะมองไปที่บิดา ที่นั่งนิ่งด้วยใบหน้าเคร่งเครียดมาสักพักแล้ว
“ละ...ลูกสะใภ้ ถะ...ถ้าเช่นนั้น ขะ...ข้าก็ ยะ...อยาก หะ...ให้เจ้า ระ...เรียก”
ประมุขเฉิงหุ่ยหมิงค่อนข้างขี้อายเป็นทุนเดิม แม้จะอยากได้ความสนิทสนมกับลูกสะใภ้แต่ก็เขินอายจนกลายเป็นคนพูดติดอ่าง ทุกคนถึงกับกลั้นหัวเราะร่วนเพราะไม่เคยเห็นสามีและบิดาเสียอาการ
