ตอนที่ 10 ห่วงไม่รู้ตัว

1163 คำ

“ปล่อยน้องแก้วสิคะ จะได้นอนกันดี ๆ นอนแบบนี้ คุณใหญ่จะเมื่อยนะคะ น้องแก้วก็นอนไม่ถนัดด้วย” หล่อนบอกสามีที่นอนหลับตาทำเป็นไม่สนใจแต่กลับ กอดร่างของหล่อนเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย “แบบนี้ดีแล้ว นอนเถอะ เวลาฟ้าร้องจะได้ไม่ตกใจ” เสียงเข้มดุบอกก่อนจะเงียบลง ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับนิ่ง ไปเล็กน้อยพรางคิดในใจว่านอนท่าอื่นก็ได้มั้งไม่เห็นต้องอยู่ในท่าล่อแหลมแบบนี้เลย “แต่ว่า....” เสียงหวานพยายามจะเถียง “นอน” คำพูดสั้น ๆ ทำเอาปากน้อยหุบลงก่อนจะหลับตาไปอย่างขัดไม่ได้และแอบสะดุ้งน้อย ๆ เมื่อคนตัวโตดึงผ้าขึ้นมาคลุม แผ่นหลังเนียนนั้นไม่ให้โดนแอร์เย็น ๆ ผ่านไปไม่นานทั้งสองก็หลับไปพร้อมกันในท่าที่คนตัวเล็กนอนอยู่บนแผงอกกว้างของสามี ที่กอดเอวบางของคนตัวเล็กนั้นไว้ทั้งคืน . . . . . . . . “ฮ้าวววววว อุ๊ย!!! คุณใหญ่ทำไมยังอยู่อีกคะ” หล่อนถามคนตัวโตด้วยความสงสัยเพราะปกติหล่อนตื่นมาทีไรเขาก็มักจะกลับไป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม