“ม่านแก้ววันนี้ฉันต้องเข้าบริษัทช่วงบ่าย ๆ นะ”
คุณใหญ่บอกภรรยาที่รดน้ำต้นไม้อยู่
“ค่ะ แล้วเย็นนี้คุณใหญ่จะมารับแก้วหรือจะไปเจอกันที่งานเลยคะ”
หล่อนหันมาถามสามีที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่
“เดี๋ยวให้คนมารับแล้วไปเจอกันที่งานเลย คนในงานมีแต่คนรู้จักเป็นส่วนมาก ถ้ามีคนถามแค่ยิ้มก็พอ ถ้าถึงก็เข้าไปหาคุณพ่อก่อนได้เลย”
เขาพับหนังสือพิมพ์ลงแล้วย้ำกับภรรยาเสียงเรียบนิ่ง
“ได้ค่ะ”
ม่านแก้วรับคำสามีอย่างไม่คิดจะถามต่อให้ตัวเองเจ็บใจ ว่าเขาไปทำงานที่ไหนทำไมถึงไม่มารับหล่อน เพราะรู้ดีว่าหากถามออกไปก็คงได้แต่สายตาไม่พอใจกลับมาเท่านั้น
“ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวจะไปแล้ว”
ร่างสูงลุกขึ้นก่อนจะบอกม่านแก้วที่เอาแต่ก้มหน้ารดน้ำต้นไม้
กริ๊งงงงงงงงง
กริ๊งงงงงงงงง
เสียงโทรศัพท์ของสามีดังขึ้นหลายรอบแต่คนไปเข้าห้องน้ำก็ยังไม่ออกมาเสียทีม่านแก้วจึงเดินไปจด ๆ จ้อง ๆ ที่หน้าจอโทรศัพท์ ก่อนจะตัดสินใจกดรับส
