ตอนที่ 5 เหมือนตัวคนเดียว

708 คำ
“พ่อดีขึ้นแล้วเหรอคะ” ม่านแก้วยิ้มอย่างดีใจที่บิดาของหล่อนนั้นดีขึ้นกว่าแต่ก่อน นี่นับว่าเป็นข่าวที่ดีที่สุดของหล่อนในรอบหลายปีผ่านมานี่ ทุกอย่างที่หล่อนนั้นทุ่มเททำมาทั้งหมดก็เพื่อรอวันนี้ วันที่บิดาของหล่อนนั้นอาการดีขึ้น “ใช่ครับ ถ้ามีอาการอะไรคืบหน้าผมจะแจ้งให้ทราบ นะครับ” หมอที่ดูแลบิดาของหล่อนเป็นประจำกล่าวพร้อมกับ เดินออกไปจากห้องพักของผู้ป่วย “พ่อขา น้องแก้วรออยู่นะคะ” ม่านแก้วกระซิบบอกบิดาที่นอนอยู่ มีเครื่องช่วยหายใจระโยงระยางอยู่ บิดาของหล่อนนั้นเดิมทีพอมีฐานะทำธุรกิจส่งออกสินค้าออกต่างประเทศในแถบยุโรป แต่เพราะไว้ใจคนสนิท มากเกินไปธุรกิจที่ทำมาจึงถูกโกงทำให้ท่านเครียดจนเส้นเลือด ในสมองแตก ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจมาตลอดหลายปี “น้องแก้วจะหางาน เวลาที่คุณพ่อหายเราจะได้ไปอยู่ด้วยกันนะคะ” ม่านแก้วพูดกับบิดาอย่างมีความหวัง แม้ว่าจะลำบากเพียงใดหล่อนก็จะหาทางซื้อบ้านให้ได้ หากตอนนี้คุณใหญ่สามี ของหล่อนคอยอยู่เคียงข้างกันก็คงจะดีสินะ แต่มันก็คงเป็นได้แค่ฝันเพราะหล่อนก็คงเป็นได้แค่เมียในนามของเขาเท่านั้น . . . “แล้วเราจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อบ้านกันนะ เฮ้อ เงินที่มี ก็รักษาพ่อไปจนจะหมดแล้วด้วย” ม่านแก้วพึมพำกับตนเองพร้อมกับก้มมองบัญชีเงินฝากก่อนจะกดเงินที่มีนั่นออกมาเพื่อจะเอากลับบ้าน เงินนี่คงจะพอดาวน์บ้านได้สักหลัง ส่วนค่าผ่อนค่อยหางานทำเอาเพราะหล่อนคงหวังพึ่งสามีไม่ได้แล้ว ยิ่งพักหลัง ๆ มานี้สามีในนามของหล่อน ก็ไม่ค่อยมาหา ทำให้ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ นั้นไม่ค่อยได้รับ เพราะเขา ให้เงินหล่อนราวกับผู้หญิงขายบริการไม่ใช่ภรรยาของเขาสักนิด หรือหล่อนจะลองคุยกับเขาดี แต่พอนึกไปนึกมาหล่อนก็ทำไม่ได้อย่างที่คิดเพราะหากหล่อนขอเงินคุณใหญ่มากเท่าไร เขาก็จะยิ่งมองว่าหล่อนเป็นผู้หญิงหิวเงินมากเท่านั้น ม่านแก้วได้แต่คิด และเดินก้มหน้าอย่างหมดกำลังใจ ผลัก!!!!! กระเป๋าใบย่อมที่หญิงสาวถือถูกกระชากจน ร่างบางถึงกับเซล้มลงไปกับพื้น หัวเข่าขาวเนียนถลอกจนเลือด สีแดงสดไหลออกมา “อย่าเอาไปนะ อ๊ะ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยโจรกระชากกระเป๋าค่ะ” มือน้อยพยายามดึงรั้งกระเป๋าสะพายเอาไว้จนสุดความสามารถ แต่จนแล้วจนรอดก็สู้แรงของชายร่างใหญ่ไม่ได้ “เพี๊ยะ!! อยากตายนักเหรอมึง” ชายร่างใหญ่ผิวดำตบหน้าของม่านแก้วอย่างแรง ก่อนจะเอามีดชี้มาทางร่างน้อยที่นั่งเอามือกุมแก้มที่เพิ่งถูกตบจนเกิดรอยแดงอยู่ “อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ฮึก กรี๊ดดดดด ปล่อยนะ” ม่านแก้วยกมือไหว้โจรร้ายตรงหน้าด้วยความรู้สึกหวาดกลัว ก่อนจะหวีดร้องออกมาเมื่อแขนเรียวถูกกระชาก อย่างแรง “ดูไปมึงก็สวยดีนี่ ขาวไปทั้งตัวเลย โอ๊ยยยย” โจรกระชากกระเป๋าจ้องร่างขาวด้วยแววตาหื่นกระหาย ก่อนจะร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อมีไม้ปริศนาฟาดเข้าที่ต้นแขนนั้นอย่างแรง “เอากระเป๋าคืนผู้หญิงซะ” ชายหนุ่มท่าทางดูดีสั่งคนร้ายที่ยืนกุมแขนที่ถูกฟาดไว้ “เอาคืนก็โง่สิ ผลัก!!” คนร้ายวิ่งชนร่างของชายหนุ่มอย่างแรงก่อนจะหนีไป “หยุดนะ” ขายาวกำลังจะก้าวตามแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยิน เสียงหวานเรียกเอาไว้ “ไม่ต้องตามไปหรอกค่ะ ทางนั้นดูกลัวและก็อันตรายด้วย แค่คุณมาช่วยน้องแก้วไว้แค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้วค่ะ” ม่านแก้วขอบคุณชายตรงหน้าที่รีบเดินเข้ามาพยุงร่าง ของหล่อนก่อนที่เขาจะนิ่งมองหน้าหล่อนไปเสียดื้อ ๆ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม